Γράφει η Ρόδι
«Την γλώσσα μου έδωσαν Ελληνικήν»
Η ιστορία της Ελληνικής γλώσσας.
- Βασικός συνεκτικός δεσμός της πορείας του Ελληνικού Εθνους στάθηκε η γλώσσα του.
Οι ιστορικοί δέχονται σήμερα ότι περί το 2000 -1900 π.χ.
άρχισαν να εισβάλλουν από την περιοχή του Καυκάσου και της Ασίας οι πρώτες Ινδοευρωπαϊκής προέλευσης φυλές (Αχαιοί,Ιωνές, Δωριείς).
Οι φυλές αυτές εγκαταστάθηκαν στον γεωγραφικό χώρο , που σήμερα ονομάζουμε Ελλάδα , διότι βρήκαν ήπιο κλίμα και παλαιότερους κατοίκους πολιτισμικά ανεπτυγμένους, Πελασγούς, Κάρες και κυρίως τους Κρήτες , που είχαν αναπτύξει τον λαμπρό Μινωϊκό πολιτισμό .
Οι τελευταίοι Ινδοευρωπαίοι, που έφθασαν στον Ελλαδικό χώρο ήταν οι Δωριείς, που ομιλούσαν την ίδια γλώσσα με τους προηγούμενους Αχαιούς και Ιωνες .
Η κάθοδος των ........ Δωριέων προκάλεσε πληθυσμιακή συμφόρηση στην κεντρική και Νότια Ελλάδα και ομαδική έξοδο των παλαιών κατοίκων προς τις αποικίες.
Η Ελληνική γλώσσα δεν υπήρξε ενιαία στην διαδρομή της , λόγω ιστορικών περιστάσεων.
Τα Ελληνικά φύλα έμειναν για αιώνες χωριστά και διεμόρφωσαν διαλέκτους (Αιολική- Δωρική - Αρκαδική- Κυπριακή - Μακεδονική και άλλες), οι οποίες βέβαια διατηρούσαν το βασικό λεξιλόγιο της Ελληνικής γλώσσας .
Οταν διαμορφώθηκε η Αττική γραφή και αφού η Ελληνική γραμματεία ,ποίηση, λογοτεχνία είχε δημιουργήσει θαυμάσια έργα , άρχισε να επικρατεί η Αττική Διάλεκτος , ως κυριώτερη μορφή της Ελληνικής γλώσσας και βάση για κοινή γλώσσα επικοινωνίας όλων των Ελλήνων.
Γλωσσολογία
Ανεξάρτητα από την ιστορική εξέλιξη, ο φιλοσοφικός στοχασμός αναζήτησε την ουσία και λειτουργία της γλώσσας στην ζωή των ανθρώπων.
Ο φιλόσοφος Πλάτων στον Κρατύλο του διατυπώνει το αφετηριακό ερώτημα αν οι λέξεις είναι αποτέλεσμα συμβατικό ή δημιούργημα φυσικό ( θέσει ή φύσει ) , υποστηρίζει την δεύτερη εκδοχή .
Αντίθετα ο Αριστοτέλης υποστηρίζει την πρώτη.
Η γλωσσολογία με το νόημα , που έχει ο όρος σήμερα άρχισε να διαμορφώνεται από τους Στωϊκούς φιλοσόφους . Σ’αυτούς οφείλεται η διάκριση ανάμεσα στο σημαίνον (η λέξη) και το σημαινόμενο (αυτό , που η λέξη σημαίνει).
Από τότε είχαν τεθεί τα θεμέλια της ειδικής επιστήμης , που ονομάζεται Γλωσσολογία .
Αττική διάλεκτος
Η πρώτη ενοποιητική κίνηση των διαλέκτων ήταν η εκτιφλωτική ακτινοβολία της Αττικής διαλέκτου και η κυκλοφορία των Ομηρικών επών.
Χαρακτηριστικό της Αττικής διαλέκτου είναι ότι αποβάλει το δυϊκό αριθμό και την ευκτική, ως χωριστή έγκληση.
Επίσης εισάγει ξένες λέξεις, π.χ. Εβραϊκές (Μεσσίας, Γολγοθάς, Αμήν, Αλληλούϊα) και δημιουργεί νέες, όπως κόκκινος,άσπρος,μαύρος, αντί των ερυθρός, λευκός μέλας ).
