Οι καλοί παίχτες της τρίλιζας ξέρουν ότι πρέπει να πιάνουν τις γωνίες για κερδίζουν τον αντίπαλο τους. Η γωνία σημαίνει ότι κάποιος είναι κοντά στο φράκτη και έτοιμος να εισπηδήσει ή μεταπηδήσει ή ξεφύγει από τη δυσκολία γιατί η γωνία δίνει πλήρη εικόνα του πεδίου. Μας θυμίζει αυτό κάτι στην καθημερινότητα μας;. Μήπως κάποιους ανθρώπους που μας προκαλούν αμφιθυμία σαν να θέλουμε ταυτόχρονα να τους πνίξουμε και να τους βγάλουμε το καπέλο γιατί μας φέρνουν στο μεταίχμιο της λογικής με το παράλογο;. Δοκιμάζουν τις αντοχές και την ανοχή μας. Τον κώδικα τιμής μας με την ατιμία τους. Το σύστημα αξιών της κοινωνίας μας με την απόλυτη απαξίωση του. Γνήσιοι σοφιστές βασίζουν την αλήθεια τους πάνω σε λογικοφανείς αναλήθειες και διαστρέφουν την πραγματικότητα με παρελκυστικούς προς αυτή συλλογισμούς. Η επίκληση του τεκμηρίου αθωότητας τους στις κραυγαλέες αποδείξεις ενοχής. Η απέκδυση του νοήματος των λέξεων και ο επαναορισμός τους κατά τα συμφέροντα τους. Γύπες απέναντι στους φέροντες σταυρό στο χέρι. Η αιώνια διαπάλη του καλού με το κακό στον μικρόκοσμο μας.
Άλλο χαρακτηριστικό του βαθιά μυημένου στην τρίλιζα παίχτη είναι η θριαμβευτική αντίδραση του μόλις κερδίζει. Αλαφιάζει, αλαλάζει. Ουρλιάζει σαν το λύκο για την κατατρόπωση του αντιπάλου του. Δεν κρατά πισινή, όντας αλαζών και βέβαιος ότι θα συνεχίζει στην ίδια ρότα, αγνοώντας τον τροχό και τις βόλτες που παίρνει. Δοξάστε με, σου λέει, για την καπατσοσύνη μου. Προκαλεί όλους τους συμπαίχτες του που ενώ έκαναν ότι μπορούσαν στην τελική καπακώθηκαν, γιατί δε γνώριζαν το σκοτεινό μυστικό του. Συνήθεις «πελάτες» του που πρέπει να τους ευτελίζει για να είναι συνεχώς ταπωμένοι και αυτός καβάλα. Μέχρι τη στιγμή, φυσικά, που θα τα πάρουν στο κρανίο και τότε να δεις το έλα να δεις. Τα στρουμφάκια δε θάναι πια εκεί… Μήπως πλησιάζει η ώρα του καπάτσου που θα ψάχνει για τα στρουμφάκια και δεν θα τα βρίσκει;…
ΙΔΕΟΓΡΑΜΜΑ