Η καταστροφή του Παρθενώνα απ΄τους Ρωμαιοχριστιανούς

14

Γράφει ο slade sotos
Η διαταγή των χριστιανών βυζαντινών αυτοκρατόρων ήταν ρητή: «ες έδαφος φέρειν» κι από τότε (δ΄ αι. μ.Χ.) και για πολλούς αιώνες μανιασμένα πλήθη ρασοφόρων ισοπέδωναν ο,τιδήποτε θύμιζε τον ωραιώτερο Πολιτισμό, που γεννήθηκε ποτέ στη Γη.
Βασικός τους στόχος ήταν η Ελλάδα και οι ναοί της. Γκρέμισαν κι ισοπέδωσαν όσους ελληνικούς ναούς τους επέτρεπαν οι ελάχιστες μεσαιωνικές τεχνικές τους γνώσεις και στη θέση τους έκτισαν χριστιανικούς. Ολόκληρες πόλεις έχασαν την ελληνική φυσιογνωμία τους κι απέκτησαν μορφή βυζαντινότροπη.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί η επί χιλιετίες κατοικούμενη Θεσσαλονίκη, στην οποία δεν υπάρχει ούτε για δείγμα κατάλοιπο κάποιου αρχαίου ελληνικού ναού αντιθέτως όμως, υπάρχουν πάμπολλοι χριστιανικοί ναοί.
Για όσους ναούς δεν είχαν τις δυνατότητες να γκρεμίσουν, τους κατέστρεφαν μερικώς -όσο μπορούσαν- και τους μετέτρεπαν σε χριστιανικούς. Ούτε ο Παρθενώνας διέφυγε του μίσους τους, ο οποίος μετετράπη σε... Παναγία Αθηνιώτισσα.


...Η αρχαία πόλη της Αθήνας είχε αναπτυχθεί γύρω από την Ακρόπολη, κυρίως στην περιοχή, που εκτείνεται βόρεια του λόφου. Η αίγλη τής πόλης διατηρήθηκε μέχρι τους Ρωμαϊκούς αιώνες, οπότε γνώρισε την τελευταία περίοδο της ακμής της. Κατά τον 2ο αιώνα μ.ν.χ. η Αθήνα όχι μόνο είχε ανακτήσει την αρχαία της λαμπρότητα, αλλά οδηγήθηκε σε νέα άνθηση με τις παρεμβάσεις του Ηρώδη του Αττικού και του Αδριανού, ενώ τον 4ο αιώνα είχε καταστεί και πάλι σπουδαίο εκπαιδευτικό κέντρο και φιλομαθείς νέοι από όλη την αυτοκρατορία συνέρρεαν, για να ακούσουν τις διδασκαλίες φημισμένων φιλοσόφων.

Στο νότιο κεντρικό χώρο της Αρχαίας Αγοράς, όπου υπήρχε το ........
Ωδείο του Άγρίππα, οικοδομήθηκε το Γυμνάσιον, πανεπιστημιακό συγκρότημα, που περιλάμβανε αίθουσες διδασκαλίας, βιβλιοθήκη, παλαίστρα και λουτρά. Πολλά ιδιωτικά εκπαιδευτήρια οικοδομήθηκαν νοτιότερα, κάτω από τον Άρειο Πάγο, όπως κι ένα ακόμα Γυμνάσιο νότια του Ωδείου του Ηρώδη του Αττικού. Επίσης επισκευάστηκαν η Βιβλιοθήκη του Αδριανού, η σκηνή του θεάτρου του Διονύσου, η Θόλος και το Μητρώο. Σε όλη αυτή την περίοδο κυριαρχούσε ο Ελληνικός χαρακτήρας κι επιβίωναν οι θεσμοί της Κλασικής Εποχής.

Μετά από διατάγματα του Θεοδοσίου άρχισαν οι καταστροφές κι οι κατεδαφίσεις των Ελληνικών αγαλμάτων, καλλιτεχνημάτων και ιερών, οι όποιες διήρκεσαν πολλούς αιώνες. Στη θέση των αρχαίων ναών ξεφύτρωσαν χριστιανικοί, ενώ παράλληλα ανεγέρθηκαν και νέοι χριστιανικοί ναοί σε άλλες θέσεις, αλλά με αρχαίο -κατά κανόνα- υλικό. Η Αθήνα από πόλη - σύμβολο της Κλασικής Αρχαιότητας μεταβλήθηκε σε περιφερειακή πόλη της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας.

