Γράφει η Ολγα ΓεριτσίδουΈνα βασικό γνώρισμα του ναζισμού είναι ότι καπηλεύεται και αντιγράφει : περίπου όπως και ο ιός του aids που αλλάζει μορφή στην εξωτερική του μεμβράνη ώστε να μην αναγνωρίζεται από το ανοσοποιητικό σύστημα του σώματος που έχει προσβάλει, ο ναζισμός παίρνει πολλά ονόματα, αντιγράφει κάθε ιδεολογία που πιθανώς έχει απήχηση στον Λαό ( τους ‘ υπανθρώπους’ ) στους οποίους θέλει να βασισθεί για να τραφούν και να ευδοκιμήσουν οι ‘άνθρωποι / υπεράνθρωποι’ – πρεσβευτές τού πιο επικίνδυνου και σκοτεινού κοινωνικού συστήματος που υπάρχει.
Αυτό το βλέπουμε πολύ εύκολα την εποχή του Χίτλερ που ξεκίνησε ως ειρηνιστής σοσιαλιστής ( με την έννοια του ειρηνιστή ως μη θέλοντα πόλεμο, να μην φανταστούμε τον ειρηνιστή τύπου Λαμπράκη ή κάτι άλλο ) και πώς κατέληξε να θέλει να περάσει από το λεπίδι εκατομμύρια εκατομμυρίων ανθρώπων ( όχι μόνο Εβραίων που και μόνο το γεγονός ότι στοχοποίησε με βάση την φυλή και την θρησκεία σύνολο ανθρώπων ως υπάρξεις που θα έπρεπε να εξοντωθούν θα έπρεπε να είναι αρκετό, αφού αποτελεί γενοκτονία ), όπως και από το πώς ισχυριζόταν ότι δεν ήθελε έλεγχο της .........
Αυστρίας και κατέληξε να την προσαρτήσει στην Γερμανία, κλπ.
Ιδιαιτέρως και στην δική μας περίπτωση ας υπενθυμίσουμε πώς είχε δηλώσει λάτρης των Ελλήνων και πώς έστειλε τα στρατεύματα του να εξοντώσει τους Έλληνες αυτούς.
Το κατάφερε αυτό ο Χίτλερ ακριβώς διότι καπηλεύτηκε τα φιλολαϊκά κινήματα που είχαν αναπτυχθεί στην Γερμανία για την προάσπιση και απόκτηση καλυτέρων συνθηκών ζωής και οικονομικής ευημερίας. Αυτό εγγυήθηκε και υποσχέθηκε και έγινε παντοδύναμος επί του Γερμανικού λαού και τελικά η λύση του στα οικονομικά τους και καθημερινά τους προβλήματα ήταν να θανατώσει τους ανέργους, τους αρρώστους και τελικά και τους γέρους [ και όλα αυτά αφού είχε κυριολεκτικά ξυρίσει τους ομοφυλόφιλους, αλλοδαπούς, αντιφρονούντες παντός είδους και ιδιαίτερα τους ενταγμένους σε αυτόν αριστερίζοντες Γερμανούς όπως επίσης ακόμα και δεξιούς Γερμανούς καθέτως και οριζοντίως. Ένα επίσημο παράδειγμα είναι αυτό που ονομάζεται « η νύχτα των μεγάλων μαχαιριών » ( σφαγή που στην πραγματικότητα κράτησε τρείς ημέρες από την 30η Ιουνίου έως την 2α Ιουλίου του 1934 ) αλλά σαφώς δεν πρόκειται για αυτό το περιστατικό μόνο αλλά για μια εκτενέστατη και συνεχή διαδικασία ].
Ο ναζισμός στην τωρινή του μορφή δεν μπορεί βέβαια να ονομάζεται επίσημα ναζισμός δεδομένης της ιστορίας του ορισμού αυτού. Έχει άλλα ονόματα όπου καπηλευόμενος λέξεις και ιδέες που βεβαίως δεν ακολουθεί, δημιουργεί ρεύμα και επιβάλλεται ευρέως.
Στον οικονομικό τομέα ο όρος που χρησιμοποιείται περισσότερο είναι ο νεοφιλελευθερισμός / η απελευθέρωση της αγοράς / η ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων / εξυγίανση του συστήματος / ανάπτυξη / κλπ., έννοιες που είναι πιο εύηχες από τις αντίστοιχες επακριβείς. Δηλαδή, κάθε κατάλυση των δικλείδων ασφαλείας των κοινωνικών στρωμάτων του μέσου Πολίτη και κάτω καμουφλάρεται πίσω από αιτιολογίες και περιγραφές που υπόσχονται γενικά και αόριστα ένα ‘καλύτερο μέλλον’.
