21 Απρίλη 1967 . Γιατί πρέπει να θυμόμαστε!!!

12
Ποτέ πια χούντα

Ιστορικό πλαίσιο

Η ελληνική δικτατορία 1967-1974 θεωρείται διεθνώς ένα ακόμα επεισόδιο του Ψυχρού Πολέμου, στην μάχη μεταξύ Ανατολής και Δύσης. Η προσπάθεια της Σοβιετικής Ένωσης να προσεταιριστεί έθνη που ανήκαν στην Δύση, ενισχύοντας φιλοσοβιετικές και φιλοκομμουνιστικές ομάδες, συχνά οδηγούσε σε αντίδραση απο την μεριά των Δυτικών και κυρίως των Αμερικανών που ήταν επικεφαλής του δυτικού συνασπισμού.

Στο εσωτερικό των χωρών, στις πιο βίαιες περιπτώσεις, αυτή η μάχη κατέληγε είτε σε πλήρη επικράτηση των κομμουνιστών όπως στο Βιετνάμ/Καμπότζη ή σε στρατιωτική δικτατορία των πιο ακραίων δυτικόφιλων εθνικιστών (Χιλή, Αργεντινή). Στην περίπτωση της Ελλάδας, όπως και στην Ισπανία και στην Πορτογαλία, οι στρατιωτικοί ανέλαβαν να αντιμετωπίσουν αυτό που εκλάμβαναν ως κομμουνιστικό κίνδυνο με περιορισμό των πολιτικών ελευθεριών και εγκαθίδρυση δικτατοριών. Σε αυτήν την δράση τους είχαν συχνά την σιωπηρή ανοχή έως και σε μερικές περιπτώσεις ανοιχτή συμπαράσταση της Δύσης και κυρίως των ΗΠΑ. [2]

Κατά τον Σάμιουελ Χάντινγκτον η ελληνική δικτατορία δεν πρέπει να αναλύεται ως ένα μεμονωμένο γεγονός αλλά ως μέρος ενός παγκόσμιου παιχνιδιού, μέρος ενός κύματος δικτατοριών. Όπως εξηγεί ο συγγραφέας στο βιβλίο The Third Wave, με πολλές αναφορές στην ελληνική δικτατορία και μεταπολίτευση, ο κόσμος έχει περάσει τρία κύματα αποσταθεροποίησης και δημοκρατικοποίησης[3]. Η Ελλάδα βρέθηκε στο τρίτο κύμα εκδημοκρατισμού, την περίοδο του 70-80 μαζί με άλλες χώρες όπως οι προαναφερθείσες Ισπανία, Πορτογαλία αλλά και οι Βραζιλία, Παναμάς, Γρενάδα κ.ά.

Πολιτικές εξελίξεις που οδήγησαν στη χούντα

Με την απελευθέρωση της Ελλάδας από τους Γερμανούς, άρχισε εμφύλιος πόλεμος (1945-1949) μεταξύ των κομμουνιστικών δυνάμεων ΕΑΜ-ΕΛΑΣ και του εθνικού στρατού, που είχε την άμεση υποστήριξη των Άγγλων και Αμερικανών. Με την ήττα των κομμουνιστών, άρχισε να συντηρείται από τις ελληνικές κυβερνήσεις κλίμα τρομοκρατίας και κατάσταση έκτακτης ανάγκης για τυχόν κομμουνιστική επανάσταση. Οι κυβερνήσεις του Αλέξανδρου Παπάγου και του Κωνσταντίνου Καραμανλή χρησιμοποιούσαν το στρατό ως όργανο τρομοκρατίας, και έκαναν αντικομμουνιστική προπαγάνδα.[εκκρεμεί παραπομπή] Μέσα στο στρατό υπήρχε παράνομη οργάνωση αξιωματικών, με το όνομα ΙΔΕΑ, που είχε πρόγραμμα πραξικοπήματος. Μέσα στον ΙΔΕΑ, δρούσε ο αξιωματικός Γεώργιος Παπαδόπουλος, ως υφιστάμενος του στρατηγού Νάτσινα. Οι μηχανισμοί αυτοί, ενεργοποιήθηκαν, ή μάλλον πήραν την εντολή να ενεργοποιηθούν, από τον Τζον Μόρι, πράκτορα της CIA στην Αθήνα, κατ΄ αρχήν για την ανατροπή της κυβέρνησης του Γεωργίου Παπανδρέου, στη συνέχεια όπως με κύριο στόχο την επιβολή πραξικοπηματικής κυβέρνησης, αποτελούμενης μόνο από στρατιωτικούς.[εκκρεμεί παραπομπή]

Τον Ιούλιο του 1965 σημειώθηκε σοβαρό ρήγμα στις τάξεις του κυβερνώντος κόμματος Ένωση Κέντρου, γνωστό στη σύγχρονη ιστορία της Ελλάδας με τον όρο Αποστασία του 1965 ή Ιουλιανά. Αφορμή υπήρξε η απόφαση του Γεωργίου Παπανδρέου να αντικαταστήσει τον Πέτρο Γαρουφαλιά από το Υπουργείο Εθνικής Αμύνης και η άρνηση του τότε Βασιλιά Κωνσταντίνου Β΄ να υπογράψει το σχετικό διάταγμα, αν ο διάδοχος του Γαρουφαλιά δεν απολάμβανε της απόλυτης εμπιστοσύνης του.[4]

Ο Γ. Παπανδρέου αναγκάστηκε από τον Κωνσταντίνο να παραιτηθεί στις 15 Ιουλίου 1965. Από εκείνη την ημέρα και μέχρι τα τέλη Δεκεμβρίου του 1966, ο Κωνσταντίνος προσπάθησε να σχηματίσει κυβερνήσεις με τη συμμετοχή κατά διαστήματα 48 βουλευτών της παράταξης Ένωση Κέντρου (αποστατών) που εγκατέλειψαν τον Γεώργιο Παπανδρέου. Ο όρος "Αποστασία" προήλθε από τον χαρακτηρισμό αποστάτες που αποδόθηκε στους βουλευτές της Ένωσης Κέντρου που, υπό την προτροπή του επίσης βουλευτή της Ένωσης Κέντρου Κωνσταντίνου Μητσοτάκη[4], πήραν μέρος ή έδωσαν ψήφο εμπιστοσύνης στις κυβερνήσεις της περιόδου αυτής. Ο Κωνσταντίνος αρχικά διόρισε πρωθυπουργό τον Γεώργιο Αθανασιάδη-Νόβα με υπουργούς αποστάτες βουλευτές την Ένωσης Κέντρου. Η νέα κυβέρνηση όμως δεν είχε πλειοψηφία στην Βουλή, οπότε σχηματίστηκε άλλη κυβέρνηση υπό τον Ηλία Τσιριμώκο.

Όλη η περίοδος που ακολούθησε την αποπομπή της κυβέρνησης του Γεωργίου Παπανδρέου χαρακτηρίζεται γενικότερα ως περίοδος πολιτικής ανωμαλίας[4].

.


Έτσι άρχισε


Το παραλήρημα του δικτάτορα



Η κατάληξη


Και η εθνική τραγωδία

Δημοσίευση σχολίου

12Σχόλια
  1. ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΤΙ ΕΧΟΥΜΕ;
    /
    -"ΟΙ ΤΡΑΠΕΖΙΤΕΣ ΔΕΝ ΘΕΛΟΥΝ ΤΟΝ ΕΛΕΓΧΟ ΤΟΥ ΔΗΜΟΣΙΟΥ. [reporter gr]
    -Γεια σο Πετρό[άγνωστος],ωραία τα λες και καλή μπαλιά μας έδωσες σήμερα, σε αλήστου μνήμης επέτειο.
    -Ναι αλλά μήπως ξέχασες να μας πεις ότι οι τραπεζίτες, προτιμούν τον έλεγχο της MIG[ή άλλων φορέων, που έχουν συγκεντρωμένο χρήμα] και ο ο Migogian [πίσω υπάρχουν άλλοι] ξέρει να πληρώνει καλά, τους βασικούς εταιρικούς μέτοχους[όπως στην Vivartia].
    -Αυτό άλλωστε συμβαίνει παγκόσμια, όταν μεγάλες επιχειρήσεις με πολλά χρόνια ζωής, περνούν εν μια νυκτί και αντί πινακίου φακής[φαινομενικά],σε ύποπτα εθνο-οικονομικά κέντρα. -Έτσι τον νεοφιλελευθερισμό [απαιτεί κάποιου είδους ταξική συναίνεση] και τον νεοσυντηρητισμό[περίπου στρατιωτικοποίηση , αντί για συναίνεση ως μέσου ελέγχου, με πρόσχημα την τρομοκρατία] , τώρα νέο ξετσίπωτο τέρας > ...ισμου έρχεται, έφθασε, ο "οικονομικός νεοφασισμός" παρέα με την γαιοοικονομοπολιτική κρίση και αστάθεια[USA,CHINA και το χρέος της πρώτης προς την δεύτερη] . - Μέσα τα κεφάλια, σε πενήντα χρόνια θα ξαναπάρει ανάσα ο πλανήτης. -Ο νοών, νοήτω .-
    [Γ.Κ]

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. ΕΛΛΑΣ ΕΛΛΗΝΩΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΩΝ!
    ΖΗΤΩ Η ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΙΣ ΤΟΥ 1967!

    ΖΗΤΩ Η 21 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 1967!
    ΖΗΤΩ ΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΕΘΝΟΣ!

    ΖΗΤΩ Ο ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΕΘΝΙΚΟΣ ΣΤΡΑΤΟΣ !
    ΖΗΤΩ ΤΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΕΘΝΙΚΑ ΣΩΜΑΤΑ ΑΣΦΑΛΕΙΑΣ!

    ΖΗΤΟ Ο ΕΘΝΑΡΧΗΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ !

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. «Ελληνικέ Λαέ,
    Από μακρού παριστάμεθα μάρτυρες ενός εγκλήματος, το όποιον διεπράττετο εις βάρος του κοινωνικού συνόλου και του Εθνους μας.
    Η αδίστακτος και αθλία κομματική συναλλαγή, ο εκτραχηλισμός μεγάλης μερίδος του Τύπου, η μεθοδική επίθεσις εναντίον όλων των θεσμών, η διάβρωσίς των, ο κατεξευτελισμός του Κοινοβουλίου, ή κατασυκοφάντησις των πάντων, η παράλυσης της κρατικής μηχανής, η πλήρης ελλειψις κατανοήσεως προς τα φλέγοντα προβλήματα της νεολαίας μας , η κακομεταχείρησις των φοιτητών και σπουδαστών μας, η ηθική κάμψις, η σύγχυσις και η θολότης, η μυστική και φανερά συνεργασία με τους ανατροπείς και τέλος τα συνεχή εμπρηστικά κηρύγματα ασυνειδήτων δημοκόπων κατέστρεψαν την γαλήνην του τόπου, δημιούργησαν κλίμα αναρχίας και χάους, έκαλλιέργησαν συνθήκας μίσους και διχασμού και μας ωδήγησαν εις το χείλος της εθνικής καταστροφής. Δεν απέμεινεν πλέον άλλος τρόπος σωτηρίας από την έπέμβασιν του Στρατού μας.
    Η επέμβασης αυτή βεβαίως αποτελεί εκτροπή εκ του Συντάγματος, άλλα ή εκτροπή αυτή ήτο επιβεβλημένη διό την σωτηρίαν της Πατρίδος!
    Ή σωτηρία της Πατρίδος είναι ο υπέρτατος Νόμος.
    Αι εκλογαί, αι οποίαι προεκηρύχθησαν, δεν ήτο δυνατόν να δώσουν την λύσιν εις το δημιουργηθέν αδιέξοδο. Πρώτον, διότι, υπό πάς παρούσας συνθήκας, ήτο αδύνατος η ομαλή διεξαγωγή των και, δεύτερον, διότι οιονδήποτε και αν ήτο το αποτέλεσμα αυτών θα οδηγούμεθα μοιραίως εις την αιματοχυσίαν και το χάος.
    Δι' αυτό επενέβη ο Στρατός. Διά να ανακόψη την πορείαν προς την καταστροφήν ένα βήμα προ της αβύσσου.
    Εις ολόκληρο την Χώραν επικρατεί απόλυτος γαλήνη και τάξις.
    Ο Πρόεδρος και τα μέλη της Κυβερνήσεως εστρατεύθησαν προς εκτέλεσιν του προς την Πατρίδα καθήκοντος.
    Ποίοι είμεθα: Δεν ανήκομεν εις ουδέν πολιτικόν κόμμα και ουδεμία πολιτικήν παράταξιν είμεθα διατεθειμένοι να εύνοήσιομεν εις βάρος της άλλης. Δεν ανήκομεν ούτε εις την οίκονομικήν ολιγαρχίαν, την οποίαν ομοίως δεν είμεθα διατεθειμένοι να αφήσωμεν να προκαλή την πενίαν. Ανήκομεν εις την τάξιν του μόχθου. Και θα σταθώμεν εις το πλευρόν των πτωχών αδελφών μας Ελλήνων. Ελαυνόμεθα αποκλειστικώς από πατριωτικά κίνητρα και επιδιώκομεν να καταργήσωμεν την φαυλοκρατίαν. Να εξυγιάνωμεν τον δημόσιον βίον. Να απομακρύνωμεν από τον οργανισμόν της Χώρας την σήψιν από την οποίαν εκινδύνευε. Να αποτρέψωμεν τον διχασμόν και την άλληλοσφαγήν προς την οποίαν μας κατηύθυνον κακοί Ελληνες και να δημιουργήσωμεν υγιείς βάσεις δια την ταχεία επάνοδον της Χώρας εις τον αληθώς ορθόδοξον κοινοβουλευτικόν βίον. Κηρύσσομεν την συναδέλφωσιν. Από της στιγμής αυτής δεν υπάρχουν Δεξιοί, Κεντρώοι, Αριστεροί. Υπάρχουν μόνον Έλληνες, οι όποιοι πιστεύουν εις την Ελλάδα, εις ένα ευγενές, ανώτερον και πλήρες ιδεώδες της αληθούς Δημοκρατίας και όχι της Δημοκρατίας του πεζοδρομίου, της οχλοκρατίας και της αναρχίας. Όταν οι Έλληνες είναι ηνωμένοι, θαυματουργούν. Υπάρχουν βεβαίως και ελάχιστοι εφιάλται, δημαγωγοί, ασυνείδητοι καιροσκόποι και κατ' επάγγελμα αναρχικοί. Αυτοί επεδίωξαν να μας διχάσουν. Και μας ονομάζουν αριστερούς, κεντρώους, κεντροαριστερούς και δεξιούς.
    Επεδίωξαν να ενσταλάξουν εις την ψυχήν μας, με κάθε τρόπον, το μίσος των μεν προς τους δε. Επεδίωξαν να μας φανατίσουν και να μας εξωθήσουν εις τον αλληλοσπαραγμόν. Αυτούς τους ελαχίστους εμπρηστάς θα απομονώσωμεν και όλοι ημείς οι άλλοι Έλληνες, ηνωμένοι, θα βαδίσωμεν εμπρός την οδόν του προς την Πατρίδα καθήκοντος και της αρετής. Προς την ριζικήν αλλαγήν. Προς την ευημερίαν και την πρόοδον. Ο βασικός μας στόχος είναι ή κοινωνική δικαιοσύνη. Η δικαία κατανομή του εισοδήματος. Ή ηθική και υλική εξύψωσις του κοινωνικού συνόλου και ιδιαιτέρως των αγροτών και εργατών και των πενεστέρων τάξεων.
    Η στοργή της Κυβερνήσεως θα στραφή αμέριστος προς την νεολαίαν και τα προβλήματα της.
    Μετά την παγίωσιν ομαλού ρυθμού και την δημιουργίαν των καταλλήλων προς τούτο συνθηκών, το ταχύτερον δυνατόν, θα επανέλθη ή Χώρα εις τον Κοινοβουλευτισμόν επί υγιούς βάσεως. Τότε, ή αποστολή της Κυβερνήσεως θα έχη λήξει.
    Προς αποτροπήν του διχασμού και της ετοίμου να εκσπάση εμφυλίου συρράξεως, ή οποία ωδήγει εις αιματοχυσίαν και κοινωνικήν και εθνικήν καταστροφήν, η Κυβέρνησις προέβη εις την κήρυξιν του Στρατιωτικού Νόμου καθ’ άπασαν την Χώραν.
    Η Κυβέρνησις δήλοι κατηγορηματικώς, ότι είναι αποφασισμένη να φέρη εις πέρας δια παντός μέσου και με ταχύν ρυθμόν την βαρείαν αποστολήν την οποίαν ανέλαβεν. Είναι αποφασισμένη να εκπλήρωση εις το ακέραιον τας υποχρεώσεις της έναντι του Ελληνικού Λαού. Επικαλείται την καθολικήν συμπαράστασιν του πληθυσμού δια την πραγματοποίησιν του σκοπού της. Ζητεί πλήρη πειθαρχίαν προς το Κράτος. Όπως συμβαίνει εις όλας τα πολιτισμένας χώρας. Διότι πραγματική ελευθερία υπάρχει εκεί όπου υπάρχει Νόμος. Εκεί, όπου η ελευθερία του ενός φθάνει μέχρι του σημείου, εις το όποιον αρχίζει ή ελευθερία του αλλού.
    Η Κυβέρνησις οφείλει να προειδοποίηση κατά τον πλέον κατηγορηματικόν τρόπον, ότι οιαδήποτε αντίδρασις εις το εθνικόν της έργον της αλλαγής, οποθενδήποτε προερχομένη, θα παταχθή πάραυτα δια παντός εις την διάθεσίν της μέσου.
    Ζήτω το ΕΘΝΟΣ
    Ζήτω ο ΒΑΣΙΛΕΥΣ
    Ζήτω ή ΑΙΩΝΙΑ ΕΛΛΑΣ.