Στην Ακρόπολη -που μετονομάστηκε Κάστρο- μετατράπηκαν σε χριστιανικούς ναούς ο Παρθενώνας (ως ναός της Αγίας του Θεού Σοφίας αρχικά και Παναγιάς της Αθηνιώτισσας αργότερα) και το Ερεχθείο (ως ναός του Σωτηρος Χριστού). Ανάμεσά τους κτίστηκε ναός της Αγίας Τριάδας, ενώ τα Προπύλαια διαμορφώθηκαν σε ναό των Αρχαγγέλων. Κατά τη μετατροπή του σε χριστιανικό ναό ο Παρθενώνας υπέστη τις μεγαλύτερες καταστροφές στην ιστορία του, πολύ μεγαλύτερες κι από του Μοροζίνι, που χρησιμοποιούνται σαν άλλοθι από την ορθόδοξη προπαγάνδα στην επιχείρηση απόκρυψης των προγενέστερων εκτεταμένων χριστιανικών καταστροφών.

Ο αρχαίος κυρίως ναός αποτέλεσε το ναό της χριστιανικής βασιλικής, ενώ το δυτικό μέρος αποτέλεσε το νάρθηκα. Η ανατολική θύρα καταργήθηκε κι εκεί έγινε το ιερό. Προκειμένου να μετατραπεί σε χριστιανικό ναό ανοίχτηκαν πλευρικές είσοδοι, κατασκευάστηκε κλιμακοστάσιο στη ΝΔ γωνία του σηκού, αψίδα στην ανατολική πλευρά, ενώ ο γλυπτός διάκοσμος των μετοπών των δύο προσόψεων και της βόρειας πλευράς υπέστη εκτεταμένη απολάξευση. Το ίδιο συνέβη και στα μεγαλύτερα αγάλματα του ανατολικού αετώματος, τα οποία καθαιρέθηκαν. Στη ζωοφόρο ανοίχτηκαν παράθυρα, που κατέστρεψαν αρκετά από τα γλυπτά της.

Τον 6ο αιώνα μ.ν.χ. ο Ιουστινιανός διέταξε την αφαίρεση των καλυτέρων μαρμάρων του Παρθενώνα, αλλά και άλλων σπουδαίων αρχαίων ναών, όπως των Δελφών, της Μιλήτου, της Εφέσου κ.α. και τη μεταφορά τους στην Κωνσταντινούπολη για την ανέγερση της Αγίας Σοφίας, των οποίων την επιστροφή ουδείς Ρωμηός μέχρι σήμερα διανοήθηκε να ζητήσει. Τον 11ο αιώνα στο χώρο προστέθηκε κι η κατοικία των ορθόδοξων επισκόπων.

Σε τόπους χριστιανικής λατρείας μετατράπηκαν και τα σπήλαια της Ακρόπολης, το σπήλαιο του Πάνος (Άγιος Αθανάσιος), η Κλεψύδρα (Άγιοι Απόστολοι στα Μάρμαρα) και το σπήλαιο στο χορηγικό μνημείο του Θρασύλλου (Παναγιά η Σπηλιώτισσα). Ιδρύθηκε η βασιλική του Διονυσιακού θεάτρου και η βασιλική στη θέση του Ασκληπιείου προς τιμή των Αγίων Αναργύρων, ενώ η αρχαία ιερή κρήνη μετατράπηκε σε άγιασμα. Επάνω από το Ωδείο του Ηρώδη του Αττικού ανεγέρθηκε η βασιλική του Αγίου Ανδρέα.

Μέσα στην κεντρική περιοχή της Αθήνας, που περιέκλειε το υστερορρωμαϊκό τείχος, μετατράπηκε σε βασιλική το λεγόμενο Αγορανομείο και σε Βαπτιστήριο το Ωρολόγιο του Κυρρήστου. Μέσα στο χώρο της Βιβλιοθήκης του Αδριανού κτίστηκε ο ναός της Μεγάλης Παναγιάς, που υπήρξε ό καθεδρικός ναός της Αθήνας, ο οποίος μετατράπηκε σε μικρότερη τρίκλιτη βασιλική στις αρχές του 6ο αιώνα. Στο λόφο του Αγοραίου Κολωνού ο ναός του Ηφαίστου μετατράπηκε σε Άγιο Γεώργιο Ακαμάτη (!) κι έμεινε μάλιστα ως τέτοιος μέχρι τα μέσα του 17ο αιώνα. Κάτω από τον Άρειο Πάγο ιδρύθηκε ο ναός του Αγίου Διονυσίου του Αρεοπαγίτη, ενώ στο λόφο των Νυμφών κατεδαφίστηκε το αρχαιότερο Ιερό του Διός στην Αττική και κτίστηκε ο ναός της Αγίας Μαρίνας.

