Από γάμο για πουρνάρια...

0

 Γράφει ο Μίλτος

Κατ΄ αρχάς προτείνω να αρχίσουμε να βρίζουμε τον κυρ-Ότο, για να μην ξεχάσουμε μεμιάς συνήθειες τόσων χρόνων.
Μπορεί να έφυγε ο φουκαράς ο Γερμανός, ωστόσο η Εθνική του ήταν η ...ανανεωμένη Εθνική του δον-Φερνάντο που δεν κέρδισε τη Μαρία (σόρι, τη Γεωργία) στο "Καραϊσκάκη". Η Εθνική του κυρ-Ότο χωρίς την αποτελεσματικότητα της Εθνικής του κυρ-Ότο στα παιχνίδια με μικρότερες ομάδες που έπρεπε να πάρει.

Άρα, πάμε πάλι όλοι μαζί, να βρίσουμε τον κυρ-Ότο που πήρε μαζί του στη Γερμανία την αποτελεσματικότητα της Εθνικής και μάς άφησε πίσω τον Γιούρκα και τους υπόλοιπους αγαπημένους του.

(...)*

* (αφήνω το κενό για να απολαύσουμε το μπινελίκωμα του κυρ-Ότο και να ξεσπάσουμε).

Τώρα που βρίσαμε τον εύκολο στόχο των προηγούμενων χρόνων και ξεσπάσαμε, πάμε να δούμε τα πράγματα με πιο αποστασιοποιημένη ματιά. Ξέρετε, εκείνη την .........
αποχαυνωμένη ματιά που μισομεθυσμένου, που ατενίζει το άπειρο, φαντάζεται πεταλούδες και αγγελάκια κι όταν τον ρωτάς "τι σκέφτεσαι;", απαντάει με φιλοσοφικές αναζητήσεις ("τι είν΄ η ζωή, τι είν΄ ο άνθρωπος, από πού ερχόμαστε και πού πηγαίνουμε...") ή με επίδειξη κουλτούρας ("θυμάμαι πόσο δίκιο είχε εκείνη η Νορβηγίδα γλύπτρια που με μύησε στον σκανδιναβικό μινιμαλισμό").

Προσπαθήστε, τέλος πάντων, να πετύχετε ένα τέτοιο, στοχαστικό βλέμμα και πάμε να θυμηθούμε τι είδαμε από τη νέα - παλιά - Εθνική του δον-Φερνάντο.

Είδαμε τους παλιούς παίκτες να κάνουν πως δεν γνωρίζονται. Πώς αλλιώς να εξηγηθεί αυτή η ασύνδετη εικόνα που παρουσίασαν παίκτες που αγωνίζονται τόσα χρόνια μαζί;

Είδαμε τον Τόρο, που επί κυρ-Ότο δεν αγωνιζόταν στη θέση του (έπαιζε αριστερό, αντί για δεξί μπακ), να πλησιάζει στη θέση του αλλά να μην αγωνίζεται στη θέση του (έπαιξε δεξί χαφ - και μετά κεντρικό χαφ - σε ένα ματς που χρειαζόμασταν δεξί εξτρέμ).

Είδαμε τον Ευφυή Καραγκούνη και τον Τόρο να πέφτουν συνέχεια καταής και να ζητάνε φάουλ (και πέναλτι) από τον σχολαστικό Σπανιόλο ρέφερη, λες και νόμιζαν πως παίζουν στον Παναθηναϊκό ή τον Ολυμπιακό και πως ο διαιτητής "πού θα πάει, θα το δώκει"!

Δεν τα έδωκε...

Είδαμε κι έναν προπονητή έξω από τα νερά του. Πρώτα απ΄ όλα, αυτός δεν ήταν ο δον-Φερνάντο. Ήταν ένας κουστουμαρισμένος κι όχι ο γνωστός δον-Φερνάντο με το ξεβαμμένο τζιν με την τσάκιση και το καφέ, ξεφτισμένο μπουφάν. Την έλλειψη του μπουφάν θα τη δεχτώ, λόγω εποχής. Το κουστούμι με τίποτα. Δεν ήταν ο δον-Φερνάντο αυτός. Εκτός κι αν μετά είχε να πάει σε γάμο.

Τέλος πάντων, μάλλον σε γάμο είχε να πάει και στο γάμο είχε το μυαλό του, γι΄ αυτό έστειλε την Εθνική για πουρνάρια.

Δύο αλλαγές έκαμε, και τις δύο λάθος. Αν ο Σαμ δεν ήταν τραυματίας, τότε είχε συμφωνήσει με τον Τιμούρη να βγάλει από το γήπεδο όποιον παίκτη του δημιουργεί προβλήματα. Λάθος παίκτη έβγαλε και λάθος παίκτη έβαλε. Ή, μάλλον, έβαλε σωστό παίκτη (το Νινί), αλλά σε λάθος θέση. Δεν μπορεί να παίξει στη γραμμή από αριστερά ο μικρός. Δεν έχει παίξει ποτέ, δεν το έχει...