    "Αθήναι τη 21 "Απριλίου 1967"

    ΖΗΤΩ Η 21 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 1967

    Είμ΄ Ελληνόπουλο το΄χω καμάρι νοιώθω στα στήθια μου καρδιά λιοντάρι.

    Είμ ΄Ελληνόπουλο κι ως τα στερνά μου θα είναι ελεύθερα ο νους κι η καρδιά μου…

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Αν ψάχνουμε για ήρωες, ο Παπαδόπουλος ήταν ήρωας, ο Παττακός ήταν ήρωας, ο Μακαρέζος ήταν ήρωας, και όλοι οι άλλοι που μαζί τους έβαλαν μπρος τα στήθια τους και πήραν την Ελλάδα στην πλάτη τους, την κυβέρνησαν πανάξια για 7 χρόνια και μας χάρισαν αξέχαστες μέρες. Σήμερα, τασα χρόνια μετά, ζούμε μιά αθλιότητα άνευ προηγουμένου, με την Ελλάδα ανάσκελα στο καναβάτσο και επάνω της να ασελγούν όλα τα αποβράσματα της υδρογείου. Μακάρι να σηκωνόταν ο Παπαδόπουλος από τον τάφο και να ξανάπαιρνε την Ελλάδα στην πλάτη του. Μακάρι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. BRAVO LAVEDES MOY ETSI BRAVO GRAPSTE KAI ALLA TETOIA .SHMERA OPOS KAI NA TO KANOUME EINAI H ETHIKH SAS HMERA .PREPEI NA SAS SEBASTOUME ,EINAI BRE PAIDI MOY H GIORTH SAS . MA GIA TI GIA TI PRAGMA XERESTE ALHTHEIA KAI XAZOGELATA TOSO?
    O UP- SIDE DOWN

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Ο σύγχρονος σκοταδισμός

    Η χούντα της 21ης Απριλίου μπροστά στην πλανητική χούντα που ζούμε σήμερα φαντάζει σαν αποκριάτικος καίσαρας. Η δικτατορία της 21ης Απριλίου φυλάκιζε τους αγωνιστές και τους αντιπάλους της. Η σημερινή δικτατορία του πλανητικού κράτους υπερβαίνει αυτά τα όρια, είναι χωρίς όρια. Φυλακίζει και δολοφονεί ανθρώπους και ιδέες, αποδομεί την Ιστορία, ακρωτηριάζει συνειδήσεις, ανατρέπει τους μηχανισμούς τη σκέψης: Επιβάλει την ενιαία σκέψη και την ενιαία ταυτότητα. Οι συνταγματάρχες δεν μπορούσαν να εξοντώσουν τις ιδέες και την ελπίδα. Σήμερα έχουν τελειοποιηθεί τα βασανιστήρια της επιβολής της σιωπής και της καλλιέργειας του τρόμου, έχει αναχθεί σε επιστήμη η τεχνική εξόντωσης των ανθρώπων, των ιδεών και της ελπίδας.
    Η Νέα Tάξη χρειάζεται ανθρώπους που να αισθάνονται ελεύθεροι και ανεξάρτητοι, μη υποκείμενοι σε καμιά εξουσία ή αρχή ή συνείδηση, ωστόσο πρόθυμους να δέχονται διαταγές, να κάνουν ό,τι απαιτούν από αυτούς, να εφαρμόζουν καλά στην κοινωνική μηχανή, χωρίς τριβή, ανθρώπους που να μπορούν να καθοδηγούνται χωρίς εξωτερική βία, να ποδηγετούνται χωρίς ηγέτες, να παρακινούνται χωρίς σκοπό. Σήμερα θέλουν πλάσματα με στενό, μίζερο μυαλό, ταπεινά περιχαρακωμένο στην απληστία και στην ατομική αναρρίχηση. Θέλουν πλάσματα άβουλα, χειραγωγήσιμα, πειθαρχημένα, γρανάζια της κοινωνικής μηχανής: Ο σκοταδισμός στην πιο ακραία, μοχθηρή και εφιαλτική του μορφή.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Με τη Χούντα των συνταγματαρχών είχαμε να κάνουμε με συμβατικό πόλεμο. Αυτή μας δίωκε, μας φυλάκιζε, μας βασάνιζε, αλλά διατηρούσαμε πλήρη διαύγεια του πνεύματός μας, είχαμε επίγνωση της ήττα μας. Γνωρίζαμε δηλαδή ότι η εξωτερική ελευθερία μας είχε αλωθεί, αλλά η ελευθερία της σκέψης και της βούλησής μας, συνακόλουθα και της δράσης μας παρέμενε αλώβητη. Συνεπώς η υποδούλωσή μας ήταν προσωρινή.
    Με τη σημερινή Χούντα της Νέας Τάξης ο πόλεμος είναι αόρατος, δραματικά πιο επικίνδυνος και καταστροφικός από ένα συμβατικό πόλεμο. Σήμερα ο εχθρός ( η πλανητική Χούντα) στρέφεται επιπλέον και κατά της λογικής, για να την απορυθμίσει, στρέφεται και κατά της βούλησης, για να την αλώσει. Η Νέα Χούντα εξοντώνει δηλαδή και τη σκέψη και τη βούληση, με τα παραπλανητικά δολώματα της «ελευθερίας χωρίς όρια, χωρίς σύνορα, χωρίς περιορισμούς». Γεννά ηττημένους χωρίς διαύγεια πνεύματος, ώστε να έχουν επίγνωση της ήττας τους, ηττημένους υπερήφανους για την ήττα τους…
    Ας μην υπερτιμούμε και δαιμονοποιούμε, συνεπώς, τη βαρβαρότητα των «συμβατικών» δικτατορικών καθεστώτων, επικαλύπτοντας και αποκρύπτοντας ή εξωραΐζοντας τον εφιάλτη του σύγχρονου φασισμού της Νέας Τάξης: Αυτό που κάνει η ηττημένη και καλοαναθρεμμένη «αριστερά»…

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ

    Ο ΘΕΜΕΛΙΩΤΗΣ ΤΗΣ ΝΕΩΤΕΡΑΣ ΕΛΛΑΔΟΣ

    ΖΗΤΩ Η 21η ΑΠΡΙΛΙΟΥ 1967 - ΖΗΤΩ Ο ΣΤΡΑΤΟΣ - ΖΗΤΩ ΤΟ ΕΘΝΟΣ

    Η ΠΑΡΑΝΟΜΟΣ "ΔΙΚΗ" ΤΟΥ ΕΘΝΑΡΧΟΥ ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ

    Την 26ην Ιουλίου 1974 δημοσιεύεται το υπ’ αριθμόν 519 Προεδρικόν Διάταγμα Γενικής Αμνηστείας, εις ό ορίζεται ότι:

    Αμνηστεύονται τα καθ’ οιονδήποτε τρόπον τελεσθέντα μέχρι της δημοσιεύσεως του παρόντος εγκλήματα, τα προβλεπόμενα και τιμωρούμενα υπό των διατάξεων του Ποινικού Κώδικος, του Στρατιωτικού Ποινικού Κώδικος κ.λπ. και αυτόθι αναφερομένων νόμων, ως επίσης και τα προς αυτά συναπτόμενα ή συναφή, εφ’ όσον ταύτα έχουν σχέσιν προς την κατάστασιν την δημιουργηθείσαν από της 21/4/1967. Ομοίως αμνηστεύονται τα αυτά ως άνω εγκλήματα, τελεσθέντα προ της 21/4/1967 και τα προς αυτά συναπτόμενα ή συναφή, εφ’ όσον οπωσδήποτε απέβλεπον προς την ανατροπήν της καθεστηκυίας τάξεως.

    Την 9ην Σεπτεμβρίου 1974 ο δικηγόρος Αλέξανδρος Λυκουρέζος καταθέτει μήνυσιν κατά 15 Πρωτεργατών της Επαναστάσεως, παρέχων ούτω την νομικήν αφορμήν διά την έναρξιν των διώξεων κατά των Ελλήνων Αξιωματικών και ιδιαιτέρως του Εθνάρχου Γεωργίου Παπαδοπούλου.

    Την 24ην Σεπτεμβρίου 1974, ο Υποστράτηγος Χωροφυλακής Νικόλαος Πορικός, ως απεσταλμένος του Υπουργού Δημοσίας Τάξεως κ. Σόλωνος Γκίκα, επισκέπτεται τον Εθνάρχην και ανακοινοί εις αυτόν ότι προσέρχεται κατ’ εντολήν της Κυβερνήσεως, ίνα του καταστήση γνωστήν την επιθυμίαν του Πρωθυπουργού Κ. Καραμανλή, όπως απόσχη πάσης δηλώσεως εν όψει των επικειμένων εκλογών (Σ.Σ.: της 17.11.1974), μη συμμετάσχη δε εις αυτάς.

    Η ιστορική απάντησις του Εθνάρχου «Θα κάμω ό,τι η συνείδησίς μου μού επιβάλη, διά το καλόν της Πατρίδος μου», έχει ως αποτέλεσμα την σύλληψίν του ομού μετά των Πρωτεργατών Στυλιανού Παττακού, Νικολάου Μακαρέζου, Ιωάννη Λαδά και Μιχαήλ Ρουφογάλη, με εντολήν του τότε Υπουργού Δημοσίας Τάξεως, άνευ εκδόσεως εισαγγελικής παραγγελίας ή δικαστικής αποφάσεως.

    Την 3ην Οκτωβρίου 1974 εκδίδεται Συντακτική Πράξις, δι’ ερμηνευτικής παρεμβλήτου διατάξεως της οποίας εξαιρούνται της αμνηστίας οι Πρωτεργάται της Επαναστάσεως, οι ακολούθως παραπεμφθέντες και δικασθέντες.

    Την 23ην Οκτωβρίου 1974 ο Γεώργιος Παπαδόπουλος εκτοπίζεται μετά των Πρωτεργατών της Επαναστάσεως Στυλιανού Παττακού, Νικολάου Μακαρέζου, Ιωάννου Λαδά και Μιχαήλ Ρουφογάλη εις την νήσον Κέαν.