Ανατολικά της Ακρόπολης κτίστηκαν πέντε ναοί: στη θέση του μεταγενέστερου ναού της Αγίας Αικατερίνης, στη θέση του ναού της Σωτείρας του Λυκοδήμου, η βασιλική του Εθνικού Κήπου, η τρίκλιτη βασιλική στην βόρεια πλευρά του Ολυμπιείου (αφιερωμένη στον άγιο Νικόλαο) και ο ναός που υπήρχε νότια του Όλυμπιείου. Στον Ιλισσό, ο ιωνικού ρυθμού ναός της Αγροτέρας Αρτέμιδος μετατράπηκε σε τρίκλιτη βασιλική κι ο ναός της Δήμητρας και της Κόρης κοντά στη νότια όχθη του σε ναό της Παναγίας με την επωνυμία Παναγιά στην Πέτρα, όπου έγινε και νεκροταφείο. Νεκροταφεία δημιουργήθηκαν και γύρω από την Ακρόπολη στο χώρο του ναού του Αγίου Ανδρέα και στη βασιλική του θεάτρου του Διονύσου.

Λίγο πριν, από το μέσα του 8ου αιώνα, η Αθήνα προήχθη εκκλησιαστικά από επισκοπή σε μητρόπολη, οπότε από τότε μέχρι τον 12ο αιώνα παρατηρήθηκε νέα δραστηριότητα στον τομέα της ναοδομίας. Νέοι ναοί κτίστηκαν με την ίδια νοοτροπία και τεχνική, όπως ο Άγιος Ιωάννης ο Πρόδρομος του Μαγκούτη στις βόρειες υπώρειες της Ακρόπολης, οι Άγιοι Απόστολοι του Σολάκη στην Αρχαία Αγορά, οι Άγιοι Ασώματοι του Κεραμεικού, οι Άγιοι Θεόδωροι, η Καπνικαρέα, η Αγία Αικατερίνη στην Πλάκα και άλλοι, όπως η Παναγία η Γοργοεπήκοος (γνωστή ως «Μικρή Μητρόπολη» ή Άγιος Ελευθέριος). Πολλές μονές κτίσθηκαν επίσης στο περίχωρα της πόλης σε θέσεις κατεδαφισθέντων Ελληνικών ιερών, όπως της Καισαριανής (στη θέση ιερών της Δήμητρας και της Ειλειθυίας), του Δαφνίου (στη θέση ιερού του Δαφναίου Απόλλωνα) κ.ά. Στην κορυφή του Λυκαβηττού κατεδαφίστηκε ο ναός του Αγχεσμίου Διός και στη θέση του κτίστηκε ο Προφήτης Ηλίας, που αργότερα μετατράπηκε σε Άγιο Γεώργιο.

Παρά την εφαρμογή του νέου πολεοδομικού σχεδίου της πόλης τον ιθ΄ αι. οι Βαυαροί με τους Ρωμιούς σεβάστηκαν το αλλότρια βυζαντινά κτίσματα, κι αντί να τα απομακρύνουν προτίμησαν να τα σώσουν προβαίνοντας σε αλλαγές και παρεμβάσεις του σχεδίου. Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση των Εισοδίων της Θεοτόκου (Καπνικαρέας), η οποία παρέμεινε στη μέση και χώρισε τον δρόμο στα δύο, τη σημερινή οδό Ερμού. (Στη σύγχρονη Ελλάδα ξεναγός εξηγούσε σε ξένους, ότι ο ναός της Καπνικαρέας είναι πολύ καλά κτισμένος με χρήση άριστου υλικού, μεταφερμένου ειδικά, ακόμα κι από την Ακρόπολη!)

Σε ελάχιστες μόνον πολύ προκλητικές περιπτώσεις κι υστέρα από τις έντονες πιέσεις των ξένων αρχαιολογικών σχολών απομακρύνθηκαν ορισμένοι μόνο χριστιανικοί ναοί, για τη διενέργεια αρχαιολογικών ανασκαφών και την ανάδειξη των προγενέστερων αρχαίων κτισμάτων.

Επί αιώνες οι χριστιανοί κατέστρεφαν τον Παρθενώνα κι έκτιζαν με τα μάρμαρά του τις πάμπολλες χριστιανικές εκκλησίες, που υπάρχουν γύρω από τον Ιερό Βράχο. Ένας απλός περίπατος στους χώρους γύρω από την Ακρόπολη είναι αρκετός, προκειμένου να διακρίνει με τα ίδια του τα μάτια κι ο κάθε μή ειδικός επισκέπτης τα αρχαία μάρμαρα, που είναι ενσωματωμένα στο πλήθος των χριστιανικών ναών, που βρίσκονται εντός των αρχαιολογικών χώρων κάτω ακριβώς από την Ακρόπολη (Θέατρο Διονύσου, Αρχαία Αγορά κ.λπ.), αλλά και σε όλη την περιοχή της Πλάκας.