Στους Βυζαντινούς χρόνους η Ελληνική γλώσσα δέχθηκε την Λατινική επίδραση , μέχρι την εποχή του Ιουστινιανού , ο οποίος απεφάσισε να κυκλοφορήσει τους νέους Νόμους , τις Νεαρές , στην Ελληνική γλώσσα.
Λόγια και Δημώδης
Κατά την διάρκεια των Βυζαντινών χρόνων η γλώσσα κατευθύνεται στην λόγια και δημώδη .
Στους αιώνες της Οθωμανικής Αυτοκρατορία , η γλώσσα των πολλών πλουτίσθηκε με πολλά νέα στοιχεία (τούρκικα, λατινικά, σλαβικά ) .
Οικουμενικότητα της Ελληνικής γλώσσας
Στην εποχή του Νεοελληνικού διαφωτισμού προέκυψε η ανάγκη της κάθαρσης της γλώσσας και η επιστροφή στο πρότυπο της Αττικής διαλέκτου, η οποία είχε γίνει αντικείμενο θαυμασμού από τους Ευρωπαίους, μέσα από τα μεγάλα κείμενα της επιστήμης , λογοτεχνίας και εν γένει του στοχασμού της Αρχαιότητας.
Αυτό είχε σαν συνέπεια να επικρατήσει η Αρχαία γραμματική σύνταξη και Γραμματεία σε τέτοιο βαθμό ώστε να παραμερισθεί η Νεοελληνική Δημοτική γλώσσα.
Από νωρίς διατυπώθηκαν αντιρρήσεις με το επιχείρημα
ότι ο λογιωτατισμός δεν είναι ειλικρινής και θέλει την ταπείνωση του Εθνους.
Δημιουργήθηκε κλίμα έντονης διαμαρτυρίας ανάμεσα στους Αρχαιολάτρες και τους εκπαιδευτικούς και ο πολύς κόσμος ζούσε σε κλίμα γλωσσικής σύγχυσης.
Ο Εθνικός μας ποιητής Διονύσιος Σολωμός , του οποίου φέτος γιορτάζουμε τα 150 χρόνια από τον θάνατό του (21-11-1857),το έργο του οποίου απετέλεσε κορυφαία έκφραση του νεοελληνικού ποιητικού λυρικού λόγου , έγραψε τα ποιήματά του στην Δημοτική Ελληνική γλώσσα, την οποία θεωρεί απαραίτητη για την Εθνική και Κοινωνική ελευθερία
Το 1964 επεκράτησε η ισότιμη παρουσία της δημοτικής
στην εκπαίδευση.
Σημαντικές μορφές της λογοτεχνίας και ποίησης, που υπερασπίσθηκαν την Δημοτική γλώσσα είναι ο Παλαμάς, ο Πολέμης, ο Καρυωτάκης, ο Πορφύρας, ο Καβάφης κ.α.
Ο κορυφαίος του Ελληνικού Διαφωτισμού και Μέγας δι δάσκαλος του γένους , Αδαμάντιος Κοραής , συνιστούσε
« την μέσην οδόν » .
Με το Ν.Δ. 309/1976 η Δημοτική γλώσσα ορίσθηκε η επίσημη γλώσσα της εκπαίδευσης .
Το έτος 1982 η Βουλή των Ελλήνων υπερψήφισε πρόταση του Υπουργού Παιδείας , που καθιέρωσε το Μονοτονικό σύστημα στην εκπαίδευση και την Διοίκηση .
Διεθνισμός της Ελληνικής γλώσσας
Πολλές Ελληνικές λέξεις (πολιτική, δημοκρατία , τηλέφωνο, γεωγραφία, μαθηματικά, ψυχολογία, θεολογία κλπ.) χρησιμοποιούνται και από άλλες γλώσσες και διευκολύνεται η επικοινωνία στην πολύγλωσση Ευρώπη, ενώ υπάρχουν και υβριδικοί σχηματισμοί , π.χ. tele - vision, δηλαδή σύνθεση Αρχαίας Ελληνικής και Λατινικής.