    Την 5ην Νοεμβρίου 1974 ασκείται δίωξις υπό του προϊσταμένου της Εισαγγελίας Εφετών Μενελάου Κουτσάκου, εναντίον των Επαναστατών και των συνεργατών των, επι τη βάσει των κατατεθέντων μηνύσεων των δικηγόρων Αλ. Λυκουρέζου, Δημ. Χαρισιάδη και της "Ενώσεως Δημοκρατικών Δικηγόρων".

    Την 29ην Δεκεμβρίου 1974 ο ανακριτής Γ. Βολτής απαγγέλει τας κατηγορίας της στάσεως, εσχάτης προδοσίας και προπαρασκευαστικών ενεργειών εσχάτης προδοσίας, κατά του Εθνάρχου και των μετ’ αυτού τεσσάρων εκτοπισμένων εις την νήσον Κέαν.

    Την 18ην Ιανουαρίου 1975, διά του περιφήμου "Δ΄ Ψηφίσματος" της Βουλής, καθορίζεται αυθαιρέτως η μορφή του κινήματος της 21ης Απριλίου 1967 ως "πραξικόπημα" καίτοι από της 24.09.1968 το Συμβούλιον της Επικρατείας είχεν ήδη εγκύρως αποφανθεί ότι επρόκειτο περί Επαναστάσεως.

    Το Συμβούλιον της Επικρατείας, υπό την προεδρίαν του μετά την αποχώρησιν της Επαναστάσεως Προέδρου της Δημοκρατίας Μιχαήλ Στασινοπούλου, εδέχθη διά των υπ’ αριθμ. 2468/1968 και 503/1969 αποφάσεών του, ότι «... η παρούσα Κυβέρνησις διωρίσθη από τον κατά το Σύνταγμα Ανώτατον Άρχοντα και ωρκίσθη ενώπιόν του προσλαβούσα τον τύπον συνταγματικώς νομίμου Κυβερνήσεως, ίδρυσε νέαν νομιμότητα και δι’ αυτής ετέθη η Χώρα υπό καθεστώς Κράτους νόμου δικαίου ...».

    ΣΤΥΛΙΑΝΟΥ ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΠΑΤΤΑΚΟΥ
    21η ΑΠΡΙΛΙΟΥ 1967 - ΔΙΑΤΙ; ΠΟΙΟΙ; ΠΩΣ;
    Αθήνα 1999, σελ. 225,
    Εκδόσεις ΒΙΟΒΙΛ

    Ήτο τόσον κατάφωρος η παραβίασις πάσης αρχής Δικαίου, ώστε και αυτός ο πρόεδρος της "ΕΔΑ" ("Ενωμένη Δημοκρατική Αριστερά") Ηλίας Ηλιού, κατά την σχετικήν συζήτησιν εις την Βουλήν ανεφώνησεν:

    «... Ωραία, δεν είναι επανάστασις, είναι πραξικόπημα. Μας ανησυχεί όμως κάτι άλλο. Ημνηστεύθη! Είτε ημνηστεύθη το 1973 από την ιδίαν την πραξικοπηματικήν Κυβέρνησιν... ή από την αμνηστίαν, την αναπόφευκτον πρέπει να πούμε αμνηστίαν της 26.07.1974, μετά την αποχώρησιν των πραξικοπηματιών. Αλλά, αφού αμνηστεύθηκε, είναι δυνατόν να δοθή ερμηνευτική έννοια και επομένως αναδρομή ισχύος εις τον κανόνα του άρθρου 5; Είναι αμφίβολον. Ερμηνευτικός νόμος είναι εκείνος, ο οποίος πράγματι ερμηνεύει κάτι το ασαφές και όχι το σαφές ...».

    ΣΤΥΛΙΑΝΟΥ ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΠΑΤΤΑΚΟΥ
    21η ΑΠΡΙΛΙΟΥ 1967 - ΔΙΑΤΙ; ΠΟΙΟΙ; ΠΩΣ;
    Αθήνα 1999, σελ. 224,
    Εκδόσεις ΒΙΟΒΙΛ

    και

    ΓΡΗΓΟΡΗ Α. ΜΙΧΑΛΟΠΟΥΛΟΥ
    ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ - Ο Μεγάλος Επαναστάτης
    Αθήνα χ.χ. (Σ.Σ.: 2000), σελ. 251
    Εκδόσεις Γρηγόρη Α. Μιχαλόπουλου

    Τοιουτοτρόπως παρεκάμφθη το διεθνώς παραδεκτόν, ότι Επανάστασις επικρατήσασα δημιουργεί Δίκαιον, και της πράξεως χαρακτηρισθείσης αναδρομικώς ως "έγκλημα εσχάτης προδοσίας", παρεπέμφθησαν εις δίκην.

    Την 20ην Ιανουαρίου 1975 συλλαμβάνεται επισήμως, ως και οι μετ’ αυτού τέσσαρες εκτοπισμένοι, επί εσχάτη προδοσία, και μεταφέρεται εις τορπιλλάκατον του Πολεμικού Ναυτικού όπου και διανυκτερεύει. Την επομένην μετάγεται (μετά των προαναφερθέντων) εκ της νήσου Κέας εις τας φυλακάς Κορυδαλλού, όπου και προφυλακίζεται εν αναμονή της προσαγωγής του ενώπιον του "Ειδικού Δικαστηρίου".

    Την 24ην Φεβρουαρίου 1975, σκηνοθετείται και "αποκαλύπτεται" δήθεν απόπειρα "πραξικοπήματος" (του αποκληθέντος "της πυτζάμας"), αφορμής δε δοθείσης διώκονται 275 εθνικόφρονες αξιωματικοί εκ του Στρατεύματος.

    Την 22αν Μαϊου 1975 δημοσιεύεται το υπ’ αριθμ. 414/75 βούλευμα του πενταμελούς Συμβουλίου Εφετών, δι’ ου παραπέμπεται εις δίκην μετά των πρωτεργατών της Επαναστάσεως με τας κατηγορίας της "εσχάτης προδοσίας" και της "στάσεως".

    Την 2αν Ιουλίου 1975 η Ολομέλεια του Αρείου Πάγου απορρίπτει, διά της υπ' αριθμόν 683 Αποφάσεώς της, την ασκηθείσαν κατά του ως άνω 414/1975 βουλεύματος αναίρεσιν, την υπό του Γεωργίου Παπαδοπούλου και ετέρων 13 κατηγορουμένων πρωτεργατών υποβληθείσαν.

    Πλην του Εθνάρχου, αναίρεσιν κατά του προειρηθέντος 414/1975 βουλεύματος, ήσκησαν και οι: Στυλιανός Παττακός, Νικόλαος Μακαρέζος, Γεώργιος Ζωιτάκης, Αλέξανδρος Χατζηπέτρος, Ιωάννης Λαδάς, Κωνσταντίνος Καρύδας, Αντώνιος Λέκκας, Νικόλαος Ντερτιλής, Κωνσταντίνος Παπαδόπουλος, Μιχαήλ Ρουφογάλης, Δημήτριος Ιωαννίδης, Θεόδωρος Θεοφιλογιαννάκος και Ευάγγελος Τσάκας.

    Την αυτήν ημέραν (02.07.1975) η Ολομέλεια του Αρείου Πάγου αποφαίνεται, διά της υπ' αριθμόν 684 Αποφάσεώς της, ότι το δήθεν "αδίκημα της εσχάτης προδοσίας" όσων συνέπραξαν εις την Επανάστασιν της 21ης Απριλίου 1967, ήτο "στιγμιαίον". Ως εκ τούτου απαλάσσονται πάσης ευθύνης πάντες οι μετά της Επαναστάσεως συνεργασθέντες μετά την επικράτησιν αυτής.

    Την Δευτέραν 28η Ιουλίου 1975 άρχεται ενώπιον του Πενταμελούς Εφετείου Αθηνών η "δίκη" των Πρωτεργατών της Επαναστάσεως, κατά την οποίαν ο Γεώργιος Παπαδόπουλος και οι συγκατηγορούμενοί του αρνούνται υπεράσπισιν, αρνούμενοι ομοίως και να απολογηθούν.

    Πρόεδρος του Εφετείου έχει ορισθεί ο Ιωάννης Ντεγιάννης (Σ.Σ.: μετέπειτα βουλευτής Επικρατείας του ΠΑΣΟΚ.....), Εισαγγελείς οι Σπυρίδων Κανίνιας και Κωνσταντίνος Σταμάτης, Μέλη του δικαστηρίου οι Ιωάννης Γρίβας, Παναγιώτης Κωνσταντόπουλος, Παναγιώτης Λογοθέτης και Γεώργιος Πλαγιαννάκος, αναπληρωματικά δε οι Ηλίας Γιαννόπουλος και Δημήτριος Τζούμας.

    Λαμβάνων τον λόγον ο Εθνάρχης Γεώργιος Παπαδόπουλος, δηλοί ότι αναλαμβάνει πλήρως τας ευθύνας διά την Επανάστασιν της 21ης Απριλίου 1967, μη αποδεχόμενος δε τας κατηγορίας γνωστοποιεί ότι αναμένει απλώς την έκδοσιν της αποφάσεως του "Δικαστηρίου". Εις αναλόγους δηλώσεις περί αναλήψεως των ευθυνών, προβαίνουν ακολούθως και οι Στυλιανός Παττακός και Νικόλαος Μακαρέζος.

    Ευθύς από της ενάρξεως της "δίκης" αποχωρούν οι συνήγοροί των, καταγγέλοντες ταύτην ως παρωδίαν καθότι συνεκλήθη επί τη βάσει του προειρηθέντος Δ΄ Ψηφίσματος. Καλούμενος τελικώς όπως απολογηθή, ο Εθνάρχης, εις επίγνωσιν ών του Ιστορικού Μεγαλείου του, δηλοί: «Θα δώσω Λόγον έναντι της Ιστορίας και του Ελληνικού Λαού».

    Την 23ην Αυγούστου 1975 εκδίδεται η υπ' αριθμόν 477 "απόφασις" του "Ειδικού Δικαστηρίου" δι' ης καταδικάζονται 18 κατηγορούμενοι. Περιληπτικώς αναφέρονται αι επιβληθείσαι ποιναί:

    Γεώργιος Παπαδόπουλος εις θάνατον
    Στυλιανός Παττακός εις θάνατον
    Νικόλαος Μακαρέζος εις θάνατον
    Γρηγόριος Σπαντιδάκης εις ισόβιον κάθειρξιν
    Γεώργιος Ζωιτάκης εις ισόβιον κάθειρξιν
    Οδυσσεύς Αγγελής εις 20ετήν κάθειρξιν
    Αλέξανδρος Χατζηπέτρος * (ηθωώθη)
    Ιωάννης Λαδάς εις ισόβιον κάθειρξιν
    Πέτρος Κωτσέλης * (ερήμην)
    Νικόλαος Γκαντώνας * (κατεδικάσθη)
    Κωνσταντίνος Καρύδας * (ηθωώθη)
    Κωνσταντίνος Ασλανίδης * (ερήμην)
    Αντώνιος Λέκκας εις ισόβιον κάθειρξιν
    Νικόλαος Ντερτιλής *
    Κωνσταντίνος Παπαδόπουλος εις ισόβιον κάθειρξιν
    Μιχαήλ Ρουφογάλης εις ισόβιον κάθειρξιν
    Δημήτριος Σταματελόπουλος *
    Δημήτριος Ιωαννίδης εις ισόβιον κάθειρξιν
    Στέφανος Καραμπέρης * (κατεδικάσθη)
    Μιχαήλ Μπαλόπουλος εις ισόβιον κάθειρξιν
    Γεώργιος Κωνσταντόπουλος *
    Θεόδωρος Θεοφιλογιαννάκος *
    Ιωάννης Παλαιολόγος * (ερήμην)
    Ευάγγελος Τσάκας *

    * και εκ των λοιπών, έξι μεν εις ποινάς από 20ετούς καθείρξεως μέχρι 5ετούς φυλακίσεως, έξι δε ηθωώθησαν.

    Λόγω του παρανόμου της "δίκης" και της αντισυνταγματικότητος των ποινών, άπασαι αι θανατικαί ποιναί μετατρέπονται, με πρωτοβουλίαν της κυβερνήσεως, αυθημερόν μεν λεκτικώς, μετά παρέλευσιν δε τριετίας αυτεπαγγέλτως και νομικώς (ως μη εκτελεσθείσαι), εις ισοβίους καθείρξεις.

    «Διότι το δικαστήριο αυτό, βάσει του Δ΄ Ψηφίσματος, που το ώρισε να δικάσει τα πολιτικά αδικήματα, δεν είχε δικαιοδοσία να επιβάλει ποινή θανάτου, διότι στα πολιτικά αδικήματα εκ του Συντάγματος δεν επιβάλλεται ποινή θανάτου».

    Χρήστος Καθάρειος, Αρεοπαγίτης ε.τ.

    ΣΠΥΡΟΥ Β. ΖΟΥΡΝΑΤΖΗ - ΓΡΗΓΟΡΗ Α. ΜΙΧΑΛΟΠΟΥΛΟΥ
    21η ΑΠΡΙΛΙΟΥ 1967 - ΜΥΘΟΙ ΚΑΙ ΑΛΗΘΕΙΑ
    Αθήνα 1998, σελ. 582,
    Εκδόσεις Γρηγόρης Α. Μιχαλόπουλος

    Την 29ην Αυγούστου 1975 ο Κ. Καραμανλής διαβεβαιοί εις ομιλίαν του ότι: «Όταν ομιλούμε για ισόβια δεσμά, εννοούμε ισόβια δεσμά».

    Ο δις παρασχών Γενικήν Αμνηστίαν Εθνάρχης Γεώργιος Παπαδόπουλος, εξέτισεν αυτά μέχρις της εις Κύριον αναλήψεώς του...