Δημοσίευση σχολίου

14Σχόλια
  1. ΕΠΕΙΔΗ ΕΙΜΑΙ ΜΕΓΑΛΟΣ ΣΤΗΝ ΗΛΙΚΙΑ, ΕΝΑ ΠΡΑΓΜΑ ΕΥΧΟΜΑΙ ΝΑ ΠΡΟΛΑΒΩ ΠΡΙΝ ΦΥΓΩ ΑΠ' ΑΥΤΟ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ.

    ΝΑ ΔΩ ΦΩΤΙΑ ΚΑΙ ΤΣΕΚΟΥΡΙ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΟΥ ΠΑΠΑΔΑΡΙΟΥ, ΝΑ ΜΗΝ ΤΟΛΜΟΥΝ ΝΑ ΒΓΟΥΝ ΑΠΟ ΤΑ ΣΠΙΤΙΑ ΤΟΥΣ ΤΑ ΚΑΘΑΡΜΑΤΑ, ΟΙ ΤΕΜΠΕΛΧΑΝΑΔΕΣ, ΟΙ ΑΝΕΠΑΓΓΕΛΤΟΙ.
    ΝΑ ΤΟΥΣ ΤΑ ΔΗΜΕΥΣΕΙ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΟΛΑ.
    ΕΛΠΙΖΩ ΣΕ ΧΤΥΠΗΜΑΤΑ ΣΥΝΤΟΜΑ ΣΕ ΟΛΑ ΤΑ ΠΑΠΑΔΙΣΤΙΚΑ ΣΤΕΚΙΑ.
    ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΑΚΟΜΗ ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΑΙ ΟΧΙ ΜΟΝΟ
    ΕΒΡΑΙΟΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ Σ' ΑΥΤΟΝ ΤΟΝ !ΤΟΠΟ

    ΚΑΙ ΝΑ ΜΕΙΝΟΥΝ ΞΕΒΡΑΚΩΤΟΙ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Γειά σου Έλληνά μου!
    Το κακό είναι ότι μετά από 1700 χρόνια σφαγών,καταστροφών και υποδούλωσης,με τον σκοταδισμό που έχουν επιβάλλει,συν τη φτώχεια και την αγνωσία,πρέπει να φτάσουμε στον πάτο,για να ξυπνήσουμε!
    Μακάρι να γίνει κάτι όσο είμαστε ακόμα στη ζωή!
    Βρισκόμαστε υπό κατοχή και αυτό πρέπει να το αντιληφθούμε κάποια στιγμή!
    Κατέχουν όλη την Ελλάδα.Έχουν συσσωρεύσει,όλο τον πλούτο μας.
    Με την κατάσχεση της...περιουσίας τους(αλήθεια που τη βρήκανε;),εξοφλείτε όλο το εξωτερικό χρέος μας και δικαιούται κάθε Έλλην πάνω από 100.000 ευρώ!
    Το καταλαβαίνετε;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Σημεία των καιρών που πρέπει να μας προβληματίσουν:
    1.Απόφαση της κυβέρνησης για δυνατότητα φοίτησης και κοριτσιών στα εκκλησιαστικά λύκεια με διευκρινιστική δήλωση ότι την τελική απόφαση θα παίρνουν οι μητροπολίτες οι οποίοι θα έχουν τη δυνατότητα να μην εφαρμόζουν τη σχετική κυβερνητική απόφαση με τη μη χορήγηση της απαιτούμενης από το νόμο συστατικής επιστολής για την εγγραφή η οποία θα... αναφέρει ότι δεν είναι δυνατή η φοίτηση επειδή αφορά άτομο γένους θηλυκού!!!!
    2. Κριτικάρεται αρνητικά η αυτονόητη ενέργεια του μητροπολίτη Χίου αναφορικά με τη εύσχημη άρνησή του να δεχθεί χειροφιλήματα συμφωνα με τις υποδείξεις της επιστημονικής κοινότητας ως ελάχιστο μέσο προφύλαξης κατά της γρίπης [προφανώς επειδή αποδυναμώνεται το δόγμα για μη μετάδωση μικροβίων σε ενέργειες οι οποίες παραπέμπουν σε θέματα "πίστεως"]!!!!
    3. Λογοκρίνεται η δουλεία του Γαβρά επειδή αποκαθιστά την ιστορική πραγματικότητα αναφορικά με τις καταστροφές των μνημείων του ελληνικού πολιτισμού των προχριστιανικών χρόνων από το φανατικό ιερατείο
    Έλεος πια στις σκοταδιστικές αντιλήψεις που μας υποβαθμίζουν στο πολιτιστικό,εκπαιδευτικό και επιστημονικό επίπεδο
    Τέλος θα θέλω να σημειώσω ότι η παράθεση απόψεων θα πρέπει να γίνεται με βάση επιχείρήματα και όχι με κραυγές και ύβρεις που συνοδεύουν φανατισμούς που συνήθως ήταν καταστροφικοί για ηην πορεία αυτού του τόπου και όχι μόνο.
    Και δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι όλα είναι θέμα παιδείας όπως θέλει να διακηρύσσει η κυβέρνηση που αρνείται αυτονόητες αξίες που πρέπει να διέπουν τη μορφωτική - παιδευτική διαδικασία και δεν θα επιτρέπουν αποκλεισμούς και απαγορεύσεις έκφρασης γνώμης

