Γράφει ο Αλέξανδρος Πιστοφίδης
Το 14,4% των γερμανών μαθητών πιστεύουν ότι «οι περισσότεροι ξένοι είναι εγκληματίες» και πως «οι ξένοι δεν προσφέρουν τίποτα στον γερμανικό πολιτισμό». Το 4,9% των νέων γερμανών σε εθνικό επίπεδο δηλώνουν ότι είναι μέλη ακροδεξιών οργανώσεων. Τα στοιχεία αυτά της έρευνας που δημοσιοποιήθηκε χθες, προκάλεσαν τρόμο, όχι μόνο στη γερμανική κοινωνία αλλά και στο γνωστό για τις συντηρητικές απόψεις του, υπουργό εσωτερικών της Γερμανίας.
Το παράδοξο, αν και κατανοητό, είναι το γεγονός ότι το μεγαλύτερο ποσοστό ακροδεξιών, που στρέφονται ανοιχτά κατά των ξένων, το συναντάμε σε περιοχές με τους λιγότερους ξένους. Αυτό δείχνει, πρώτον, την παράνοια της ακροδεξιάς εχθρότητας κατά των ξένων, διότι δεν είναι και το πιο λογικό να είσαι εναντίον ανθρώπων που δεν τους γνωρίζεις και δεν σου έχουν κάνει τίποτα κακό και δεύτερον, υποδηλώνει το ρόλο που παίζουν τα ΜΜΕ με τις εικόνες τρόμου και τις απολίτικες ειδήσεις και απόψεις που διαδίδουν, δίχως την ανάλυση αιτίας και αιτιατού.
Κατηγορούμε συχνά τα μονοθεματικά δελτία ειδήσεων των ελληνικών ιδιωτικών καναλιών, γιατί δεν έχουμε γνωρίσει τα γερμανικά ιδιωτικά κανάλια, των απολίτικων επιφανειακών ειδήσεων-λίγο απ΄όλα, που τον τελευταίο καιρό προσπαθούν να εισάγουν οι γερμανοί του Alpha.
Αυτός ο τρόπος πολιτικών ειδήσεων-αχταρμά, απλοϊκού λόγου, δίχως εμβάθυνση στο γνωστικό αντικείμενο, που τον βλέπουμε να δοκιμάζεται τελευταία από τον Alpha, οδηγεί αναπόφευκτα στην αποπολιτικοποίηση.
Η αποπολιτικοποίηση της πολιτικής, είναι η προσπάθεια δημιουργίας συλλογικής συνείδησης πολιτών, οι οποίοι δεν γνωρίζουν πώς να προσδιορίσουν οι ίδιοι τις ανάγκες τους και το χειρότερο, δε γνωρίζουν πως αυτές μπορούν να προσδιορισθούν και να επηρεασθούν απ έξω. Ετσι η αποπολιτικοποίηση της πολιτικής σημαίνει, καθιέρωση τέτοιων πρακτικών παρουσίασης, οι οποίες κάνουν αόρατη την επίδραση της ιδεολογίας τους. Κυρίαρχες ομάδες ιδιοποιούνται τη δυναμική της κουλτούρας για τα δικά τους συμφέροντα με τέτοιο τρόπο, ώστε παράλληλα να κρύβουν τις πολιτικές αλληλεξαρτήσεις, τα πραγματικά συμφέροντα και τις ιδεολογικές αφετηρίες αυτής της δύναμής τους.
Μέσα σε ένα τέτοιο περιβάλλον αδιαφορίας και σύγχυσης, το αυγό του φιδιού βρίσκει το πιο πρόσφορο έδαφος εκκόλαψης. .