Γράφει ο Βασίλης ΝικολόπουλοςΕπειδή όπως λένε η κρίση παράγει "ευκαιρίες" όχι μόνο για μαυραγορίτες επενδυτές αλλά και για ολόκληρους λαούς να επανασυνδεθούν με την ιστορία τους
Κι ίσως επειδή όση "λάσπη" κι αν ρίξουν πάνω μας οι "μάντρες" της επικαιρότητας στο βάθος μνήμες συλλογικές κληροδοτημένες από γενιά σε γενιά εξακολουθούν να πάλλονται μέσα μας
Έτσι που συνειρμικά απ τον ορυμαγδό των δηλώσεων και το βομβαρδισμό με τα "καλό κουράγιο",¨"υπομονή" και "καθήστε φρόνιμα" των μεγαλοσχημόνων, τις προτροπές της παραπαίουσας πολιτικής μας τάξης για "υπακοη", "πιστή και απαρέγκλιτη εφαρμογή των μέτρων" και τις εκκλήσεις των "φιλησυχων νοικοκυραίων' για "ψυχραιμία" και "αυτοσυγκράτηση" έρχεται στο μυαλό, έτσι απο αντίδραση, το γνωστό δημοτικό:
Βασίλη μ κάτσε φρόνιμα να γένης νοικοκύρης
κι η απάντηση του Βασίλη:
ΚΑΙ ΣΚΕΦΤΟΜΑΙ:
Πόσες κατάρες απο "φιλήσυχους νοικοκυραίους" πρέπει να χε φαει αυτό το άτομο;
Ποσα αναθέματα κι αφορισμούς;
Πόσες περιουσίες καταστράφηκαν;
Πόσα χωριά ερημώθηκαν στα συλλογικα αντίποινα της οθωμανικής κατοχής για την δράση αυτού του ανθρώπου;
Κι όμως αυτός ο άνθρωπος ο "κλέφτης" επέμενε (απο "αναισθησία;", έλλειψη κοινωνικής υπευθυνότητας;", "αδιαφορία για τον....τουρισμό;')
ΓΙΑΤΙ;
Μήπως γιατι δίπλα στους "φιλήσυχους νοικοκυραίους", τους προύχοντες και τους "λογικούς" ένας λαός "παράλογος" (γιατί είναι πάντα "παράλογο" να βάζεις την ελευθερία πάνω από τα "κέρδη") συνέχιζε να του χτυπάει την πλάτη και να του λέει "Προχώρα"
Ένας λαός που σήμερα δεν τον ακούμε κλεισμένοι στο κουτί των "φιλησυχων νοικοκυραίων" με τα "καλο κουράγιο"," υπομονή" και "καθηστε φρόνιμα" να μας βομβαρδίζουν επι 24ωρου
Ένας λαός όλοι εμείς που είμαστε κοντά δίπλα και που ίσως τελικά θα πρέπει από χρέος ιστορικό ( τι να κάνουμε;να αλλαξουμε τόπο; να αλλάξουμε ιστορία; ) να απαντησουμε σ όλα τα "καθήστε φρονιμα" των δυνατων όλα τα "ΔΕΝ ΗΜΠΟΡΩ" που έχουμε μέσα μας και να ξαναφωνάξουμε ο ένας στον αλλο (για κάθε πραξη αμφισβήτησης): "ΠΡΟΧΩΡΑ".
Κι ίσως αυτό τελικα να είναι το μεγαλύτερο "δώρο" -κυριως απο το κόσμο μιας παράταξης ( τι απέγινε άραγε ο Μακρυγιάννης; ) που σύρεται σήμερα να πανηγυρίζει ως επιτυχία το κλεισιμο της βουλης και την ανάθεση του νομοθετικού εργου στην τρόικα δηλαδη δημοκράτες, σοσιαλιστες, πατριώτες ή οπως αλλιώς θέλετε να σας λένε να χειροκροτείτε ένα πραξικόπημα- προς τον ηγέτη που ως "υπευθυνος" πρωθυπουργός έκανε το "χρεος" του προς την χώρα και την διεθνή κοινότητα ( αυτουποβαθμιζόμενος ακόμη και σε υπάλληλο) και που δεν έχει τίποτα αλλο πια να περιμένει παρα ένα κυμα σαρωτικών κοινωνικών αντιδράσεων για να μπορέσει να διαπραγματευτεί( υπο το φως των νέων εξελίξεων) την κατάργηση του καταστροφικού (όπως πολλοί αναλυτές αποδεικνύουν) σχεδίου.
Ας κάνουμε λοιπόν αυτό το "δώρο" (στον εαυτο μας, στο τοπο μας)
Μ όλα τα "ΔΕΝ ΗΜΠΟΡΩ" σ όλα τα "καθήστε φρόνιμα". ( Νικολοπουλος Βασιλης)