Όσο για την άλλη αλλαγή; Μπορεί ο Γιούρκας να είναι ο Γιούρκας και ο καθένας να έχει να του προσάψει πολλά τα τελευταία χρόνια που θύμιζε βετεράνο (από τα 25 του σχεδόν), ωστόσο στο ματς αυτό ...την πάλευε. Πιο πολύ από τους περισσότερους την πάλευε ο Γιούρκας. Υπήρχαν και χειρότεροι αγωνιστικά για να βγουν από το γήπεδο.

Αν δεν υπήρχαν, τότε θα την είχαμε κερδίσει τη Μαρία...

Τρίτη αλλαγή δεν έκαμε. Την κράτησε για το Ζάγκρεμπ, επειδή το ματς με την Κροατία θα είναι πιο δύσκολο. Εκεί θα κάνει τέσσερις...
Σε κάθε περίπτωση, ό,τι έγινε, έγινε και δεν αλλάζει. Ούτε ο δον-Φερνάντο μπορεί να κριθεί ως καλός ή κακός προπονητής από ένα ματς ούτε και η Εθνική μας μπορεί να αλλάξει από τη μια μέρα στην άλλη. Κακά τα ψέματα, με το υλικό που έχουμε, αυτό που πρέπει να περιμένουμε είναι νίκες με συνταγή κυρ-Ότο. Αποτελέσματα χωρίς θέαμα. Γνωρίζοντας πως το ματς που θα δούμε θα έχει τόσο ενδιαφέρον, όσο το να μετράς τα κουκούτσια από το καρπούζι. Από αυτό το υλικό, το μόνο που μπορεί να ζητήσει ο προπονητής, είναι η σοβαρότητα στα βασικά και η αποτελεσματικότητα, κάτι που έχει αποδειχτεί ότι σε γενικές γραμμές μπορεί να επιτευχθεί.

Όλα τα άλλα, τα πειράματα, οι ρόμβοι, τα ισόπλευρα τρίγωνα και οι ανισόρροποι κώλουροι κώνοι, είναι για άλλες ομάδες, άλλους παίκτες και άλλους προπονητές. Κι όσο πιο γρήγορα το καταλάβει αυτό ο δον-Φερνάντο, τόσο καλύτερα. Δεν παρέλαβε καμμένη γη, για να προσπαθήσει να αναγεννήσει την Εθνική από τις στάχτες της με μαγικές συνταγές. Πήρε μια ομάδα που ήταν παρούσα στις τελικές φάσεις των δύο τελευταίων μεγάλων διοργανώσεων (Γιούρο και Μουντιάλ), με τα καλά της και τα κακά της, αλλά και με μια χημεία - φιλοσοφία που την είχε σταθερά μέσα στις 15 κορυφαίες ομάδες στον κόσμο.

Οι αποδοτικές επιχειρήσεις δεν χρειάζονται αρχιτέκτονες, για να τις γκρεμίσουν και να τις ξαναχτίσουν από την αρχή. Καλούς διαχειριστές χρειάζονται, σωστούς μάνατζερ. Τον ΠΑΟΚ ο δον-Φερνάντο τον έχτισε μονάχος από την αρχή (και μπράβο του), γιατί τέτοιες ήταν οι συνθήκες. Μετά, το δικό του δημιούργημα, το διαχειρίστηκε σωστά.

Στην Εθνική, όμως, το "μαγαζί" είναι στημένο. Δεν χρειάζεται να το κλείσει για να αποδείξει πως μπορεί να το ξανανοίξει. Να αποδείξει πως μπορεί να το λειτουργήσει χρειάζεται (και φυσικά να πάρει τον χρόνο του - τίποτα δεν γίνεται από τη μια μέρα στην άλλη). Ίσως με νέα βιτρίνα, ίσως με την προσθήκη κάποιων νέων υπαλλήλων, ίσως με τα "χρώματα" της αρεσκείας του. Το εμπόρευμα, όμως, δεν πρέπει να το αλλάξει.

Βαρετά καρπούζια με κουκούτσια πούλαγε η Εθνική (τα οποία ενίοτε ήταν και πολύ νόστιμα), καρπούζια πρέπει να συνεχίσει να πουλάει κι όχι ...αγγούρια. Μακριά από αγγούρια, δηλαδή, γιατί ήδη κάτσαμε στο πρώτο...

Μέχρι να αποδειχτεί ότι ο δον-Φερνάντο είχε μετά να πάει σε γάμο, εγώ, ο Μίλτος, νά ΄μαι καλά...

Δημοσίευση σχολίου

0Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου (0)