Με τον Δημήτρη Χίλιο
αναποδιές. Η αγνή ελληνική ύπαιθρος σε έδωσε τα ζαρζαβατικά, τα φρέσκα αυγά και τα κοψίδια . Σε έδωσε και το ωραίον ταξίδι. Άλλα δεν έχει να σε δώσει πια . Κι αν το χωριό σου βρήκες φτωχικό κι εγκαταλελειμμένο, χωρίς ένα έργο υποδομής, εκείνο δεν σε γέλασε . Άλλοι γέλασαν και το χωριό και σένα ” Γιατί όσοι διακρίθηκαν στην ακράτεια λόγων, τώρα σαν την κακιά ασπρορουχού μαζεύουν από δω, μαζεύουν από κει και μαζεμό δεν έχουν . Περί κεντρικής εξουσίας ο λόγος, ουχί περί των αυλητρίδων του Καλλικράτη, μην παίρνουν φόρα αδίκως . Πώς λέμε «Ο κακός ο νοικοκύρης αγοράζει πρώτα καπέλο και μετά βρακί;» Ε, αυτό . Τα κομματικά ξεκατινιάσματα περί του ποιος άρπαξε τα περισσότερα στα ντουζένια τους (τώρα αυτό δεν είναι έκφραση!), το πόσο το γλεντάω, το πόσο το γλεντάω . Επηρμένοι, λοφιοφόροι τσαλαπετεινοί, κατιμάδες του πεταματού, που ντε και καλά να μας σώσουν . Τα ψιλομερεμέτια για το θεαθήναι και οι πολιτιστικές αρπαχτές απελπισία . Καλά να είμαστε να το γλεντάμε, στενωπός είναι θα περάσειúΜε έναν πόνο Επίσης στις χαρές μας οι λεύτεροι . Τώρα τα κεφάλια μέσα, πίσω στη μοναξιά της μεγαλούπολης ” Κι όπως συγγενείς και γείτονες θα βλέπουν να φεύγεις με το αυτοκίνητο καθισμένο στο βάρος ζαρζαβατικών και κοψιδίων, ήδη θα το κατάλαβαν αυτές οι επισκέψεις τι σημαίνουν…