Αυτό το οποίο είναι σαφές και κανείς δεν αρνείται, είναι ότι η υπαιτιότητα για την ( σύμφωνα με τα δικά τους πάντα λεγόμενα ) ένδεια της Ελληνικής οικονομίας ανήκει στο συντριπτικό της ποσοστό στις κυβερνήσεις και στα οικονομικά εγκλήματα που αυτές διέπραξαν σε συμφωνία με τους μεγαλοεπιχειρηματίες και τους εν γένει πλουτοκράτες ( εντός και εκτός συνόρων ) εις βάρος του Λαού, και στις τεράστιες δαπάνες και στους αιματηρούς φόρους που του επέβαλαν ανέκαθεν και έμμεσα και άμεσα.
Παρ’ όλη όμως αυτή την κοινή ομολογία για την ευθύνη των κυβερνήσεων και των πλουτοκρατών για την έκπτωση της Ελληνικής οικονομίας, γίνεται τεράστια προσπάθεια και προπαγάνδα για να επωμιστεί ο Λαός το φταίξιμο αυτό. Και για να επιτευχθεί αυτό του προσάπτεται άδικα, παράλογα και αναληθώς ένας τρόπος ζωής που χαρακτηρίζει την πλουτοκρατία, τους πολιτικούς και γενικώς τους κρατούντες και όχι τον Λαό, ο οποίος και να ήθελε δεν μπορούσε να ζήσει όπως του καταλογίζουν.
Πώς επιτυγχάνεται αυτό και πού βλέπουμε τον ναζισμό στην τωρινή κατάσταση ;
Οι πολιτικοί, όπως και άλλοτε οι ναζί, ανέπτυξαν ένα δίκτυο ακολούθων που χρησιμοποιούν, όπως και οι ναζί αρχηγοί χρησιμοποιούσαν τα μέλη του κόμματος τους :
οι βουλευτές ως οι νέοι ‘υπεράνθρωποι’ επιστρατεύουν μία στρατιά ακολούθων – ψηφοφόρων / πελατών οι οποίοι ελπίζουν να αποκτήσουν κάποια από τα γνωρίσματα - προνόμια του ‘υπερανθρώπου’ ( ανομία, ατιμωρησία, ρουσφετολογία και προτίμηση / προνομιακή μεταχείριση, απόκτηση πλούτου και εξουσίας με παράνομες / αδιαφανείς διαδικασίες, κλπ ) με αντάλλαγμα την δράση τους για την διατήρηση της ισχύος και επιβολής των πολιτικών / βουλευτών, ακριβώς όπως οι χιτλερικές νεολαίες και άλλες τέτοιες οργανώσεις προσέφεραν στο ναζιστικό κόμμα ένα επίπεδο ελέγχου και επέμβασης / παρέμβασης στην Γερμανική κοινωνία που δεν θα το είχαν αλλιώς.
Το μόνο που μας μένει να σκεφτούμε είναι τα παραδείγματα : μετά από τις νεολαίες του Μεταξά και τις αντίστοιχες κομμουνιστικές, από την μεταπολίτευση έχουμε επίσημη αναβίωση αυτού του είδους της οργανωμένης και επιβαλλόμενης κομματικής παρέμβασης στις αναπτυσσόμενες γενιές κατά την τρυφερή παιδική / εφηβική ηλικία στα σχολεία.
Μάλιστα επί ΠΑΣΟΚ θεσμοθετήθηκαν σε τέτοιο βαθμό ώστε, με την δράση που ωθήθηκαν και επεβλήθησαν να έχουν, συνέβαλαν στην διάλυση της παιδείας με την εξοικείωση των νέων γενιών στο να βιώσουν και να συνηθίσουν ότι δεν είναι η εκπαίδευση που οδηγεί στην κοινωνική ανέλιξη αλλά η δικτύωση σε ένα κόμμα και οι αδιαφανείς διαδικασίες.
Τεκμηρίωση όλων αυτών μπορούμε να βρούμε στα βιογραφικά σχεδόν όλων των κομματικών και ιδιαίτερα των υπουργών / βουλευτών / κλπ ( π.χ. όπως οι Γ. Ραγκούσης, Θ. Μωραΐτης, Α. Διαμαντοπούλου, Δ. Ρέππας, Ι. Μαγκριώτης, Α. Λοβέρδος, Μ. Ξενογιαννακοπούλου, Κ. Μπατζελή, Χ. Καστανίδης, Μ. Χρυσοχοΐδης, Α. Παπαληγούρας, Ε. Στυλιανίδης, Α. Σαμαράς, Κ. Καραμανλής, Γ. Βουλγαράκης, Α. Τσίπρας, Δ. Θοδωρής, Κ. Κουβέλης, Π. Λαφαζάνης, Δ. Παπαδημούλης, Ν. Τσούκαλης, Γ. Ψαριανός, Μ. Δαμανάκη, Α. Παπαρήγα, Ι. Γκιόκας, Γ. Πρωτούλης, κλπ. ) οι οποίοι όλοι ανεξαιρέτως έχουν προέλθει από τέτοιες κομματικές νεανικές οργανώσεις. Επίσης, δεν μας μένει παρά να θυμηθούμε τους «πρασινοφρουρούς» και αντίστοιχα λεγόμενα για τα «γαλάζια παιδιά» όπως και για τα «κόκκινα».