    ΓΙΩΡΓΟΣ Π. ΜΠΟΥΡΙΤΣΑΣ
    π. Πρόεδρος Ένωσης Ελλήνων Φυσικών

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Ἁπλῶς, τό πολυτονίζω, τό..."κλέβω" καί τό μεταφέρω στό νῆμα μου: Φτού! Ἔ, ὄχι, τέτοια κακή μέρα, σήμερα!... Τί ἔφταιξα;...
    Ἔτσι, ὄχι μόνον συμπληρώνω ὅ,τι ἄρχισα, ἀλλά καί παίρνω μόνος μου στά χέρια μου αὐτό πού εἶναι τιμή μου νά κάνω.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Ο κ.Γαβράς κάνει λάθος και αναπαράγει ιστορικές ανακρίβειες ,όσον αφορά την Ακρόπολη.

    «Τα μεγάλα κέντρα της αρχαίας λατρείας, εκείνα ακριβώς που θα έπρεπε λογικά να υποστούν την μεγαλύτερη καταστροφή, όπως οι Δελφοί, η Ολυμπία, η Δωδώνη, τα ιερά των Αθηνών κ.α. δεν φαίνεται ανασκαφικά τουλάχιστον να έπαθαν ζημιές από ανθρώπινο χέρι στα τέλη του 4ου αιώνα.
    Εξάλλου, πολλοί ναοί της αρχαίας λατρείας σώθηκαν ως τις μέρες μας σχεδόν ανέπαφοι, κυρίως στην κάτω Ιταλία και την Σικελία, όπου επίσης βασίλευε ο Μ. Θεοδόσιος, αλλά και στην κυρίως Ελλάδα, όπως το συγκρότημα της Ακροπόλεως των Αθηνών, ο ναός του Ηφαίστου (Θησείον) και ο ναός του Ιλισσού».


    Άγγελος Χωρέμης
    (Ο Άγγελος Χωρέμης γεννήθηκε στην Αθήνα το 1936. Έκανε τις εγκύκλιες σπουδές του στο Εθνικό Εκπαιδευτήριο Αναβρύτων. Σπούδασε στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, στο Ιστορικό και Αρχαιολογικό Τμήμα της Φιλοσοφικής Σχολής, απ' όπου πήρε δίπλωμα το 1962. Μετεκπαιδεύτηκε στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης από το 1974-1976. Διορίστηκε, κατόπιν διαγωνισμού, στην Αρχαιολογική Υπηρεσία του Υπουργείου Πολιτισμού, όπου υπηρέτησε από το 1965 1992 στις Εφορείες Αρχαιοτήτων: Αρχαίας Ολυμπίας, Εύβοιας, Κέρκυρας, καθώς και στην Κεντρική Υπηρεσία του Υπουργείου, ως Διευθυντής Προϊστορικών και Κλασικών Αρχαιοτήτων και ως Προϊστάμενος της Διεύθυνσης Αρχείου Μνημείων.

    Είχε κάνει πολλές ανασκαφές στις περιοχές όπου υπηρέτησε και είχε δημοσιεύσει τα αποτελέσματα των ανασκαφών του στα Χρονικά του Αρχαιολογικού Δελτίου (1969-1981), καθώς και άλλες μελέτες σε διάφορα επιστημονικά περιοδικά. )

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. A. Κατά το μεγαλύτερο μέρος της ιστορίας του, ο Παρθενώνας υπήρξε χριστιανικός ναός. Από το 500 ως το 1450, για κάτι λιγότερο από μία χιλιετία, ο ναός της παρθένου Παλλάδας λειτούργησε ως ναός της Θεοτόκου Παρθένου και υπήρξε θρησκευτικό προσκυνηματικό κέντρο μεγάλης σημασίας καθ' όλη την ιστορία του Βυζαντίου.

    Ένα από τα πιο ενδιαφέροντα σημεία της μετατροπής του αρχαίου ναού σε χριστιανικό, είναι πως τίποτε δεν πειράχθηκε, τίποτε δεν αλλάχθηκε. Ακόμη και τα αετώματα δεν σκεπάστηκαν - αφέθηκαν ως είχαν. Ο περίφημος φόβος των "δαιμονικών" αρχαίων θεών, απ ότι φαίνεται δεν περιελάμβανε την Ακρόπολη. Όχι μόνο τον Παρθενώνα: κατοικία του επισκόπου των Αθηνών ήταν τα Προπύλαια.

