Γράφει ο Ευγένιος ΑνδρικόπουλοςΜικρός απέναντι στο Έβερεστ των πολιτικών, κοινωνικών, και κυρίως οικονομικών προβλημάτων που σε μια πενταετία ο ίδιος και η παράταξή του συσσώρευσαν στον τόπο. Η εντόπια και όχι η διεθνής κρίση που παραπλανητικά επικαλέστηκε είναι αποκλειστικά η αποφώλια γέννα της σύζευξής του με την εξουσία.
Άβουλος γιατί επί έτη άγετο και φερόταν ως μαριονέτα από τους βαρόνους που τα ΜΜΕ των εργολάβων είχαν επιβάλει ομοτράπεζούς του. Η γνώμη του από ένα σημείο και μετά ακουγόταν ως ψίθυρος μεταξύ των θορυβούντων συνομιλητών του ώσπου λοιδωρούμενος κατέληξε να την εκφράσει μόνον απόψε και μόνον διά μέσου ενός μονολόγου. Του διαγγέλματός του το περιεχόμενο του οποίου συνιστά για τον λαό ένα είδος αριστοτέλειας κάθαρσης.
Δειλός γιατί λιποτάκτησε της εξουσίας ακριβώς την στιγμή που αυτή θα ερχόταν για τα πεπραγμένα του αντιμέτωπη στο πεζοδρόμιο με την λαϊκή οργή, η οποία θα πλημμύριζε πρωτεύουσα και συμπρωτεύουσα ως καταιγίδα που η καμένη γη θα αδυνατούσε να συγκρατήσει.
Μοιραίος γιατί με την επιμονή του στους εκ των Βρυξελλών προερχόμενους και παντελώς εξευτελισμένους νεοφιλελεύθερους πειραματισμούς, κατέστησε το κράτος επιχείρηση υπό καθεστώς πλήρους διάλυσης και πλέον η κατάσταση είναι μη αναστρέψιμη.
Επομένως: Οι δηλωθείσες εκλογές αποτελούν για τον ίδιο και την παράταξή του τον προαναγγελθέντα πολιτικό θάνατό τους.