    ΚΑΙ ΓΑΡ ΟΥΤΩΣ ΠΑΡΑΝΟΜΩΣ ΑΠΟΛΛΥΜΕΝΟΣ
    ΚΡΕΙΤΤΩΝ ΕΙΜΙ ΤΩΝ ΑΝΑΙΡΟΥΝΤΩΝ

    Την 16ην Οκτωβρίου 1975 ο Κ. Καραμανλής ενώπιον της Βουλής επαίρεται εκουσίως, ομολογών ακουσίως, ότι:

    Τας ποινικάς κυρώσεις η Κυβέρνησις ενεπιστεύθη, όπως επεβάλετο, εις την Δικαιοσύνην, αφού προηγουμένως την διευκόλυνεν εις τον έργον της με συγκεκριμένα νομοθετικά μέτρα, όπως η γνωστή Συντακτική Πράξη και το γνωστόν Ψήφισμα. Και δεν πρέπει να πλανώμεθα. Εάν δεν είχον γίνει αυτά, αυτήν την στιγμήν ουδείς θα ήτο δυνατόν να δικάζεται και ουδείς θα ευρίσκετο εις την φυλακήν.

    Επίσημα Πρακτικά της Βουλής των Ελλήνων,
    Συνεδρίασις της 16.10.1975, σελ. 113.

    Επτά έτη αργότερον διά της υπ’ αριθμόν 672/1982 Αποφάσεως της Ολομελείας του Αρείου Πάγου, αναγνωρίζεται ομοφώνως ότι:

    «Η χορηγηθείσα αμνηστεία ενεργεί αυτοδικαίως και αυτομάτως και (...) αποτελεί κατά την καθιερωμένην έννοιαν οριστικήν αναστολήν μετά αναδρομικής δυνάμεως της εφαρμογής του ποινικού νόμου, καθ’ όσον αφορά εις τας υπ’ αυτής οριζομένας αξιοποίνους πράξεις, των οποίων αίρει το αξιόποινον εκμηδενίζουσα ούτω το πραχθέν έγκλημα, όπερ θεωρείται ως μηδέποτε πραχθέν».

    Χρήστος Καθάρειος, Αρεοπαγίτης ε.τ.

    ΣΠΥΡΟΥ Β. ΖΟΥΡΝΑΤΖΗ - ΓΡΗΓΟΡΗ Α. ΜΙΧΑΛΟΠΟΥΛΟΥ
    21η ΑΠΡΙΛΙΟΥ 1967 - ΜΥΘΟΙ ΚΑΙ ΑΛΗΘΕΙΑ
    Αθήνα 1998, σελ. 579-580,
    Εκδόσεις Γρηγόρης Α. Μιχαλόπουλος

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Πω πω χουντίλα που βρωμάει εδώ στα σχόλια. Άθλιοι εθνοπροδότες που πουλήσατε την Κύπρο. Πράκτορες του σιωνισμού.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. α) Εθνικοί Αγώνες 1910-1959 Σέργιος Γυαλίστρας

    «Ο συμμοριτοπολεμος , εν συγκρισει προς τους αλλους απελευθερωτικους αγωνες μας, διέπεται από πλείστας ιδιομορφίας..Από απόψεως εκτελέσεως ήρξατο εκ μέρους ξενοκινήτων συμμοριτων εκδηλούμενος υπό την ειδεχθεστέραν μορφήν της ανθρωπίνης θηριωδίας, δια δολοφονιών, ατομικών ή ομαδικών, με τα απλούστερα φονικά μέσα, τα «κονσερβοκούτια» ..Διήλθε δια του σταδίου του κλεφτοπολέμου όστις διδασκεται εις τα πολεμικάς Ακαδημίας ,,,( Εκδόσεις Βιβλιοπωλείον ΕΣΤΙΑΣ 1963, Σελίς 266)

    β) Εφημερίς Εστία 26/02/2008

    Η Τραγωδία των Ομήρων

    Οι συνομιλίες της συνθηκολογήσεως των στασιαστών του Δεκεμβριανού κινήματος κατέληξαν στην συμφωνία της Βαρκιζης, όπως απεκλήθη, διότι έγιναν στη γνωστή βίλα του Π.Κανελοπουλου στο ομώνυμο παραθαλάσσιο προάστιο πριν 63 χρόνια, την 12ην Φεβρουαρίου 1945. Βεβαίως τα θέματα που κατ’εξοχήν επειγοντο να διευθετήσουν οι κομμουνιστές ήσαν οι όροι της αμνηστίας των ηγετών των και η εκ νέου συμμετοχή των στην κυβερνησι..Ο Θ.Παπακωνσταντίνου στο τεκμηριωμένο ιστορικό έργο του «Η Ανατομία της Επαναστάσεως» εαυτών εξιστορεί τα εξής. «..Επήρε πολλά και έδωσε ελάχιστα το ΚΚΕ κατά την αναγκαστικήν εκείνην συναλλαγήν.Του εδόθησαν, υπό την αιγίδα της συμμάχου Μ.Βρεταννίας, όλα όσα εζήτησεν, πλην της γενικής αμνηστίας: Ελευθερία προπαγάνδας του κομμουνισμού, άρσις του στρατιωτικού νόμου, ατιμωρησία των ηγετών της επαναστάσεως (η οποία εχαρακτηρίσθη πολιτικόν αδίκημα)…Δεν χρειάζονται εικασίαι και αναλύσεις δια να αντιληφθή κανείς τι εσήμαινε δια το ΚΚΕ η συμφωνία της Βάρκιζας. Το διεκήρυξεν επανειλημμένως έκτοτε κατά τρόπον κυνικόν και είς όλους τους τόνους η κομμουνιστκή ηγεσία. ”Εκδήλωση σύμπτυξης και ανακατάταξης των δυνάμεων ‘ την χαρακτηρίζει εις την 12ην ολομέλειαν (1 Ιουλίου 1945) ο Ζαχαριάδης…Ακόμη ωμότερος το 1948-1949.”Για μας η συμφωνία της Βάρκιζας αποτελούσε μία υποχώρηση που θα μας επέτρεπε να ανασυντάξουμε τις δυνάμεις μας για να ξαπολήσουμε μια καινούργια επίθεση”….» (Σελίς 188,183) .Το αυτό επιβεβαιώνει στην Σύγχρονη Πολιτική Ιστορία της Ελλάδος, σελίς 98, ο Σπ. Β. Μαρκεζίνης. «.. Ούτε ο Αντιβασιλεύς ούτε η Κυβέρνηση, πλην του Σοφιανόπουλου, είχαν αντιληφθή τί συνέβη στην Βάρκιζα.Η ηγεσία του ΚΚΕ δεν ενδιαφέρετο για μια πραγματική συνθήκη ειρήνης, αλλά για μια ανακωχή, που θα επέτρεπε την προετοιμασία του τρίτου γύρου..»

    Όμως, το πρώτο θέμα που ετέθη εκ μέρους του Προέδρου της επιτροπής ( Ι.Σοφιανοπουλου) στην εισηγητική του ομιλία κατά την διάσκεψιν της Βαρκιζης, ήτο η απελευθέρωσις των ομήρων, που είχαν απαχθεί από τους αντάρτες του ΚΚΕ/ΕΛΑΣ/ΕΑΜ κατόπιν της διαταγής που εξέδωσε η κεντρική επιτροπή του ΕΛΑΣ, ολίγον προ της αναχωρήσεως των κομμουνιστών εκ της περιμέτρου των Αθηνών. « Η απόδοσις των Ομήρων» λέγει ο Ι.Σοφιανόπουλος απευθυνόμενος προς τα μέλη της επιτροπής « τους οποίους κατά χιλιάδας συνέλαβε και απήγαγεν ο ΕΛΑΣ είναι ζήτημα τιμής διά την Κυβέρνησι και ανθρωπισμού δια τους στασιαστάς, οι οποίοι θα έπρεπε να είχον υπ’όψιν των, ότι αθώοι πολίται δεν είναι δυνατόν να απαγάγωνται ως αγέλη , πότε εις τα στρατόπεδα συγκεντρώσεως και πότε εις τα βουνά και εις τα χαράδρας μέσα εις μιαν κόλασιν πείνης ταλαιπωρίας κακουχιών βασάνων και θανατικών εκτελέσεων μολονότι εις ουδέν έπταισαν, εκτός εάν ως πταίσμα θεωρηθή ότι είχον αντίθετα πολιτικά φρονήματα προς τους στασιαστάς,…» Να ενθυμίσωμεν ότι ο Ι.Σοφιανόπουλος ήτο φιλοαριστερός πολιτικός ο οποίος το 1936 συμμετείχε στο Λαϊκό Μέτωπο του ΚΚΕ ενώ είχε διατελέσει διευθυντής του γραφείου τύπου του Ελευθερίου Βενιζέλου και συνεπώς οι λόγοι του δυσκόλως θα μπορούσαν να αμφισβητηθούν ακόμη και από τους σημερινούς «προοδευτικούς» του ΚΚΕ.

    Αναντιρρήτως η απαγωγή των ομήρων υπήρξε το αποκορύφωμα της κομμουνιστικής ανανδρίας.Χιλιάδες άνθρωποι, νέοι, γέροι, γυναίκες, ακόμη και μικρά παιδιά, εσύροντο κατα φάλλαγγες απελπισμένοι έως θανάτου..Κατά την εξαντλητικήν πορείαν προχωρούσαν μέσα στα χιόνια και τις λάσπες, πολλοί αν όχι οι περισσότεροι ανυπόδητοι, άλλοι χωρίς χειμερινά ενδύματα που είχαν αφαιρεθεί απο τούς βασανιστές τους, πεινασμένοι και φοβισμένοι μέσα το διαπεραστικό δεκεμβριανό κρύο. Όπου σταματούσαν ο εξευτελισμός της ανθρωπίνης υποστάσεως τους περίμενε .Μεταξύ των ομήρων διακεκριμένοι καθηγητές και επίλεκτα μέλη της ελληνικής κοινωνίας. Η Κα Λέλα Μεταξά, σύζυγος του Εθνικού Κυβερνήτου, Ιωάννη Μεταξά, ο βιομήχανος Γ.Ησαίας, ο δικηγόρος Κορωναίος, οι καθηγηταί Κ.Παπαιωάννου (Φυσικομαθητικής) και Δ.Χονδρός (Φυσικός) του Πανεπιστημίου Αθηνών, ο αρχιμουσικός της Λυρικής Λεωνίδας Ζώρας ο πρύτανις του ΕΜΠ Ι. Θεοφανοπούλος, ο εισαγγελεύς Κουτρουμπούσης, ο Μητροπολίτης Κορυτσάς Ευλόγιος Κουρίλας, ( που συνέγραψε το συγκλονιστικό πόνημα –μαρτυρία «Δεκεμβριανή Τραγωδία των Ομήρων») και αμέτρητοι άλλοι., που δεν γαλήνεψαν ποτέ. Παντοτινά αγνοούμενοι, σε αγνωστους τάφους.

    Πλεον χαρακτηριστική είναι η περίπτωσις της πολυπληθεστέρας φάλαγγος των ομήρων πού απεκλήθη ειρωνικώς από τους Ελασίτας «6η φάλαγγα επίλεκτων προσωπικοτήτων» διότι απετελείτο απο καθηγητάς πανεπιστημίου και πολυτεχνείου, πρώην στρατηγούς, διαννοουμένους και ανωτέρους υπαλλήλους κατά το πλείστον ηλικιωμένων και ασθενικών.Οι περισσότεροι με κατεστραμμένα υποδήματα ή ξυπόλυτοι, ράκη οικτρά ανθρωπίνης εμφανίσεως, πέρασαν την τρομερή χαράδρα της Κάζας (Κιθαιρών) με τα χιόνια, μαζί με άλλους που είχαν προηγηθή μέχρι τα απαίσια Κρόρα, κόμβο συγκεντρώσεως των νέων ομήρων, για να συνεχίζουν οι νέες ομάδες καθημερινώς προς Λειβαδιά. . Ανάμεσα των 13 προσωπικότητες οι Σπ.Τρικούπης πρώην πρόεδρος της Βουλής , Στέλιος Κορυζής πολιτικός μηχανικός αδελφός του πρώην Πρωθυπουργού, Ιωάννης Θεοφανόπουλος πρύτανις του ΕΜΠ, οι στρατηγοί Κατσιγιαννάκης και Ιλιάκης πρώην γενικός διοικητής Κρήτης, ο αεροπαγίτης Γ Κερασιώτης, ο διευθυντής φυλάκων Θ.Παπαευσταθίου, ο μεταλειολόγος Γ.Δημουλίτσας, ο προέδρος της κοινότητος Εκάλης Αποστολίδης, ο διευθυντής ταμείου Νομικών Σ.Σταυρόπουλος στρατηγός Κορτζάς, ο Ανδρούλης και ο Δ. Ρώτας οι οποίοι, όταν η φάλαγξ επλησίασε εις την Λειβαδιά και πλησίον της Αράχωβης, ωδηγήθησαν εις την θέσιν Άγιος Τρύφωνας απεγυμνώθησαν των ενδυμάτων των και εξετελέσθησαν δια τυφεκισμού.O μετέπειτα καθηγητής του ΕΜΠ Νικόλαος Θεοφανοπουλος, υιός του εκτελεσθέντος πρυτάνεως παρέστη στην εκταφή των πτωμάτων τα οποία ευρέθησαν απογυμνωμένα.

