Γράφει ο Παύλος ΠέππαςΠάντα ήμουνα οπαδός της θεωρίας που λέει ότι πριν κρίνουμε, και πολύ περισσότερο πριν κατακρίνουμε ένα γεγονός, πρέπει να μελετούμε τις πτυχές του, να έχουμε πλήρη γνώση των αναγκαιοτήτων που το δημιούργησαν και κυρίως των αποτελεσμάτων τους.
Σταχυολογώντας δε με απορία την γενική αναγνώριση του σχεδίου στήριξης του τραπεζικού συστήματος από το κράτος ως πρόδηλου σκανδάλουαναρωτιέμαι:
. Πόσοι έχουμε διαβάσει το σχετικό νομοσχέδιο;
Τη μορφή της χορήγησης, τις προϋποθέσεις και τις εξασφαλίσεις εκ μέρους των τραπεζών;
. Τι προτείνουμε όσοι διαφωνούμε με αυτό, για την ενίσχυση της ρευστότητας των μικρομεσαίων επιχειρήσεων σε μια εποχή διευρυμένης, παγκόσμιας οικονομική κρίσης;
. Γιατί άραγε δεν δέχτηκαν τρεις τράπεζες (μέχρι στιγμής) τη συμμετοχή στο κρατικό
«δώρο»;
Με το παρόν άρθρο δεν προσπαθώ να πείσω κανέναν. Ούτε να ταχθώ υπέρ της κρατικής ενίσχυσης στα τραπεζικά ιδρύματα. Θεωρώ όμως ότι η διαφοροποίηση ορισμένων σε σημαντικές οικονομικές επιλογές απλώς και μόνο για να πληγεί η Νέα Δημοκρατία βλάπτει σοβαρά τη νοημοσύνη μας.
Η συμμετοχή του δημοσίου στο τραπεζικό σύστημα έχει ως εξής:.................
Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου εδώ
Παύλος Πέππας, Γεν. Γραμ. Τ.Γ. ΟΝΝΕΔ Κορίνθου