Γράφει ο Ευγένιος Ανδρικόπουλος
Έτσι ως έτυχε. Υπό το κράτος του πανικού. Του τροϊκανού εκφοβισμού. Της κοινωνικής πίεσης. Της καθημερινής προβολής των σαγονιών της διεθνούς και ντόπιας τοκογλυφίας. Της μέγγενης των ομολογιούχων. Της λαϊκής μιζέριας. Δίχως σχεδιασμό. Καινοτόμες ιδέες. Μελέτη χρηστικότητας. Κοινωνική αποδοχή. Προοπτική. Περίπου ως πίθηκοι. Που δοκιμάζουν και ή επιδοκιμάζουν ή απορρίπτουν. Γι αυτό και υποπίπτουν στον ίδιο λάκκο με τα φίδια. Ξανά και ξανά. Κάπως έτσι νομοθετεί η βουλή κατ’ εντολή της εκτελεστικής εξουσίας. Ως μαϊμούδες. Δεν διαπραγματεύονται. Επιχειρούν επικοινωνιακά και κυρίως αυθαίρετα και πραξικοπηματικά.. Πανηγυρίζουν έτσι για φαραωνικές επενδύσεις που όχι μόνον δεν θα αναρτήσουν κάποιο Ελληνικό προϊόν στα ράφια της διεθνούς αγοράς, αλλά αντιθέτως θα υπονομεύσουν οριστικά το μέλλον της χώρας. Επενδύσεις ψυχαγωγίας του τύπου Καζίνο για να επιβεβαιώσουν πως διάγουμε την ...........
εποχή του καζινοκαπιταλισμού! Οι της μαύρης πολιτικής συμμαχίας λεπροί κυβερνώντες, βάφτισαν παραγωγικές επενδύσεις τις λεόντειες συμβάσεις που σκοπεύουν να συνάψουν με τα ίδια αραβικά κεφάλαια τα οποία κάποτε φιγουράριζαν πως είχαν μετατρέψει τον Λίβανο σε Παρίσι της Ανατολής. Για να καταστεί αυτός από τους Ισραηλινούς βομβαρδισμούς σε μεταπολεμικό Βερολίνο της Δύσης αμέσως μετά τους Συμμαχικούς βομβαρδισμούς. Και στην λογική της πανικόβλητης σπουδής παραχωρούν σπασμωδικά το φιλέτο των φιλέτων, το Ελληνικό, ψευδόμενοι επιπλέον ότι στην μετεξέλιξή του αυτό θα εξασφαλίσει χιλιάδες θέσεις εργασίας. Μα πόσα γκαρσόνια θ’ αντέξει επιτέλους αυτός ο τόπος; Υπό το πρόσχημα της κρίσης δεσμεύουν μια σειρά δημιουργικών γενεών στην μεταφορά ενός δίσκου δια του οποίου θα επαιτούν δουλικά το φιλοδώρημα των έγχρωμων αρχόντων.. (ή μήπως το δέρμα των εμίρηδων διαφέρει από το δέρμα των ρακένδυτων μεταναστών υπηκόων τους;). Δούλοι των δούλων θα καταντήσουν. Στην υποκλισία του νεοέλληνα θα φυλακίσουν την παραδοσιακή εφευρετικότητά του την οποία επί πολλά έτη διοχέτευε σε δεκατέσσερις ανθώντες παραγωγικούς κλάδους και μεγαλουργούσε διεθνώς. Πια, λέξεις όπως ρεμάλια, δωσίλογοι, εφιάλτες όταν αναφέρονται στην κυβέρνηση έχουν χάσει το νόημά τους. Υπολείπονται κατά πολύ της ζοφερής πραγματικότητας και συγχωρήστε με αν και όπως έχω κατά καιρούς κατηγορηθεί ως γλωσσοπλάστης, αδυνατώ να επινοήσω κάποια που να είναι στα μέτρα τους και να τους κάνει ως κορσές ωραία μέση..
εποχή του καζινοκαπιταλισμού! Οι της μαύρης πολιτικής συμμαχίας λεπροί κυβερνώντες, βάφτισαν παραγωγικές επενδύσεις τις λεόντειες συμβάσεις που σκοπεύουν να συνάψουν με τα ίδια αραβικά κεφάλαια τα οποία κάποτε φιγουράριζαν πως είχαν μετατρέψει τον Λίβανο σε Παρίσι της Ανατολής. Για να καταστεί αυτός από τους Ισραηλινούς βομβαρδισμούς σε μεταπολεμικό Βερολίνο της Δύσης αμέσως μετά τους Συμμαχικούς βομβαρδισμούς. Και στην λογική της πανικόβλητης σπουδής παραχωρούν σπασμωδικά το φιλέτο των φιλέτων, το Ελληνικό, ψευδόμενοι επιπλέον ότι στην μετεξέλιξή του αυτό θα εξασφαλίσει χιλιάδες θέσεις εργασίας. Μα πόσα γκαρσόνια θ’ αντέξει επιτέλους αυτός ο τόπος; Υπό το πρόσχημα της κρίσης δεσμεύουν μια σειρά δημιουργικών γενεών στην μεταφορά ενός δίσκου δια του οποίου θα επαιτούν δουλικά το φιλοδώρημα των έγχρωμων αρχόντων.. (ή μήπως το δέρμα των εμίρηδων διαφέρει από το δέρμα των ρακένδυτων μεταναστών υπηκόων τους;). Δούλοι των δούλων θα καταντήσουν. Στην υποκλισία του νεοέλληνα θα φυλακίσουν την παραδοσιακή εφευρετικότητά του την οποία επί πολλά έτη διοχέτευε σε δεκατέσσερις ανθώντες παραγωγικούς κλάδους και μεγαλουργούσε διεθνώς. Πια, λέξεις όπως ρεμάλια, δωσίλογοι, εφιάλτες όταν αναφέρονται στην κυβέρνηση έχουν χάσει το νόημά τους. Υπολείπονται κατά πολύ της ζοφερής πραγματικότητας και συγχωρήστε με αν και όπως έχω κατά καιρούς κατηγορηθεί ως γλωσσοπλάστης, αδυνατώ να επινοήσω κάποια που να είναι στα μέτρα τους και να τους κάνει ως κορσές ωραία μέση..
Ευγένιος Ανδρικόπουλος
eandrik@otenet.gr