Θα ήθελα να θέσω στην επίτροπο αλιείας της Ε.Ε. κας Μαρίας Δαμανάκη, ένα ερώτημα που με ταλανίζει.
Και με εξοργίζει. Η εγκληματική συμπεριφορά κάποιων ασυνήδειτων αλιέων, κατά του οικοσυστήματος. Και η πλήρης αδιαφορία της επιτρόπου και όλων των άλλων .. «αρμοδίων». Που δηλώνουν αναρμόδιοι για όλα, εκτός από τις υψηλότατες, και σκανδαλώδεις αποδοχές τους…
Μιλάνε οι αλιείς για έλλειψη αλιευμάτων.
Τί έλλειψη; Για την πλήρη, σε πολλές περιοχές, εξαφάνισή τους…
Μια εξαφάνιση, χρεωμένη κάθετα στην ασυνειδησία αυτών των κάποιων ψαράδων, που εισπράττουν και τεράστιες επιχορηγήσεις από πάνω.
Και καλά η κυρία Δαμανάκη. Προφωνώς, τα μόνα ψάρια που γνωρίζει είναι αυτά που απολαμβάνει στις ταβέρνες που πηγαίνει. Ροφούς, δηλαδή, συναγρίδες και αστακούς.
Εκείνη η περιβόητη Διεύθυνση Αλιείας του Υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης ( τρομάρα μου, την ανάπτυξη που την είδανε; ) τι κάνει; Τι κάνουν αυτοί όλοι οι καρεκλοκένταυροι; Μόνο τσάντες με .. πεσκέσια, μαζεύουν από τους ψαράδες για να σιωπούν;
Γιατί δεν πάνε στην ψαραγορά του Κερατσινίου, να δούν τι διακινείται. Του Πειραιά, της Σαλαμίνας.. Να δουν στα τελάρα τον αφανισμό των θαλασσών μας, από τους γνωστούς σ’ αυτούς ασυνείδητους…
Να δουν γοπάκι, όσο μισή οδοντογλυφίδα. Να δουν ..........
καλαμαράκι γόνο, όσο το νύχι του μέσου μου δακτύλου. Να δουν φαγγριά, σαργούς και άλλα, όσο μια μικρή μπαταρία του 1,5Volt. Καραβιδάκι, όσο μια ρόγα σταφύλι. Χταποδάκια ( όχι μελιδώνες, χταπόδια ) όσο η παλάμη ενός μικρού παιδιού.. Φρίκη. Καταστρέφουν τα πάντα, για λίγες πενταροδεκάρες. Ένα τελάρο, που θα το πουλήσουν στον ψαρέμπορα πέντε έως επτά ευρώ ολόκληρο, να περιέχει και διακόσιες χιλιάδες ψάρια. Που λίγους μήνες μετά, εαν ζούσαν ακόμα, θα αποτελούσαν φορτίο δύο-τριών τόνων.
Ίσως και παραπάνω….
Πηγαίνετε σε μια ταβέρνα της Πειραϊκής ή της Σαλαμίνας, σίγουρα και αλλού, αλλά δεν έχω στοιχεία για να το στηρίξω, και θα δείτε τον όλεθρο τηγανισμένο μπροστά σας.
Μόνο σε μια ταβένα, θα μπορούσε να διαπιστωθεί αυτό, στην πλήρη του έκταση. Γιατί τέτοια τελάρα-πρόκληση, αποφεύγουν να τα εκθέσουν στις ψαραγορές. Από το καΐκι, πάνε στην ταβέρνα κατευθείαν. Και χωρίς καν τιμολόγιο. Ή κάποιο, που να αναφέρει γαύρο, σαρδέλα και την κακή μας μοίρα.
Κυρία Δαμανάκη, είσαι νησιώτισσα. Ευαισθητοποιήσου λίγο. Κλείσε τον δρόμο σ’ αυτές τις κακουργηματικές πράξεις.
Μην περιμένεις από την αρμόδια διεύθυνση να κάνει ελέγχους και να καταγράψει παραβάσεις. Αυτοί.. άλλα καταγράφουν στο ενεργητικό τους.
Βλέπεις, μόνο για τις πολεοδομίες και τις …εφορίες λένε…
Ενώ οι θάλασσές μας καταστρέφονται, υποκείπτοντας από την … μυωπία αυτών που θα έπρεπε να βλέπουν περισσότερο από μένα, τον απλό θαμώνα μιας ταβέρνας.
Μια «μυωπία», που ανταλάσσεται με την σιωπή; Έχοντας θύμα τους την θάλασσα, εμένα και τα παιδιά μας, που πια τα ψάρια θα τα βλέπουν μόνο στις φωτογραφίες.
Και θα τρώνε για ψάρι πια, μόνο εκείνες τις αγνώστου προέλευσης φέτες, που … απολαμβάνουν ξεροτηγανισμένες ( για να κρυφθεί η ανοστιά ) κάποιοι ευρωπαίοι.
Θα επανέλθουμε. Γιατί, εκτός από την καρέτα-καρέτα, δολοφονία είναι και τα εκατομμύρια γόνος, που συλλαμβάνονται από τους ασυνείδητους, όχι με τα δίχτυα, αλλά με .. γιγάντια σουρωτήρια του τσαγιού.
ΛΥΣΙΑΣ