Γράφει ο Μαγια
Στην καταρρέουσα
πολυκατοικία του διεφθαρμένου πολιτικού συστήματος υπάρχει ένας όροφος, που
κατοικείται από την αστραφερή καμαρίλα της Δημοσιογραφίας. Είναι αυτοί, που οι
πολίτες εύστοχα αποκαλούν: αλήτες, ρουφιάνους δημοσιογράφους. Οποια πέτρα της
διαπλοκής κι αν σηκώσετε θα τους βρείτε αποκάτω. Μέσα σε όλες τις βρώμικες
δουλειές των πατρώνων τους. Δολοπλόκοι, δούλοι πιστοί.
Τους βλέπετε, τους
ακούτε, τους διαβάζετε. Νοιώθετε να «ντιλάρουν» τον φόβο και τον πανικό, αλλά
δεν τους έχετε σιχαθεί ακόμη, επειδή μέρος του ρόλου τους είναι να χαιδεύουν τα
αυτιά του πόπολου. Και αυτό αρέσει…
Ωστόσο, μας διαφεύγει ότι,
χωρίς τα ακριβοπληρωμένα παπαγαλάκια και οι πολιτικοί θα ήταν καλύτεροι και οι
επιχειρηματίες, ενώ η κοινωνία θα ήταν λιγότερο εκμαυλισμένη.
Το δυστύχημα με τα
χρυσοκάνθαρα λαμόγια είναι ότι, έχουν επιβάλλει ένα είδος ομερτά, «ψεκάζοντας»
με φόβο και ανασφάλεια τα έντιμα μέλη του σώματος των Δημοσιογράφων. Αυτός,
άλλωστε, είναι ο λόγος, που δεν έχουν τολμήσει να τους πάρουν με τις πέτρες.