    Επί του προκειμένου όμως υπάρχει και η έκθεσις Σερ Ουώλτερ Σιτρίν, της Επιτροπής Ερεύνης Εργατικών Ενώσεων, η οποία ήρχετο δήθεν δια να ενημερωθεί επί των ζητημάτων των Ελληνικών Εργατικών Ενώσεων. Αλλά δεν υπήρχεν αμφιβολία ότι θα ανεζήτει περιπτώσεις ολισθημάτων των Βρεταννών στην Ελλάδα. Αντί τούτων όμως ιδού τι επιβεβαίωσε (άρθρα 42, 43 της εκθέσεως): «42.Είχομεν δύο ευκαιρίας κατά την διάρκειαν της επισκεψέως μας να συναντηθώμεν με ομήρους , μόλις απελευθερωθέντας απο τον ΕΛΑΣ. Με την πρώτην ομάδα συνηντήθημεν εις τα Αθήνας. Η κατάστασις αυτών των ανθρώπων ήτο αξιοθρήνητος .Κανείς απο αυτούς δεν είχεν υποδήματα και ήσαν πολύ ελαφρά ενδεδυμένοι ή έφερον παλαιά ράκη ενδυμάτων.Όλοι διηγούντο φρικτάς ιστορίας κακομεταχειρίσεως της οποίας έτυχον απο τους φρουρούς του ΕΛΑΣ…

    43. Εις την Λειβαδιάν είδομεν μίαν άλλην ομάδα ομήρων , οι οποίοι μόλις είχον έλθει απο τα βουνά. Απετελείτο από γέροντας , γυναίκας και κορίτσια.Η κατάστασις των ήτο ανυπολόγιστα τραγική. Υπεχρεώθησαν να βαδίσωσι απο τας Αθήνας εις τα βουνά 150 μίλια πεζοί, τελείως ανυπόδητοι επι των χιόνων και ενδεδυμένοι ελαφρά. Όσοι δεν ηδύνατο να βαδίσωσι τους κακομετεχειρίζοντο σκληρά και άλλους τους εξετέλουν καθ οδόν…Από όλους είχαν αφαιρέσει τα υποδήματα και τον βαρύ ρουχισμόν με μια σαδιστικήν διάθεσιν οι ελασίτες … Αντελήφθημεν επιτοπίως ερευνώντες την αλήθειαν , οτι ο ΕΛΑΣ είχε διαπράξει σωρείαν εγκλημάτων»

    Το προαφερθεν βιβλίο του Μητροπολίτου Ευλογίου Κουρίλα συνομήρου των επιλέκτων, που διεσώθη της ομηρίας δραπετεύων, εξεδόθη το 1945. Στον πρόλογο του γράφει μεταξύ άλλων τα εξής

    «..Και μετά την κατατρόπωσιν αυτών και την γενικήν αποδοκιμασίαν δια τα φρικώδη εγκλήματα και των αγρίων σφαγών δεν αισχύνονται,…αλλά επιτίθενται εναντίον της αστικής τάξεως , εναντίον του καθεστωτος..Απεναντι τούτων τι κάμνει το αντίπαλον στρατόπεδον?…καθευδει υπό μανδραγόρα και πάντες μοιρολατρικώς οικτίρομε την κατάστασιν αλλά ουδέν πράττομεν.. Αλλά καιρός του σιγάν και καιρός του λαλείν. ..αναγκάζομαι ενταύθα να παρενείρω τινα αυτών… ινα αποδείξω πόσον ρευστός ειναι ο χαρακτήρ των Ελλήνων και πόση κατάπτωσις παρατηρείται εις εν τέταρτον μόνον του αιώνος , σύμπτωμα ουχί ευοίωνον δια το μέλλον της φυλής..»


    Η πραγματικότητα

    «…Η Ελένη τον κοίταξε ( τον Κάτη) για μια στιγμή σιωπηλή , ύστερα είπε ήρεμα αλλά πεντακάθαρα.” Μια κόρη μου την στρατολογήσανε αλλά την έστειλαν πίσω Μία άλλη μου κόρη θερίζει στάρι για το Δημοκρατικό σταρτό.Τί θα έλεγα όμως στον άντρα μου άν σας έδινα τον μοναχογιό μου ? Έστειλα τα παιδιά μου εκεί που ο πατέρας τους μπορεί να τα ζήση, γιατί εγώ δεν μπορούσα πια να τα θρέψω. Δεν έβλαψα κανένα μήτε ευχήθηκα να πάθει κανείς κακό. Ήθελα μόνο τα παιδιά μου να είναι ευτυχισμένα.»

    Στις 28 Αυγούστου 1948 η Ελένη Γκατζογιάννη σαρανταενός ετών με την γυναικαδέλφη της Αλέξω πενήνταέξι ετών τουφεκίσθησαν από τους κομμουνιστές από το ανταρτοδικείο, με την κατηγορία ότι ”κατέστρωσε την απόδραση από το χωριό τεσσάρων παιδιών της (καθώς και της μάνας της, της αδελφής της) και της ανιψιάς της” για να γλυτώσουν από το παιδομάζωμα των κομμουνιστών.

    « Ανάμεσα στους καταδίκους ήσαν και πέντε χωριανοί του Λιά:Τρεις άντρες και δύο γυναίκες …Η θεία μου η Αλέξω Γκατζογιάννη πενήντα έξι χρονών νεότερη με καστανά μαλλιά γαλανά μάτια .. ήταν η μάνα μου Ελένη Γκατζογιάννη σαράνταενός χρονών….Σε μερικά λεπτά ακούστηκε μια ομοβροντία από τουφεκιές , κατόπιν σκόρπιες πιστολιές καθώς αποτελείωναν κάθε θύμα με μιά σφαίρα στο κεφάλι.Οταν οι αντάρτες ξαναπέρασαν από τον ίδιο δρόμο ήσαν μόνοι.Είχαν παρατήσει τα θύματά τους στη ρεματιά όπου έπεσαν, τα κουφάρια σκεπασμένα με κοτρόνια.»

    Περιγράφει ο ίδιος ο Γκατζογιάννης στο βιβλίο του, «Ελένη» Δ’ Εκδοσις Ελληνική Ευρωεκδοτική, σελίς 13,14

    Γιατί, ενώ οι ημέτεροι στασιαστές, με σημαία το αιμοσταγές ερυθρό σφυροδρέπανο, ηττήθησαν και απαριθμούντες εκ των υστέρων τα φρικώδη έργα των αλλά και την προοπτική του εγκληματικού εγχειρήματος των, που ευτυχώς για μας απέτυχε, ενώ όπου επεκράτησε, μετά το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου δημιούργησε εκατομμύρια θύματα σε στρατόπεδα συγκεντρώσεως, ψυχιατρεία και αρχιπέλαγος «Γκουλάγκ», σήμερα στην Ελλάδα επικρατεί, ακούγεται στερεοφωνικά, απόλυτα η χαλκευμένη, η κατασκευασμένη, η ανιστόρητη άποψις της κομμουνιστικής εκδοχής?

    Γιατί, ενώ οι βασανισμένοι και σκλαβωμένοι λαοί από το 1945, των τέως ανατολικών χωρών επιτέλους ελευθερώθησαν από το σιδηρούν παραπέτασμα της σοβιετικής κρατικής κομμουνιστικής τυραννίας που κατέρρευσε το 1991, η Ελλάδα, που τότε (το 1949) γλύτωσε μαχομένη, σήμερα ειρηνικώς, έχει αλωθεί και ουσιαστικώς έχει παραδοθεί αμαχητί στην αριστερή παρανόηση?

    Τα αίτια και οι μέθοδοι έχουν καταγραφεί:

    Μια πρώτη διαπίστωση γίνεται από τον φιλόσοφο, καθηγητή Πανεπιστημίου Ακαδημαϊκό τέως Πρόεδρο Δημοκρατίας, Κ.Τσάτσο στο τελευταίο του βιβλίο με τίτλο ” Λογοδοσία Μιάς Ζωής”. …Εκείνο όμως που ιδιαίτερα με θλίβει,» γράφει ο Κ.Τσάτσος, «είναι η έλλειψη αμυντικής διάθεσης όλων των άλλων Ελλήνων. Μπρός στα μάτια μας παραχαράσσεται η Ιστορία του τόπου μας, αποσιωπάται η αλήθεια και όλοι οι πολιτικοί και διανοούμενοι , άνθρωποι που ζήσανε αυτά τα δραματικά γεγονότα, δεν απαντούν στην πρόκληση. Οι περισσότερες αφηγήσεις που δημοσιεύθηκαν πηγάζουν από την κομμουνιστική πλευρά» « Λογοδοσία Μιάς Ζωής» Κ.Τσάτσου (Ακαδημαϊκός, Καθηγητής Πανεπιστημίου, Φιλόσοφο και Πρόεδρος της Δημοκρατίας κατά τα έτη 1974-1980) Οι εκδόσεις φίλων 2ος τόμος , σελίς 614

    Ο Νίκος Γκατζογιάννης καταγράφει την δική του άποψι.

    «..Μετά την νομιμοποίηση του ΚΚΕ το 1974 και την συμπλήρωση της τριακονταετούς παραγραφής όλων των εγκλημάτων που διεπράχθησαν στα χρόνια του πολέμου, έφτασε πλημμυρίδα από εξόριστους Έλληνες κομμουνιστές, που άρχισαν να προπαγανδίζουν την δική τους εκδοχή για τον πόλεμο, αναδεικνύοντας τους κομμουνιστές καπετάνιους του αντάρτικου σε λαϊκούς ήρωες. Όταν εγκαταστάθηκα στη Ελλάδα, έβλεπα μπροστά μου καθημερινά την επιτυχία του κόμματος στην κατάχτηση της συμπαθείας των Ελλήνων που είχαν γεννηθεί μετά τον πόλεμο. Φοιτητές με νεανικά πρόσωπα μου χτυπούσαν την πόρτα κάθε Σαββατοκύριακο για να μου δώσουν προπαγανδιστικά φυλλάδια και να με προσκαλέσουν στα ατελείωτα φεστιβάλ της κομμουνιστικής νεολαίας. Αν τους ρωτούσες για το παιδομάζωμα τις εκτελέσεις πολιτών και τις θηριωδίες των ανταρτών χαμογελούσαν και κουνούσαν το κεφάλι μπρός στην «αμάθεια» μου: Τέτοια πράγματα δεν είχαν συμβή ποτέ , μου εξηγούσαν υπομονετικά….Για να σβήσουν αυτές τις θηριωδίες από την συνείδηση των Ελλήνων, οι κομμουνιστές , ευθύς μόλις νομιμοποιήθησαν,εξαπέλυσαν μια ευρύτατη εκστρατεία να σταματήσουν όλα τα επίσημα μνημόσυνα για όσος σκοτώθηκαν στον εμφύλιο πόλεμο, για τα θύματα , στα οποία ήσαν και η μάνα μου. »

    Ενώ ο Θεοφύλακτος Παπακωνσταντίνου είναι ακόμη πιο κατηγορηματικός και σαφής. Στο βιβλίο του, «Η Μεγάλη Περιπέτεια», αποκαλύπτει.

    « …Σταμάτησε εγκληματικώς κάθε ιδεολογικό αγώνα εναντίον της άκρας αριστεράς. Η χώρα μας είναι η μόνη χώρα της Ευρώπης, που έχει αφοπλισθή ιδεολογικώς γιατί μόνο εδώ το παράλυτο κράτος παρέδωσε το λαό και ειδικότερα την νεολαία στην παραπλανητική κομμουνιστική προπαγάνδα. Ο ‘αντικομμουνισμός’ στην Ελλάδα θεωρείται έγκλημα, ενώ ο κομμουνισμός έχει εξασφαλίσει ασύδοτος όλα τα μέσα διαδόσεως του χάρις στο Καραμανλή….Αφάνταστα δειλός και άνανδρος ο Καραμανλης όπως και ο Παπανδρέου, επέλεξαν ως γοριλλεςτου, τους κομμουνιστές, στους οποίους παρεχώρησε τα πάντα χωρίς όρους φαναταζομενος ότι θα τους έκανε υπηρέτες του..»

    Αναφερόμενος βέβαια στον Κωνσταντίνο Καραμανλή θείο του σημερινού Πρωθυπουργού και την πολιτική του κατά την μεταπολίτευσι και την αποκατάστασι, όχι τόσο της δημοκρατίας όσο των κοινοβουλευτικών ανδρών και της δυναστείας των γνωστών πολιτικών οικογενειών στην Ελλάδα. Προσόντα η αμέτρητη μετριότης και η «βαρειά» κληρονομιά

    Ενώ για την ολοκληρωτική άλωσι των Μέσων Ενημερώσεως αλλά και των εκπαιδευτικών σε όλες τις βαθμίδες από τους στρατευμένους στην κομμουνιστική αριστερό Θ. Παπακωνσταντινου έχει περιγράψει με σαφήνεια το φαινόμενο. «.. Εγκαταλείφθηκε απροστάτευτος ο ιδεολογικός τομευς για να μην ενοχλείται ο κομμουνισμός ο οποίος όμως επιδόθηκε σε λυσσώδη προπαγάνδα της δικής του ”ιδεολογίας”» γράφει ο Θ. Παπακωνσταντινου, διανοούμενος , κοινωνιολόγος και δημοσιογράφος τροτσκιστής στα νιάτα του και επεξηγεί. « Στρατολογηθήσαν ως σύμμαχοι κάθε είδους κομμουνισται με τη ετικέτα του ”προοδευτικού” εισέδυσαν ως αφεντικά στον κρατικό μηχανισμό γενικώς και ιδιαιτέρως στην εκπαίδευσι και τα μέσα ενημερώσεως και επεδώθησαν ανενοχλητοι σε εξοργιστικάς παραχαράξεις ολοκλήρου της ελληνικής ιστορίας. Επαναπατρίσθησαν χιλιάδες κομμουνιστικά στελέχη , εκπαιδευμένα για ολας τας μορφας ανατρεπτικού αγώνος , με εξειδικευμενας ικανότητας, που υπερβαίνουν στον καθένα τας ικανότητας 1000 στελεχών του αστικού κόμματος…»

    Έτσι φτάσαμε εδώ, και έπεται και η συνεχεία…

    Σημειώσεις:

    Ο Νίκος Γκατζογιάννης είναι ο μοναχογιός , το μοναδικό αγόρι της Ελένης και Χρήστου Γκατζογιάννη, που γλύτωσε το παιδομάζωμα αλλά το ακριβοπλήρωσε με την δολοφονία της μάνας του.Οι αδελφές του Όλγα, Αλέξω (Κάντα), Γλυκερία και Φωτεινή όλες πήγαν στην Αμερική όπου με ο πατέρας τους ο Χρήστος Γκατζογιαννης τις πάντρεψε όλες με Έλληνες μετανάστες.Γνωστος από το βιβλίο του, που εξιστορεί την καταδίκη και εκτέλεση της μητέρας του Ελένης, επειδή δεν παρέδωσε τον γιό της κατά το παιδομάζωμα στους αντάρτες.Γυρίστηκε και ταινία η οποία προβλήθηκε μόνο για λίγες ημέρες στην Ελλάδα αλλά λόγω ‘δημοκρατικών’ απειλών , βομβιστικών επιθέσεων και προπηλακισμών των θεατών από τους οργανωμένους οπαδούς του ΚΚΕ τελικώς η προβολή της διεκόπη.