    Η πιο διαδεδομένη άποψη θέλει την Αθήνα να σβήνει μετά το κλείσιμο των φιλοσοφικών σχολών από τον Ιουστινιανό το 529 και να αρχίζει να ξαναγίνεται κέντρο όταν, με την Αναγέννηση, οι Δυτικοευρωπαίοι ανακαλύπτουν, χάρη στην αραβική επίδραση, την κλασική Ελλάδα και αρχίζουν να επισκέπτονται το κάποτε ένδοξο αυτό χωριό. Θέλει, επίσης, σε όλο το ενδιάμεσο διάστημα να μην υπάρχουν ιδιαίτερες πηγές ή δεδομένα για την ζωή στην Αθήνα. Όμως, όπως έχει δείξει ο Αντώνης Καλδέλλης, καθηγητής του τμήματος κλασικών σπουδών στο πανεπιστήμιο του Οχάιο, στην εργασία του "Ο Παρθενώνας στο Βυζάντιο: μια ξεχασμένη Ιστορία" (The Parthenon in Byzantium: A Forgotten History), η Αθήνα ούτε ξεχάστηκε ούτε έσβησε με το κλείσιμο των σχολών. Ούτε, ακόμη περισσότερο, οι βυζαντινοί υπήρξαν αδιάφοροι για την κλασική Ελλάδα - άποψη που κυριάρχησε μάλλον για να εξυπηρετήσει πολιτικούς λόγους παρά γιατί απηχεί την αλήθεια.

    Σύμφωνα με την έρευνα του κ. Καλδέλλη, κατά τους μέσους Βυζαντινούς χρόνους, και συγκεκριμένα από τον όγδοο αιώνα και μετά, "πολλοί ήταν οι χριστιανοί που έφταναν στην Αθήνα με ξεκάθαρο και μοναδικό στόχο να προσευχηθούν στον Παρθενώνα", που πια ήταν ναός της Παναγιάς της Αθηνιώτισσας. Ανάμεσά τους ξεχωρίζει κανείς σεβαστό αριθμό αγίων (Νίκων ο Μετανοείτε, Όσιος Λουκάς, Μελέτιος ο Νεότερος κα), αριστοκράτες και αυλικοί της , απλό λαό και τουλάχιστον έναν αυτοκράτορα, το Βασίλειο το Β΄ το Βουλγαροκτόνο, που πάει εκεί το 1018 για να ευχαριστήσει την Παρθένο, μετά την τελική του νίκη κατά των Βουλγάρων.

    Παράλληλα, η πόλη έτυχε πολλών αξιόλογων και ιδιαίτερα μορφωμένων επισκόπων, που αλληλογραφούσαν με τους ελληνιστές της Κωνσταντινούπολης. Σε αυτή την αλληλογραφία συναντά κανείς "τη δόξα, τη φήμη και το ΄θαυματουργό φως' του χριστιανικού Παρθενώνα", σε επιστολές γνωστών διανοητών όπως ο Ευστάθιος της Θεσσαλονίκης, ο Ευθύμιος Μαλάκης και ο Μιχαήλ Χωνιάτης, επίσκοπος Αθηνών προ της κατάληψης της πόλης από τους Σταυροφόρους, το 1205.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Ειδικά ο τελευταίος, αν και θρηνεί την απώλεια της αρχαίας δόξας της πόλης, καταγράφει σχεδόν με περηφάνεια τη σημασία των προσκυνημάτων της και μάλιστα του καθεδρικού της, του Παρθενώνα και αναφέρεται στο θαυματουργό και άσβεστο "θείο φως" που αποτελούσε ένα από τα θαυμάσια της χριστιανικής περιόδου του μνημείου. Αξιοσημείωτο παραμένει ότι, σε αντίθεση με όσα συνηθίζονταν στο Βυζάντιο, ο ιερωμένος Χωνιάτης δεν αναφέρεται τόσο στην Παρθένο, όσο στο κτίριο: αναφέρει την ίδια την Ακρόπολη, τον Παρθενώνα, ως "ανάπαυση" της ψυχής του. Όχι την Παρθένο, μα τον Παρθενώνα.

    Ακόμη, από εκείνους τους χρόνους ήδη εμφανίζεται ο επί αιώνες προσφιλής βανδαλισμός των επισκεπτών/ προσκυνητών: η συνήθεια της χάραξης ονομάτων των επισκεπτών στα μάρμαρα του ιερού βράχου. Κανένα μνημείο δεν πρέπει να έχει χαραχθεί τόσες φορές και με τόσα ονόματα, όσο η Ακρόπολη. Ο βανδαλισμός αυτός, εδώ γίνεται στοιχείο σημαντικό για την ερμηνεία του ρόλου του μνημείου στους βυζαντινούς χρόνους.

