Γράφει ο Μαγια
Τιμάμε την 28η Οκτωβρίου 1940, χωρίς να
συνειδητοποιούμε τη σημασία
της ημέρας, υποβιβάζοντάς την σε μια τυπική εκδήλωση.
Ο αγώνας, η αντίσταση κατά του φασισμού, οι νεκροί, τα
θύματα για την ελευθερία και την ανεξαρτησία δεν τιμώνται με παρελάσεις, με
ξύλινους, αποστεωμένους και τελικά βαρετούς δεκάρικους, ούτε με εθνικιστικές
κορώνες.
Το παρελθόν υπάρχει για να μας διδάσκει και όχι για να
εκτοξεύουμε τέτοιες μέρες μεγαλοστομίες, μηχανικά αναπαραγόμενες.
Το «ΟΧΙ», ο ελληνοιταλικός πόλεμος, ή το αλβανικό έπος, όπως
κι αν το ονομάσουμε, αποτελεί ιστορικό ορόσημο. Και ο καλύτερος φόρος τιμής
στους προγόνους μας, που είπαν το μεγάλο ΟΧΙ με τη ίδια τη ζωή τους, είναι να
αξιοποιούμε δημιουργικά τα ........μηνύματά τους. Το ακριβώς αντίθετο από ό,τι κάνουμε σήμερα,
αλλοτριωμένοι και αποχαυνωμένοι από το
διεφθαρμένο πολιτικό σύστημα, που φτωχοποίησε όχι μόνο τα εισοδήματα, αλλά τις αξίες
και τα ιδανικά μας.
Βαθιά μελαγχολική ολόκληρη η
κοινωνία χωρίς όραμα κι ελπίδα, απλά προσπαθεί να επιβιώσει με όσα περισσεύουν
από τους αδιέξοδους, όπως δείχνουν τα πράγματα, φόρους υποτέλειας που
καλούμαστε να πληρώσουμε σε εταίρους και μη, ξεπληρώνοντας χρέη που μας άφησαν
οι ποικιλόχρωμοι λήσταρχοι του δημόσιου πλούτου.
Είναι προφανές ότι, ήρθε η ώρα για
το δικό μας ΟΧΙ!