    Το γύρισμα των κυρίων σκηνών του έργου στο χωριό Λιά της Ηπείρου, όπου διεδραματίσθησαν τα δραματικά γεγονότα της εκτελέσεως της μητέρας του Ελένης και της Θείας του Αλέξως από τους κομμουνιστές, που περιγράφονται στο βιβλίο ”Ελένη” του Νίκου Γκατζογιάννη,απηγορεύθη υπό της κυβερνήσεως του ΠΑΣΟΚ, εν ονόματι της επιλεκτικής λήθης


    1. Τι συνεβη στον Χορτιατη.

    Οι «γεννναιοι» μαχητες του ΕΛΑΣ συνελαβαν τον αοπλο Συνταγματαρχη του γερμανικου στρατου που καθημερινως χλωριωνε το νερο στο Υδραγωγειο, του Χορτιατη, για να ειναι το νερο ποσιμο.

    Αποτελεσμα.149 ΟΜΗΡΟΙ εκτελεσθησαν ως αντιποινα.

    Ο Κος Χριστόδουλος Μεγγούλης αεροπόρος σε επιστολή του διορθώνει τον παραποιούντα την ιστορική αλήθεια Δήμαρχο Χορτιάτη κον Γεράνη, αλλα και τα επιλεκτικής ευαισθησίας Μεσα Ενημερωσεως Αριστερων Αποψεων που αγνόησαν το γεγονός και μετέφεραν την μισή αλήθεια, δηλαδή μονον των αντιποίνων, χωρίς όμως να αναφέρουν και τα αίτια που τα προκάλεσαν.

    Την καταγραφουμε προς ενημερωσιν των «πονουντων»και «διψουντων» την αντικειμενικη ενημερωσι, που μας παραπεμπουν σε ιστοσελιδες με τα ολοκαυτωματα των Ελληνων που πληρωσαν τις ανανδρες εγκληματικες, όχι στρατιωτικες ενεργειες του ΚΚΕ /ΕΛΑΣ.Που ένα σκοπο ειχαν.Την βιαια στρατολογησι φοβισμενων κατοικων στις συμμοριες τους.

    «Είπε ο κος Δήμαρχος του Χορτιάτη» αφηγείται γράφων ο κος Μεγούλης,

    «ότι οι Γερμανοί έκαυσαν τον Χορτιάτη και εξετέλεσαν 149 κατοίκους επειδή οι αντάρτες εφόνευσαν ένα γερμανό στρατώτη.Ουδέν ανακριβέστερον.Ο στρατιώτης αυτός ητο Αντισυνταγματάρχης του Γερμανικού στρατού ο οποίος κάθε Παρασκευή μετέβαινε άοπλος μαζί με τον βοηθό του εις το Υδραγωγείο του Χορτιάτη απο το οποίον υδρεύετο τότε η Θεσσαλονίκη και προέβαινε σε χλωρίωση του υδατος δια την αποφυγή επιδημιών τουτέστιν έκαμνε μια καθαρώς ανθρωπιστική και ευεργετική δια τον πληθυσμό πράξιν.Τον εν λόγω Αντισυνταγματάρχη και τον βοηθό του συνέλαβε ο ‘ηρωικός’ ΕΛΑΣ ο οποίος εξετέλεσε χωρις να ενδιαφερθή για τι συνέπειες , που ηταν σε όλους γνωστές, δηλαδή οτι για κάθε εκτελούμενο αιχμάλωτο η όμηρο γερμανό θα εφονεύοντο 50 έλληνες. Αποτέλεσμα της ακατανοήτου αυτής πράξεως των «γενναίων» ελασιτών ητο η πυρπόλησις του Χορτιάτη και η εκτέλεσις 149 αθώων πολιτών.Αυτή ητο η Εθνικη Αντίσταση του ΕΛΑΣ.»

    Και διερωτάται ο Κος Μεγγουλης, χωρίς όμως να τυγχάνει απαντήσεως,

    «Δεν θα έπρεπε ο Προεδρος της Δημοκρατίας περαν της υπομνήσεως του ολοκαυτώματος να στηλιτεύσει τις καταστρεπτικές ενέργειες των ανταρτών που σε τίποτα δεν βοήθησαν η μη μόνο να προστεθούν αθωα θύματα χωρίς να κερδίσουμε απο την δολοφονικη αντίστασιν?»

    Το ιδιο ρωταμε κι εμεις? Αυτη ηταν η «ηρωικη»αντιστασι του ΕΛΑΣ/ΚΚΕ??

    2. Απο το βιβλίο«ΕΑΜ-ΕΛΑΣ –ΟΠΛΑ» (εκδόσεις «Διεθνής Βιβλιοθήκη» του Αγι Στίνα

    ( αρχειομαρξιστή, τροτσκιστη παλαιού μέλους του ΚΚΕ, δραπετη των φυλακών της Ακροναυπλιας τον Οκτωβριο του 1942, γνωστού θεωρητικού του αντιεξουσιαστικου χώρου)

    αρχειομαρξιστή, τροτσκιστη παλαιού μέλους του ΚΚΕ, δραπετη των φυλακών της Ακροναυπλιας τον Οκτωβριο του 1942, γνωστού θεωρητικού του αντιεξουσιαστικου χώρου)

    ( περισσότερα στην διεύθυνσι http://www.vrahokipos.net/subs/stinas/texts/eam_elas_opla.htm)

    «…Αλλά οι ”πολεμικές επιχειρήσεις” για το ”διώξιμο του κατακτητή” εκτελούνται από μικρές ομάδες και περιορίζονται σε δολοφονίες μεμονωμένων στρατιωτών ή αξιωματικών, σε παγίδες και ενέδρες εναντίον περιπόλων ή μικρών στρατιωτικών μονάδων και σε μερικά σαμποτάζ σε αφύλακτες σιδηροδρομικές γραμμές. Είναι γνωστό ότι οι αρχές κατοχής απαντούσαν σε κάθε μια από αυτές τις «επιχειρήσεις» με άγρια αντίποινα. Θύματα ήταν ο άμαχος πληθυσμός και οι κρατούμενοι στις φυλακές και στα στρατόπεδα και όχι εκείνοι που τα προκαλούσαν. Ο απολογισμός ήταν τρομακτικός σε βάρος του πληθυσμού, σε θύματα, καταστροφές χωριών κ.λπ. Για έναν γερμανό στρατιώτη, οι Γερμανοί σκότωναν 10 Έλληνες, για έναν αξιωματικό 100 και για συνταγματάρχες και στρατηγούς πάνω από 1000. Ίσως το ΕΑΜ, στον υπολογισμό των θυμάτων να λογάριαζε μόνον εκείνους που προκάλεσαν τα αντίποινα και όχι εκείνους που τα υποστήκαν, τον άμαχο πληθυσμό και τους ομήρους. Βέβαια, τα δικά τους θύματα ήταν πολύ λίγα ή ανύπαρκτα. Ύστερα από κάθε ”πολεμική επιχείρηση” αυτοί έφευγαν στα βουνά και τον ηρωισμό τους τον πλήρωναν άλλοι. Και ακόμα είχαν κι ένα άλλο κέρδος. Όσοι αγρότες κατόρθωναν να διαφύγουν από τα μπλοκαρισμένα από τους Γερμανούς χωριά, κατέφευγαν στα βουνά και θέλανε δεν θέλανε εντάσσονταν στον ΕΛΑΣ. Στις πρώτες ”πολεμικές επιχειρήσεις”, ας πούμε ότι δεν περίμεναν τόσο άγρια αντίποινα. Αλλά την δεύτερη, την τρίτη, την δεκάτη, την εκατοστή; Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ήξεραν τί θα ακολουθούσε ύστερα από την επίθεση τους εναντίον στρατιωτών των αρχών κατοχής…. τα άγρια αντίποινα των αρχών κατοχής, μαζικές σφαγές αθώων, μαζικές εκτελέσεις ομήρων, μαζικές συλλήψεις, μαζικές αποστολές στη Γερμανία, απ’ όπου πολλοί λίγοι γύριζαν ζωντανοί, εμπρησμοί χωριών, κ.λπ. Στις 27 Απρίλη 1944, σκοτώνουν στους Μολάους έναν γερμανό στρατηγό και τρεις συνοδούς του. Οι γερμανοί για αντίποινα εκτελούν 200 ομήρους και ένα στρατιωτικό απόσπασμα παίρνει εντολή να σκοτώνει όσους συναντά στο δρόμο από τους Μολάους στη Σπάρτη…»

    Και στη «Σύνοψη των Γεγονότων» συμπληρώνει: «..Θα το ξαναγράψουμε και θα το ξαναπούμε. Σε έναν πόλεμο που κρατάει τρία χρόνια, κανείς από την πολιτική, στρατιωτική, πνευματική ηγεσία αυτού τον πολέμου, ούτε πιάστηκε ούτε εκτελέσθηκε ούτε σκοτώθηκε στη μάχη, ούτε τραυματίστηκε ούτε πέρασε από τα κρατητήρια της Μέρλιν. Όλοι είναι σώοι και υγιείς, ούτε μία γρατσουνιά στο πρόσωπο τους. Και είναι αυτοί που με πύρινα άρθρα, με απομνημονεύματα και αναμνήσεις προβάλλουν το έργο τους για εθνική εποποιία, Νέο ‘21 κ.λπ., και διεκδικούν δάφνες, παράσημα, και συντάξεις… Σήμερα όλοι όσοι δεν θέλουν να κοροϊδεύουν τον εαυτό τους, τους άλλους και την ιστορία, ξέρουν ότι η «εθνική αντίσταση» σε τίποτε δεν συνετέλεσε ούτε στην απελευθέρωση της χώρας ούτε στην τελική νίκη των συμμάχων ούτε και μπόρεσε να επηρεάσει το ηθικό και την πολεμική ικανότητα του στρατού κατοχής….Ξέρουμε την διακήρυξη του ΚΚΕ για εξέγερση του λαού για την «απελευθέρωση» της χώρας και ξέρουμε και την απόφαση της ΚΕ του ΚΚΕ για την προώθηση του αγώνα σε ένοπλη πάλη….Ξέρουμε τί ήταν αυτή η «λαϊκή εξέγερση»: επιθέσεις είτε εναντίον μεμονωμένων στρατιωτών ή αξιωματικών των στρατών κατοχής είτε στρατιωτικών περιπόλων ή μικρών μονάδων. Και το άμεσο, βέβαιο από τα πριν αποτέλεσμα τα τρομακτικά αντίποινα εις βάρος αθώων αγροτών και ομήρων, εμπρησμοί χωριών. Αυτές τις «πολεμικές επιχειρήσεις» τις πλήρωσε πολύ ακριβά η χώρα. Ξέρουμε και ήξεραν καλύτερα εκείνοι που τις οργάνωναν ότι σε τίποτε δεν συντέλεσαν αυτές οι «επιχειρήσεις» στην απελευθέρωση της χώρας και ούτε γι’ αυτόν το σκοπό δημιουργήθηκαν..».»


    « Κι όταν μιλάμε για λαϊκούς αγώνες, δεν υπάρχει αγώνας τα τελευταία 90 χρόνια που να απουσιάζει το ΚΚΕ, δεν υπάρχει λαϊκή κατάκτηση που να μη στηρίζεται στην πρωτοπόρα θεωρία, την πρωτοπόρα δράση του. Αυτή που είναι οδηγός του ΚΚΕ και της ΚΝΕ και σήμερα…. Ειδικά φέτος γιορτάζει τα 90 χρόνια του ΚΚΕ και τα 40 χρόνια της ΚΝΕ. Γιορτάζει το δίκιο του λαού, το δίκιο του εργάτη,»

    Ας δουμε λοιπον μερικους από τους «λαικους αγωνες» και «πρωτοπορες θεωριες» του ΚΚΕ, που θα πρεπει να γνωριζουν οσοι συμμετεχουν σ αυτές τις γιορτες λατρευτικου μισους. Τις «καλες» γιορτες που δεν «αναμοχλευουν» τα παθη όπως οι αναφορες στα κομμουνιστικα εγκληματα…

    Παραθετουμε ανευ σχολιων μερικες απο τις αναρίθμητες «ηρωικες» κομμουνιστικες επιδιωξεις και τα προς «εκπληρωσιν» καθηκοντα του ΚΚΕ , οπως το ιδιο εχει δημοσιοποιησει, αφ’εαυτων επεξηγηματικα της ανθελληνικης και προδοτικης δρασεως του ΚΚ εν Ελλαδι, ολα αυτα τα χρονια..Που ολες αυτές τις ομολογημενες από το ιδιο το ΚΚΕ ανθελληνικες επιδιωξεις, το κατεστημενο της σιωπης και της παραπληροφορησης, οι « ιστορικοι και εκπαιδευτικοι» των Μεσων Ενημερωσεως στα Νυχτερινα Δελτια Αποψεων αλλα και οι «σεβασμιοι» πολιτικοι μας τις εχουν πεταξει στην μαυρη τρυπα της επιλεκτικης ληθης. Προτεινουμε στο ΚΚΕ να τις συμπεριλαβει στους πινακες με τα εκθεματα της 90χρονης πορειας του..