    Τα στοιχεία συνηγορούν με την άποψη ότι ο Παρθενώνας υπήρξε το τέταρτο σημαντικότερο προσκύνημα της Ανατολικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας κατά τους μέσους της χρόνους, μετά από την Κωνσταντινούπολη, ασύλητη ακόμη και παγκόσμια πρωτεύουσα των λειψάνων και των κειμηλίων, την Έφεσο των Πατέρων και τη Θεσσαλονίκη του πολεμιστή Αγίου Δημητρίου.

    Μάλιστα, κάποια στιγμή φαίνεται πως έγινε της μόδας η ταφή των επισήμων κοντά στον καθεδρικό των Αθηνών, δηλαδή τον Παρθενώνα - χαρακτηριστική είναι η ταφή του Λέοντος, κυβερνήτη του Ελληνικού Θέματος, στον Παρθενώνα το 848.

    (Περισσότερα για την μελέτη του Δρ. Καλδέλλη στην ιστοσελίδα του Πανεπιστημίου του Μίσιγκαν. Σύντομα αναμένεται να κυκλοφορήσει από την Cambridge University Press και το βιβλίο του "The Christian Parthenon: Classicism and Pilgrimage in Medieval Athens") .

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. B. 1. Η επιστήμη της αρχαιολογίας και δηλαδή του σεβασμού αρχαιότερων οικοδομημάτων είναι γέννημα των Χριστιανικών κοινωνιών & πολιτισμών. Στην αρχαία Ελλάδα δεν υπήρχε ουδέποτε αυτή η επιστήμη, δεν υπήρχε σεβασμός για αρχαιότερους πολιτισμούς, και αρχαιότεροι ναοί από τους παγανιστικούς του 12θέου, έγιναν οικοδομικό υλικό και χώρος όπου άνωθιν τους χτίσθηκαν οι ναοί της θρησκείας του Περικλή. Οι αρχαίοι πρόγονοι δεν έδειξαν κανένα σεβασμό ή ενδιαφέρον για τους αρχαιότερους ναούς και τόπους των αρχαιότερων θρησκειών από της δικής τους.

    2. Οι πρώτοι θρησκευτές που ιστορικά αλλοτριώσαν και καταστρέψανε ιερά μιας άλλης ή της ίδιας θρησκείας είναι οι παγανιστές, είτε αυτοί ήσαν Πέρσες είτε Έλληνες είτε Ρωμαίοι κ.λ.π. είτε ένεκα επεκτατικού πολέμου, είτε ένεκα οχύρωσης της δικής τους πόλης, είτε ένεκα αλλαγής θεοτήτων.

    3. Οι πρώτοι ιστορικά που καταστρέψανε ναούς, ανάμεσα στις αντίπαλες θρησκείες του Χριστιανισμού και του Παγανισμού, υπήρξαν οι παγανιστές, όταν με τον διωγμό του Διοκλητιανού, εκτός των ανθρώπων που σφάχτηκαν ανηλεώς, όλοι οι Χριστιανικοί ναοί υπέστησαν αυτό για το οποίο οι σημερινοί νεοπαγανιστές κατηγορούν τον Μέγα Θεοδόσιο... το «ες ἔδαφος φέρειν». Γι’ αυτό και δεν υπάρχει Χριστιανικός ναός νεότερος του Γ΄ μ.Χ. αιώνος

    4. Η χρησιμοποίηση αρχαίων ναών από τους Χριστιανούς φαντάζει «φανατική» στα μάτια των σημερινών Εθνικών διότι εσφαλμένα νομίζουν και αντιλαμβάνονται πως το πέρασμα από τον Εθνισμό στον Χριστιανισμό έγινε απότομα και οι Χριστιανοί δεν είχαν κανένα δικαίωμα να χρησιμοποιούν τους Ελληνικούς ναούς. Όμως αυτοί που σκέφτονται κατά αυτό τον τρόπο δείχνουν να μην λαμβάνουν υπ’ όψιν τους μια σειρά ιστορικών, κοινωνικών, θρησκευτικών και πολιτικών γεγονότων.

    α. Οι Χριστιανοί δεν ήσαν τίποτα άλλο παρά οι ίδιοι γηγενείς πληθυσμοί των πόλεων, πρώην Εθνικοί, που άλλαξαν θρήσκευμα.

    β. Ως πολίτες του αυτοκρατορικού κράτους, μετά το πέρας των διωγμών, είχαν δικαίωμα στην χρήση των ναών, εφόσον πλήρωναν τους φόρους που όφειλαν ως οι άλλοι πολίτες άλλου θρησκεύματος.

