Γράφει ο Δημήτρης ΚακογιάννηςΦίλε καφετζή
Με τα τελευταία γεγονότα που έχουν συμβεί εδώ που ασφαλώς θα τα έχεις πληροφορηθεί από καιρό, καθώς και τον αντίκτυπο που έχει δημιουργηθεί διεθνώς αλλά κυρίως στη Γερμανία όλοι μας (και εγώ) έχουμε αγανακτήσει.
Αυτή η φυλλάδα η «BILD» έχει λυσσάξει με τους Έλληνες και έχει ξεκωλωθεί να γράφει εναντίον μας φιλοξενώντας μάλιστα και κάποιες απόψεις πολιτικών, κάποιος Φρανκ Σέφλερ και δεν ξέρω ποιος άλλος, πρότειναν να ξεπουλήσει η Ελλάδα κάποια νησιά ή την Ακρόπολη για να εξοφλήσει τα χρέη της, χαρακτηρίζοντάς μας δε διάφορα κοσμητικά επίθετα.
1) Όσον αφορά στο γεγονός ότι οι τουρίστες αφήνουν πολλά λεφτά στην Ελλάδα, τι να πω, πάντως έχω δει σε ταβέρνες τουρίστες 4 η 6 άτομα σε τραπέζια με μια σαλάτα και 4 η 6 πιρούνια και μπύρες. Και τούτο γιατί προτιμούν τις διακοπές τους με φτηνά πακέτα, όλα πληρωμένα, που το περισσότερο χρήμα το τσεπώνουν οι πράκτορες παρά οι ξενοδόχοι.
Γι αυτό και οι ξενοδόχοι είναι πάντα χρεωμένοι στις Τράπεζες.
2) Και στην Ελλάδα χιλιάδες κόσμος ξυπνάει πρωί και εργάζεται μέχρι το βράδυ για το μεροκάματο, χωρίς να πληρώνονται για τις ..........
.παραπάνω ώρες εργασίας τους, και αν αυτοί που έγραφαν αυτά που έγραφαν στην εφημερίδα είχαν την τύχη να βρεθούν τουλάχιστον στην Αθήνα θα μπορούσαν να το διαπιστώσουν αν έκαναν μια βόλτα τα χαράματα στους δρόμους της.
3) Δεν αμφιβάλλω για τα φακελάκια που επικαλούνται για τα νοσοκομεία που ισχυρίζονται και που όντως έτσι είναι δυστυχώς, αλλά αυτό δεν έχει καμία σχέση με το χρέος και τα δάνεια, και δεν φταίνε οι πολίτες. Το σύστημα όπως και το ψάρι βρωμά από το κεφάλι.
Όμως η δωροδοκία είναι σαν το ταγκό. Χρειάζονται δύο για να το χορέψουν.
Αυτός που δίνει και αυτός που παίρνει.
Ας πούμε κάτι σαν την SIEMENS που λάδωνε χοντρά κόμματα και πολιτικούς για να παίρνει προμήθειες από το Ελληνικό Δημόσιο (και όχι μόνο) και μιλάμε για τεράστια ποσά, πουλώντας υπερτιμημένα προϊόντα η ελαττωματικά συστήματα (C4I) για να βγάλει τη χασούρα από το λάδωμα.
Όπως καταλαβαίνεις από κάτι τέτοιες αγορές, από κάτι αγορές οπλικών συστημάτων, από κάτι υποβρύχια που γέρνουν και είναι άχρηστα, κάτι από καταναλωτικά προϊόντα (αυτοκίνητα, τηλεοράσεις, κουζίνες, εργαλεία, μηχανήματα) δημιουργήθηκαν τα χρέη που από αυτά πάλι Γερμανοί κονόμησαν ενώ για τις πληρωμές τους η Ελλάδα «έμπαινε μέσα» οικονομικά.
Και τούτο γιατί όλα τα αγοράζαμε «απέξω». Γιατί όσες φορές κάποιοι «αφελείς» θέλησαν να δημιουργήσουν μονάδες παραγωγής εδώ στην Ελλάδα για προϊόντα ανταγωνιστικά ή διάφορα βιομηχανικά είδη ακόμα και αυτοκίνητα, κάποιες «αόρατες δυνάμεις» είχαν τον τρόπο να μη τις αφήσουν να ξεκινήσουν, να ορθοποδήσουν ή κατάφερναν να τις σταματήσουν μετά τη λειτουργία τους καθώς δημιουργούσαν ανταγωνισμό στα εισαγόμενα.
Όσον αφορά στην εκποίηση των νησιών ή της Ακρόπολης που εισηγούνται τα φασιστοειδή που αρθρογραφούν δείχνοντας τα απωθημένα τους καθώς δεν κατάφεραν να τα κατακτήσουν, θα πρέπει να γνωρίζουν πως σε αυτά και γι αυτά τα νησιά έχει χυθεί αίμα που είναι ακόμα νωπό, ανθρώπων Ελλήνων που αγωνίσθηκαν και πέθαναν για να παραμείνουν ελεύθερα, ανθρώπων που έχασαν τη ζωή τους από τους πατεράδες αυτών των γελοίων που κάνουν αυτές τις γελοίες εισηγήσεις.
Δεν υπερηφανευόμαστε για τα χάλια μας, όμως δεν φταίει ο μισθωτός και ο συνταξιούχος γι αυτά τα χάλια. Οι φταίχτες είναι γνωστοί, έχουν ονοματεπώνυμο και διεύθυνση, ενώ πολλοί από αυτούς έχουνε καθίσει και σε έδρανα του κοινοβουλίου.
Όμως εδώ υπάρχουν νόμοι που τους φταίχτες τους απαλλάσσουν από τα εγκλήματά τους, όπως ο παγκόσμιας πρωτοτυπίας νόμος περί ευθύνης Υπουργών, που αφού οι κομπιναδόροι κάνουν ότι κάνουν σε βάρος της εθνικής οικονομίας, στο τέλος δικαιωμένοι και μάγκες, σφυρίζουν κλέφτικα καμαρώνοντας και το λογαριασμό τον στέλνουν στα συνήθη υποζύγια, τους μισθωτούς και τους συνταξιούχους.
΄Έτσι έχουν τα πράγματα, φίλε Γιώργο, με συγχωρείς που σε ζάλισα, αλλά δεν ξέρω γερμανικά, γιατί αν ήξερα αυτά θα τα έγραφα σε αυτή τη κωλοφυλλάδα για να μη νομίζουν ότι είναι στο απυρόβλητο και δεν θα παίρνουν απάντηση.
Δεν ξέρω αν πρέπει να σε καληνυχτίσω ή να σε καλημερίσω, η ώρα είναι 2,30 το πρωί, και ίσως μπορέσω να κλείσω μάτι από την αγανάκτηση.
Αθήνα, 6/3/2010
Δημήτρης