    3ο Εκτακτο Συνέδριο του ΣΕΚΕ (Κ) (26/11/1924-3/12/1924, ΚΚΕ Επισημα κειμενα σ. 517)

    «..Αμεσα καθηκοντα του ΚΚΕ επανω στο εθνικο ζητημα ειναι ο αμειλικτος αγωνας εναντιον της καταπιεστικης πολιτικης της ελληνικης μπουρζουαζιας στη Μακεδονια και τη Θράκη, .. ΤΟ ΚΚΕ στον αγωνα αυτο θα υποστηριξη με ολας του τας δυναμεις το εθνικο επνασταστικο κινημα των καταπιεζομενων λαων της Μακεδονιας και Θρακης για τη δημιουργια αναξαρτητων δημοκρατιών..Επισης την αποικιστικη πολιτικη της ελληνικης μπουρζουαζιας στη Μακεδονια και Θρακη ( εννοει την εγκαταστασι Ελληνων προσφυγων απο την Μικρα Ασια και τον Ευξεινο Ποντο) το ΚΚΕ οφειλει να την καταπολεμηση με τον πιο αμειλικτο τροπο .»

    Ριζοσπαστης 10/12/1924
    Ανεξαρτησία στη Μακεδονία και στη Θράκη: Η ντόπια κεφαλαιοκρατία… καταπιέζει τις εθνικές μειονότητες στη Μακεδονία και στη Θράκη… Η ελληνική πλουτοκρατία καταδυναστεύει ένα μέρος του μακεδονικού και θρακικού λαού, κρατώντας με το σίδερο και τη φωτιά τη μακεδόνικη και θρακική χώρα στην υποταγή της. .. Η ντόπια μπουρζουαζία είναι εθνικός δυνάστης και καταπιεστής του μακεδονικού και θρακικού λαού και συγχρόνως ο κοινωνικός δυνάστης της εργατικής τάξεως και των φτωχών αγροτικών και προσφυγικών μαζών..Να γιατί αγωνιζόμαστε εναντίον των εξοπλισμών, εναντίον των πολέμων που προετοιμάζει η κεφαλαιοκρατία, εναντίον της εθνικής καταπιέσεως και του βιαίου εκπατρισμού. Να γιατί αγωνιζόμαστε για την ένωση των τριών τμημάτων της Μακεδονίας και Θράκης και για ενιαία και ανεξάρτητη κρατική τους ύπαρξη…Ζήτω η εργατοαγροτική επανάσταση της Βουλγαρίας! Ζήτω η ανεξάρτητη Μακεδονία και Θράκη! »

    Ριζοσπαστης 29/01/1925

    «..Μακεδόνες, εργάτες και αγρότες…Από τους εναποµείναντες, πιστούς στο µακεδονικό λαό επαναστάτες, εξαρτάται να ενώσουν εκ νέου γρήγορα τις δυνάµεις τους, να ανασυστήσουν εκ νέου την Εσωτερική Μακεδονική Οργάνωση στη βάση της επαναστατικής ενότητας και της πλήρους ανεξαρτησίας από τη βουλγαρική και βαλκανική αστική τάξη και να οδηγήσουν τιςµακεδονικές εργαζόµενες µάζες µαζί µε τους εργάτες και αγρότες των Βαλκανίων στη αποφασιστική µάχη για την ελευθερία και ανεξαρτησία της Μακεδονίας.Η Βαλκανική Κοµµουνιστική Οµοσπονδία, καθώς και τα κοµµουνιστικά κόµµατα της Βουλγαρίας, Γιουγκοσλαβίας και Ελλάδας και οι πλατιές εργατικές µάζες των Βαλκανίων στέκονται αποφασιστικά στο πλευρό του αγωνιζόµενου µακεδονικού λαού, ενάντια στην καταπίεσή του…Με τον αγώνα ενάντια στην αστική τάξη των χωρών τους και ενάντια στον Ευρωπαϊκό ιµπεριαλισµό, µε τον αγώνα για τη δηµιουργία της Βαλκανικής Οµοσπονδίας των εργατοαγροτικών δηµοκρατιών, τα κοµµουνιστικά κόµµατα των βαλκανικών κρατών εξασφαλίζουν ταυτόχρονα και την επιτυχία του αγώνα για κατάκτηση ενιαίας και ελεύθερης μακεδονίας…»

    Ριζοσπάστης, 12/07/1935

    «Αν δεν νικιόμασταν στη Μ.Ασία, η Τουρκία θα ‘τανε σήμερα πεθαμένη και εμείς μεγάλη Ελλάδα. Τη “λευτεριά” μας θα την στηρίζαμε στην υποδούλωση του Τουρκικού λαού. Αυτό εμείς δεν το δεχόμαστε. Το αποκρούουμε κατηγορηματικά. Η αστικοτσιφλικάδικη Ελλάδα στη Μ.Ασία πήγε όχι σαν εθνικός απελευθερωτής μα σαν ιμπεριαλιστική δύναμη, όργανο των εγγλέζων μεγαλοκαρχαριών. Πήγαινε όχι μόνο για να διαιωνίσει την ξενική κυριαρχία πάνω στον Τουρκικό λαό μα και να κάνει την Τουρκία αντισοβιετικό ορμητήριο. Γι’ αυτό εμείς όχι μόνο δεν λυπηθήκαμε για την αστικοτσιφλικάδικη ήττα στη Μικρασία μα και την επιδιώξαμε»

    4η Ολομελεια της ΚΕ τουΚΚΕ (28 – 29/7/1948)

    «..Η Ελλαδα είναι κράτος ιμπεριαλιστικο που κατεκτησε δια της βιας ολοκληρες περιφέρειες κατοικημενες απο άλλες εθνότητες. Το ΚΚΕ διακηρύττει εν ονοματι των βασικων αρχών του μολσεβικισμού , για τη Μακεδονια και τη Θρακη το σύνθημα του δικαιωματος της αυτοδιαθεσης μεχρι πληρους αποχωρισμου απο το Ελληνικο κρατος , του δικαιωματος για μια ανεξαρτητη Μακεδονια και Θρακη και υποστηρίζει δραστήρια την επαναστικη πάλη του πληθυσμου των περιφερειών αυτων για την εθνικη τους απελευθερωση…» (Επισημα κείμενα ΚΚΕ τομος 3ος, σελις 326)

    5η Ολομελεια της ΚΕ του ΚΚΕ (Πρεσπες 30-31/01/1949)

    «..Στη Βόρεια Ελλάδα ο μακεδονικός (σλαβομακεδονικός) λαός τα ‘δωσε όλα για τον αγώνα και πολεμά με μια ολοκλήρωση ηρωισμού και αυτοθυσίας που προκαλούν το θαυμασμό. Δεν πρέπει να υπάρχει καμιά αμφιβολία ότι σαν αποτέλεσμα της νίκης του ΔΣΕ και της λαϊκής επανάστασης, ο μακεδονικός λαός θα βρει την πλήρη εθνική αποκατάστασή του έτσι όπως το θέλει ο ίδιος, προσφέροντας σήμερα με το αίμα του για να την αποχτήσει.Οι Μακεδόνες κομμουνιστές στέκονται πάντα επικεφαλής στην πάλη του λαού των.. Γι’ αυτό η ενότητα στην πάλη των δύο λαών πρέπει να φυλάγεται σαν κόρη οφθαλμού και να ενισχύεται και να δυναμώνει σταθερά και καθημερινά”. (”Επίσημα Κείμενα ΚΚΕ”, τόμος 6ος, σελ. 337-338).

    6η Ολομελεια της ΚΕ του ΚΚΕ (Ουγγαρια Μαρτιος 1956)

    «.. Το κόμμα πρέπει να φυλάξει και να δυναμώσει παραπέρα τους δεσμούς ανάμεσα στον ελληνικό και σλαβομακεδονικό λαό, που σφυρηλατήθηκαν μέσα στον κοινό σκληρό αγώνα. Η πάλη ενάντια στην καταπίεση των Σλαβομακεδόνων, η πάλη για την ισοτιμία τους, η αναγνώριση του δικαιώματος να ζούνε λεύτεροι και αφέντες στην πατρική τους γη, δένει τους Μακεδόνες με τους Έλληνες και εμποδίζει τα κατακτητικά σχέδια του Τίτο εναντίον της ελληνικής Μακεδονίας» (”Επίσημα Κείμενα ΚΚΕ”, τόμος 7ος, σελ. 18)

    Το ΒΗΜΑ, 09/12/2001.Συνεντευξις του Χ. Φλωρακη.
    «.. Ο Παγκόσμιος Πόλεμος δεν είχε λήξει και οι επιχειρήσεις συνεχίζονταν. Εμείς θα είχαμε τη δυνατότητα να οργανωθούμε κανονικά και θα κοβόταν η Ελλάδα αλά Κορέα, μισή μισή… Υπήρχε η δική μας προσδοκία. O Κόκκινος Στρατός. Αυτόν περιμέναμε να κάνει προς τα κάτω, αλλά μπήκε μονάχα σαράντα έως πενήντα χιλιόμετρα στην περιοχή της Θράκης, ξαναγύρισε στη Βουλγαρία και πήγε προς τη Γιουγκοσλαβία. Περιμέναμε εμείς ο έρημοι να ‘ρθει προς τα κάτω. Δεν ήρθε..»
    Ριζοσπαστης 7/5/1998.Δηλωσεις του Φλωρακη στην Εφημεριδα “Νόβα Μακεντόνια” στους «γειτονους» μας των Σκοπιων

    «Εγώ στη μεραρχία μου είχα μια διλοχία από Σλαβομακεδόνες, με επικεφαλής τον Πρίκο και τον Γάτσο. Για την Ελλάδα παλεύαμε και οι Ελληνες και οι Σλαβομακεδόνες.» Εως εδω συγκινητικο.Εν συνεχεια αρχιζει το δραμα «Νικηθήκαμε. Κι αναγκάστηκαν οι μαχητές και οι οπαδοί του ΔΣΕ να πάνε στις σοσιαλιστικές χώρες. Και στην Αλβανία πήγαν, κι εδώ ήρθαν, και στη Βουλγαρία πήγαν, και στην Ουγγαρία, και στην Πολωνία, και στην ΕΣΣΔ… Και Ελληνες και Σλαβομακεδόνες. Οι νικητές του εμφυλίου ευκαιρία βρήκαν ορισμένα σλαβομακεδόνικα χωριά ( δεν μας λει ο συντροφος ποια?) που άδειασαν να τα γεμίσουν με κατοίκους από άλλες περιοχές.(!!!) Και υπάρχει ένα πρόβλημα. Υστερα από τον αγώνα τόσων χρόνων αναγκάστηκε η κυβέρνηση Παπανδρέου να δεχτεί τον επαναπατρισμό των πολιτικών προσφύγων, αλλά με τον όρο να είναι Ελληνες το γένος .(για φαντασου προβλημα!!) . Μια θέση στην οποία το ΚΚΕ αντιτάχθηκε από την αρχή και παλεύει ώστε να καταργηθεί η σχετική διάταξη του νόμου. Αυτή είναι η κατάσταση κι εσείς που είστε νέοι να βγάλετε συμπεράσματα για το τι σημαίνει ιμπεριαλισμός». Τι δεν λενε οι «συντροφοι» στις μαζικες συναξεις τους… Και τα μαρξιστοκρατουμενα Μεσα Αναμεταδοσεως Αριστερων Αποψεων.



    1. Γεώργιος Παπανδρέου( ο επικαλουμενος Γερος της Δημοκρατιας, αποκαλυπτει εκ ταφου)


    «…..Όσοι σωθούν από την μανία του κατακτητού, «κινδυνεύουν από την αδελφοκτόνο μανία των κουμμουνιστικών οργανώσεων..

    Ο Ελληνικός λαός , αγωνιών διερωτάται, πως και πότε θα σωθή από τα εγκλήματα και την κατατυράννησιν των δυναμικών οργανώσεων του ΕΑΜ, σπονδυλική στήλη των οποίων, ηγετική δύναμις είναι το Κομμουνιστικόν Κόμμα , το οποίον ενώ αποτελεί ελαχίστην μειοψηφίαν του Ελληνικού λαού, ασκεί δια των οργανώσεών του τρομοκρατίαν. Διότι πρέπει να γνωσθή ότι το ΕΑΜ επέρασεν από τρείς φάσεις . Κατ' αρχάς υπήρξε μεγάλη εθνική, ηθική, λαική δύναμις.Βαθμιαίως όμως έγινε η αποκάλυψις των πολιτικών του σκοπών.Ο λαός αντiλαμβάνετο ότι η σημαία του εθνικού αγώνος εχρησιμοποιείτο υπό της κομμουνιστικής ηγεσίας του ΕΑΜ δια την προετοιμασίαν της μετακατοχικής επικρατήσεως δια την βιαίαν κατάληψιν της εξουσίας εκ μέρους του κομμουνιστικού κόμματος. Και τότε άρχισε η Δευτέρα φάσις, αι αμφιβολίαι και αι επικρίσεις του λαού, δια την κατάπνιξιν των οποίων, η κομμουνιστική ηγεσία του ΕΑΜ , κατέφυγεν εις την βίαν, την καταδυνάστευσιν και την δίωξιν του λαού. Και τότε το ΕΑΜ εισήλθε εις την τρίτην φάσιν, , η οποία πλέον έχει διαμορφωθεί οριστικώς . Επαυσε να είναι εθνική, λαική δύναμις, έγινε λαομίσητον. Και αποτελεί πλέον την ένοπλον οργάνωσιν της ελαχίστης μειοψηφίας η οποία ασκεί απηνή, αιματηρά τρομοκρατίαν εναντίον της μεγάλης πλειονοψηφίας»


    Πολιτική και Διπλωματική Ιστορία της Ελλάδος1941-1945.» Ι.Κοραντή, εκδόσεις «ΕΣΤΙΑΣ»



    2. Κ.Τσατσος ( Ακαδημαικος,Καθηγητης, Προεδρος Δημοκρατιας)


    2.1 «..Η αναγνώριση του ΕΑΜ αντί να φέρη τη λήθη, ξύπνησε μνήμη νεκρών και σφαγιασμένων» Γραφει ο αειμνηστος Κ. Τσατσος. «.Απο τη φύση μου δεν είμαι φανατικός. Αναγνωρίζω το κομμουνιστικό κόμμα που κινείται στα συνταγματικά πλάισια, έστω και άν ξέρω ότι πολιτική του είναι, μόλις βρή ευκαιρία , να τα σπάση και να επιβάλη ένα μονοκοματικό ολοκληρωτικό καθεστώς. Αλλά δεν ανέχομαι την παραχάραξη της Ιστορίας. Ακόμη λιγότερο την παραχάραξη που γίνεται για

    δημαγωγικούς σκοπούς.Δέχομαι το παρόν και το μέλλον του κομμουνιστικού κόμματος.Δεν δέχομαι το παρελθόν του στην Ελλάδα, ακριβώς διότι πιστεύω στην Ελλάδα.