    γ. Οι δε ναοί, ανήκαν πολλά χρόνια πριν στην ρωμαϊκή αυτοκρατορία, διότι η αυτοκρατορία τους συντηρούσε και πολλούς από αυτούς είχε ανεγείρει η ίδια, ενώ στους περισσότερους εξ αυτών είχαν γίνει πολλές χρηματικές δωρεές αυτοκρατόρων, άνευ των οποίων δεν θα μπορούσαν ποτέ να επιζήσουν στο πέρασμα του χρόνου, άλλοι καταρρέοντας είτε από τους εν τω μεταξύ σεισμούς ή από την έλλειψη συντήρησης.

    δ. Η αυτοκρατορία γινόμενη Χριστιανική όρισε δημοκρατικά πολλούς πρώην αρχαίους Εθνικούς ναούς εις χρήση των Χριστιανών, αντίστοιχα όπως οι Εθνικοί είχαν δικαιώματα σε διάφορους ναούς, διότι οι Χριστιανοί αποτελούσαν πλέον πλειοψηφία και η αυτοκρατορία δεν θα μπορούσε να μπει αμέσως στα έξοδα ανακατασκευής ή μετασκευής όλων των ναών σε Χριστιανικούς. Ήταν αδύνατο.

    ε. Κατά δεν την φάση της αλλαγής του αρχιτεκτονικού στυλ από το αρχαίο στο Χριστιανικό, πολλοί αρχαίοι ναοί, ήδη χρησιμοποιούμενοι από τους Χριστιανούς, μετατράπηκαν σε καθαρά Χριστιανικούς

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. στ. Ουδέποτε οι τότε Χριστιανοί θρησκευτές, μπορούσαν να είναι πλήρως υπεύθυνοι δια το ότι δεν διασώθηκαν τα αρχαία ιερά, διότι κανείς δεν κοιτούσε τα πράγματα από αρχαιολογική σκοπιά. Ο σκοπός της χρήσης των ήδη υπαρχόντων ναών, ως λατρευτικών χώρων, ήταν θέμα ωφελιμότητας και όχι πάντα ως λέγεται από τους νεοΕθνικούς, θέμα βαναυσότητας ή βαρβαρότητας. Κανείς δεν μπορεί να είναι βάρβαρος ή να μισεί το μέρος που θα ιερουργήσει. Δεν μπορεί να λεχθεί πως υπάρχει μίσος από τους Χριστιανούς προς τους αρχαίους ναούς και χώρους, διότι κανείς που μισεί δεν ιερουργεί στον ίδιο χώρο με εκείνον του οποίου την θρησκεία μισεί.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Το άρθρο στερείται πηγών και τεκμηρίωσης. Δεν νομίζω ότι μπορεί κανείς να το θεωρήσει αξιόπιστο.

    Τούτο εδώ μου φαίνεται πιο αξιόπιστο. Τουλάχιστον παρέχει πηγές και τεκμηρίωση.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Δεν έχω ειδικές γνώσεις περί των ναών και την ιστορία τους.
    Ούτε αισθάνομαι να έχω μια τρύπα στην παιδεία μου γι αυτό!
    Θα συμφωνήσω όμως με την δήλωση του ανώνυμου:

    "Κανείς δεν μπορεί να είναι τόσο βάρβαρος ώστε να μισεί το μέρος που θα ιερουργήσει"

    Μάλιστα, πιστεύω ότι οι θρησκευόμενοι επειδη είναι τέτοιοι θα φοβόντουσαν να καταστρέψουν ενα ιερό χώρο, ακόμα και αν ήταν αφιερωμένος σε άλλους Θεούς.
    Θα προσπαθήσουν να φέρουν τους παλιούς Θεούς με το μέρος τους. Να μεταφράσουν αρχαίες θεότητες σε νέες.
    Αυτή είναι η φορά της ιστορίας και καμία άλλη.
    Χωρίς να αμφισβητώ την καταστροφή που υπέστη ο Παρθενώνας στα 2500 χρόνια ιστορίας τους, απο χριστιανούς ταλιμπάν, βρίσκω εξίσου ταλιμπανική, μονόχνοτη και μονότονη την άποψη, ότι σήμερα για όλα φταίνε οι παπάδες. Ακόμα και να τους κρεμάσουν όλους ανάποδα, η εποχή που θα πρεπε να τα βάλει κανείς με το παπαδαριό, γιατι αντιπροσώπευε την κοσμική εξουσία και όχι την θεία πέρασε.
    Σήμερα ο κόσμος έχει άλλες πολύ πιο σοβαρές προκλήσεις να αντιμετωπίσει!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
Δημοσίευση σχολίου