Όμως βέβαια αυτό που δεν λέγεται σε όλους αυτούς, όπως δεν λεγόταν και στους ναζί, είναι ότι είναι αναλώσιμοι εάν δεν είναι οι λεγόμενοι γόνοι, δηλαδή άτομα που συνδέονται συγγενικά ή εξ αγχιστείας με τους ‘υπερανθρώπους’. Αυτό είναι που γεύονται αυτή την στιγμή, με την σωρηδόν ανάλωση στρατιών τέτοιων ανθρώπων που ‘δικτυώθηκαν’ πιστεύοντας ότι είναι ο μόνος τρόπος επιβίωσης και τώρα βρίσκονται αντιμέτωποι με ακριβώς αυτά που προσπάθησαν να εξορκίσουν : άρση μονιμότητας, μισθούς πείνας, ανεργία, άρση συντάξεως, κλπ.
Απλά παραδείγματα είναι οι λεγόμενοι stagiers, οι δημόσιοι υπάλληλοι, οι αστυνομικοί / στρατιωτικοί, κλπ.
Όσο επέρχεται η επίσημη κατοχή μέσω του ΔΝΤ που οι ίδιοι φέρνουν με γκαιμπελιστικές προβοκάτσιες ( τύπου κίβδηλου τηλεγραφήματος της Αυστρίας που ‘προσκάλεσε’ την Γερμανία να την προσαρτήσει το 1938 ), τόσο περισσότερο αναλώνουν και αποκόπτουν τις στρατιές των υπηρετών τους που όμως δεν ανήκουν στην κάστα των ‘υπερανθρώπων’.
Δεν είναι καινούργιο φαινόμενο, έχει γίνει πολλαπλά σε κάθε ναζιστικού τύπου καθεστώς όπως και αν ονομαζόταν.
Συνεπώς, για να ανακεφαλαιώσουμε που βλέπουμε τον ναζισμό στην οικονομία ;
Νεοφιλελευθερισμός : απαγορεύεται παρεμβατισμός του κράτους στο όνομα της ‘ ελευθερίας’ της αγοράς αλλά επιβάλλεται παρεμβατισμός του κράτους και του παρακράτους υπέρ των κρατούντων.
Όσοι δεν ανήκουν στην κάστα των ‘υπερανθρώπων’ στραγγαλίζονται οικονομικά, τους αφαιρείται η επιχειρηματικότητα τους, ο μισθός τους που θα τους επέτρεπε να ζουν αξιοπρεπώς, ο περιορισμός στην εργασία τους άρεται ώστε να δουλεύουν περισσότερο με λιγότερα, η σύνταξη τους εξανεμίζεται ή εξαφανίζεται επισήμως και γενικώς οι συνθήκες απαγορεύουν όχι μόνο την απόκτηση ή διατήρηση περιουσίας αλλά και την δυνατότητα κίνησης στην αγορά, την δυνατότητα δημιουργίας οικογένειας, και την δυνατότητα πρόσβασης σε περίθαλψη.
Δηλαδή, όλοι που δεν είναι εκ γενετής ή εξ αγχιστείας ‘γόνοι’ είναι καταδικασμένοι σε μαρασμό και σε κάθετο περιορισμό της αναπαραγωγής τους, ενώ εξασφαλίζεται ότι η διαβίωση τους θα είναι σε πλήρη εξαθλίωση και ένδεια.
Αυτό είχε επιβληθεί από τους ναζί και στην Γερμανία του 1936 έως 1942 όχι μόνο επί των Εβραίων αλλά και κάθε ενός που δεν ήταν ναζί, ακόμα και εάν ήταν Γερμανός επικαλούμενος ουδετερότητα.
Αυτό γίνεται και τώρα. Και όπως και τότε πήρε μία σειρά ετών για να εγκαθιδρυθεί έτσι και τώρα το καλλιέργησαν επιμελώς επί σειρά κυβερνήσεων ( όχι μόνο Ελληνικών ) μέχρι να δοθεί το σύνθημα για να αρχίσει να κλείνει η μέγγενη ταυτόχρονα και ταχύτατα παντού.
Σημειωτέον, οι ναζί ούτε μία φορά δεν δέχτηκαν ότι δεν δρούσαν για το καλό της ανθρωπότητας και της Γερμανίας …