    « Λογοδοσία Μιάς Ζωής» Κ.Τσάτσου, Οι εκδόσεις φίλων 2ος τόμος , σελίς 619




    2.2 «.. Στην ελλαδα ο κομμουνισμος περα απο την εσωτερικη κοινωνικη πολιτικη, ειχε τη δικη του εξωτερικη πολιτικη.Οπως εβαζε τη ιδεα του ανθρωπου κατω απο την ιδεα της κοινωνικης ταξης , ετσι εβαζε την ιδεα του Εθνους κατω απο την ιδεα του κομμουνιστικου κινηματος. Και εν ονοματι αυτου του τελυταιου προθυμα εκανε παραχωρησεις ελληνικων εδαφων στους ιδεολογικα ομολογους βορειους , οι οποιοι ηταν πρωτα εθνικιστες και υστερα κομμουνιστες , ενω φανατικοι αφελεις δικοι μας , οραματιζομενοι μια ομοσπονδια βαλκανικων λαων, ολων κομμουνιστων, δεν ενδιαφερονταν για τα εδαφικα συνορα της Ελλαδος . Τετοιοι ηταν εκεινοι που διηύθηναν το ΕΑΜ , οπου πολλοι αθωοι και αφελεις ειχαν ανεπανορθωτα εμπλακει. Προς τα εκει αυτοι βαδιζαν. Και θα κατορθωναν πιθανως το 1944 να επιτυχουν το σκοπο τους , αν δεν εκανα λαθη τακτικης. Αν δεν εσφαζαν περα απο το ανεκτο οριο, ωστε να προκαλεσουν την αντιδρασι των και των πιο αδρανων και των πιο φοβισμενων. Αν δε εβγαζαν τοσο γρηγορα το προσωπειο του πατριωτη και αν αντι να υπακουσουν στον τιτο, υπακουαν στον Σταλιν, που για γενικοτερους λογους ειχε παραχωρησει την Ελλαδα στην ζωνη επιρροης της Μεγαλης Βρεταννιας..»


    ( Λογοδοσια μια ζωης εκδοσεις των φιλων Τομος δευτερος σελις 616)


    2.3 «...Θέλω όμως να διαστείλω το ΕΑΜ-ΕΛΑΣ απο τις άλλες αντιστασιακές οργανώσεις.» Γραφει ο Κ.Τσατσος στην αυτοβιογραφια του. « Κατα τι διαφέρει αυτή η ομάδα από όλες τις άλλες? Πρώτα, κατά το ότι παράλληλα με τον αγώνα κατά των γερμανών, έκαμε αγώνα εναντίον όλων των Ελλήνων που δεν ήσαν κομμουνιστές, εναντίον των Ελλήνων που μπορούσαν να τους γίνουν εμπόδιο στην επιβολή ενός κομμουνιστικού καθεστώτος .Και όσο προχωρούσαμε προς την απελευθέρωση, αύξανε η δράση τους για την επιβολή του κομμουνιστικού καθεστώτος. Σκοπός τους ήταν όχι η εκδίωξη των γερμανών, αλλά η μετά την απελευθέρωση επικράτησή τους…..Η δευτέρα διαφορά είναι ότι το ΕΑΜ- ΕΛΑΣ στον αγώνα για την επιβολή του δικού του καθεστώτος και κατά την διάρκεια της κατοχής και μετά , μεταχειρίσθηκε ως μέσον την εξόντωση εκείνων των διαφωνούντων που μπορούσαν να σταθούν εμπόδιο στους σκοπούς των. Και εφρόντιζαν με την συνομοτική τους τέχνη όλους αυτούς να τους στιγματίσουν ως προδότες του αγώνος, ενώ αυτοί αντιδρούσαν όχι στον εθνικό, αλλα μόνο στο δικό τους καθεστωτικό αγώνα. Ακόμη και την άμυνα εναντίον των σφαγέων την παρουσίαζαν ως εθνική προδοσία.

    Εσφαξαν τον Ψαρρό και τους αξιωματικούς του τους αφόπλισαν. Επιτέθηκαν τρείς φορές εναντίον του Ζέρβα ώσπου να τον διαλύσουν. Εξόντωσαν όλες τις μικρότερες αντιστασιακές οργανώσεις που δεν προέρχονταν από το Κ.Κ.Ε

    Ολοφάνερη γίνεται αυτή η πολιτική όταν σκεφθούμε την ανταρσία του στρατού και του στόλου στην Μέση Ανατολή, που επιβεβαίωνε την παρουσία της Ελλάδος στον αγώνα. Ποιά δικαιολογία μπορεί να βρεθεί σε αυτό το πολιτικό έγκλημα?


    Και έρχεται σήμερα ένας νόμος και αναγνωρίζει το ΕΑΜ-ΕΛΑΣ ως εθνική αντίσταση που τελειώνει στις 19 Οκτωβρίου 1944, ενώ το ιδιο το ΕΑΜ-ΕΛΑΣ από την ημερομηνία αυτή έως τον Ιούλιο του 1949, με την ίδια ηγεσία, με την ίδια οργάνωση, με τις ίδιες μεθόδους, με τα ίδια στελέχη συνεχίζει τον καθεστωτικό αγώνα που άρχισε το 1942. Με ποιό δικαίωμα ερχόμαστε να αμνηστεύσουμε τα πρώτα χρόνια του εγκλήματος αλλά και στην συνέχεια τα υπόλοιπα όταν δεν υπήρχε πιά εχθρός στην Ελλάδα αλλά μόνο Ελληνες που εξακολουθούσαν να σφάζονται από τους ίδιους ανθρώπους με τις ίδιες μεθόδους? Αναγνωρίζοντας το πρό της 19ης Οκτωβρίου 1944 ΕΑΜ ως Εθνική Αντίσταση, αναγνωρίζουμε ως εθνική αντίσταση και εκείνους που οργάνωσαν την σφαγή των Δεκεμβριανών…»



    4. Θεμιστοκλής Σοφούλης ( Βενιζελικός ο δικηγόρος των '' διωκομένων δημοκρατικών πολιτών'', και ανένδοτος αντίπαλος της Δεξιάς) .


    «Υπολείπεται η εξέτασις του ζητήματος των ανταρτικών σωμάτων, των οποιων ο εμφύλιος σπαραγμός προκαλεί την γενικήν απογοήτευσιν,…δεδομένου ότι ο βασικός στόχος του ΕΑΜ είναι η επικράτησίς του προς βιαίαν επιβολήν ιδίων επιδιώξεων….Εις την συνείδησιν του λαού και κατ'εξοχήν του λαού της Υπαίθρου, εμφανίζεται πλέον το ΕΑΜ ως μία μεγάλη πληγή δια το παρόν και ως φορεύς μεγαλυτέρων κινδύνων δια το μέλλον,…Εξ αγνοίας η παραγνωρίσεως των εν Ελλάδι προσώπων και πραγμάτων παρεδόθη ο ανταρτικός αγών εις χείρας ανευθύνων αναρμοδίων και επικινδύνων προσώπων. Και αποτέλεσμα είναι ότι ο απελευθερωτικός αγών διεμορφώθη έργω ως κίνησις μόνον καταστροφής του Ελληνικού λαού…,


    Η Ελλάς στενάζει σήμερον υπό την πίεσιν διττής κατακτήσεως του αλλοδαπού εχθρού και του ημεδαπού κατακτητού ο οποίος εν ονόματι της ελευθερίας κατεργάζεται, και αυτός την υποδούλωσιν της Ελλάδος δια πυρός και σιδήρου….Ο Ελληνικός Λαός δεν απέστερξε ποτέ να υποστή και τας μεγαλυτέρας θυσίας προς εξυπηρέτησιν του συμμαχικού αγώνος. Αλλ' υποβάλλεται σήμερον εις βαρυτάτας θυσίας και τεραστίας καταστροφάς.

    Δια τούτο λαμβάνω το θάρρος να υποβάλλω δι' υμών μίαν θερμήν παράκλησιν . Να δοθή προς το ΕΑΜ η διαταγή να παύση του λοιπού η αγρία , η απάνθρωπος συμπεριφορά απέναντι μεμονωμένων αιχμαλώτων, όχι συνήθως εκ του πεδίου της μάχης αλλ' εξ' ενέδρας η τυχαίας συναντήσεως. Οι πενήντα-εκατό Γερμανοί αιχμάλωτοι τους οποίους μέχρι τούδε εφόνευσε το ΕΑΜ, δεν επιφέρουν βεβαίως αισθητήν μείωσιν της μαχητικής δυνάμεως του εχθρού, εκόστισεν όμως ο φόνος αυτών δι' αντίποινα εις τον Ελληνικόν Λαόν την εξολόθρευσιν πλείστων κωμοπόλεων και χωρίων και πολλάς χιλιάδας θανατικών εκτελέσεων ομήρων.

    Εκ της αφορμής αυτής ο Ελληνικός Λαός εθρήνησε μέχρι τούδε νεκρούς πολύ περισσοτέρους από τους πεσόντας ενδόξως κατά τον ιταλικόν πόλεμον ολόκληρον. Προσβάλλεται δε κυρίως η τιμή του Ελληνικού λαού εκ της θηριώδους αυτής διαγωγής του ΕΑΜ, δηλαδή της σφαγής μεμονωμένων αιχμαλώτων.»


    Κατά τα αλλα «γιορταζουμε»μια ακομη μισητικη επετειο εκεινη της ιδρυσεως του ΕΑΜ. Αν ζουσαμε τοτε, ισως κι εμεις αρχικως να ειχαμε γινει μελη του.Ουδεις ψογος..


    Σημερα όμως που γνωριζουμε, ζησαμε, την α-ληθεια, δεν θα αποδεχθουμε το ψευδος και την παραχαραξι να επικρατησει.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. ΡΕ ΤΡΙΣΑΘΛΙΑ ΒΡΩΜΕΡΑ ΒΑΚΤΗΡΙΑ ΤΗΣ ΕΡΗΜΟΥ ΔΕΝ ΣΑΣ ΦΤΑΝΕΙ Η ΜΑΤΩΜΕΝΗ ΚΥΠΡΟΣ ΠΟΥ ΕΣΕΙΣ ΟΙ ΧΕΣΜΕΝΕΣ ΑΔΕΛΛΦΕΣ ΞΕΠΟΥΛΗΣΑΤΕ ΣΤΟ ΠΡΩΤΟ ΜΠΑΜ ΠΟΥ ΑΚΟΥΣΤΗΚΕ ΜΗΝ ΤΥΧΕΙ ΚΑΙ ΜΥΡΙΣΕΙ Ο ΚΩΛΟΣ ΣΑΣ ΜΠΑΡΟΥΤΙ, ΒΓΗΚΑΤΕ ΣΑΝ ΤΑ ΦΑΝΤΑΣΜΑΤΑ ΤΟΥ ΚΑΡΑΤΖΟΦΥΡΕΡ ΚΑΙ ΔΗΛΗΤΗΡΙΑΖΕΤΕ ΜΙΑ ΑΚΟΜΗ ΦΟΡΑ ΤΗΝ ΧΩΡΑ ΑΥΤΗ;

    ΧΩΡΙΑ ΠΟΥ ΕΚΤΟΣ ΜΙΑΣ ΕΞΑΙΡΕΣΗΣ ΤΟΥ ΑΝΔΡΕΑ ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ ΕΣΕΙΣ ΟΙ ΓΑΜΗΜΕΝΕΣ ΑΔΕΛΦΕΣ ΚΥΒΕΡΝΑΤΕ ΜΕ ΧΙΛΙΑ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΑ ΠΡΟΣΩΠΑ.. ΑΝΤΕ ΚΑΙ ΓΑΜΗΘΕΙΤΕ ΠΟΥ ΕΠΕΙΔΗ ΔΕΝ ΑΚΟΥΣΑΤΕ ΑΚΟΜΗ ΤΑ ΜΠΙΝΑΛΙΚΙΑ ΣΑς ΝΟΜΙΖΕΤΕ ΟΤΙ ΣΑΣ ΦΟΒΟΜΑΣΤΕ..

    Ο ΚΑΝΕΝΑΣ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. ΚΑΝΕΙΣ ΑΠΟ ΕΣΑΣ ΤΟΥΣ "ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΕΣ/ΣΟΣΙΑΛΗΣΤΕΣ" ΚΑΙ "ΔΗΜΟΚΡΑΤΕΣ" ΔΕΝ ΠΟΛΕΜΗΣΕ ΣΤΗΝ ΠΙΝΔΟ. ΚΑΙ ΜΟΛΙΣ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΡΙΧΤΕΙΤΕ ΣΤΗΝ ΜΑΧΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ, ΑΠΛΑ ΤΟ ΣΚΑΤΕ, ΟΠΩΣ Ο "ΜΕΓΑΣ" ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ. ΕΣΕΙΣ ΕΙΣΤΕ ΠΡΟΔΟΤΕΣ, ΟΧΙ Ο ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ ΚΙ Ο ΠΑΤΤΑΚΟΣ. ΚΑΙ ΓΙΑ ΕΣΑΣ ΙΣΧΥΕΙ ΑΡΙΣΤΑ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΕΙΠΕ Ο ΚΟΛΟΚΟΤΡΩΝΗΣ: "ΦΩΤΙΑ ΚΑΙ ΤΣΕΚΟΥΡΙ ΣΤΟΥΣ ΠΡΟΣΚΥΝΗΜΕΝΟΥΣ"!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
Δημοσίευση σχολίου